Framburður Heiðarleika

Ég vil vinsamlegast benda fólki sem les bæði þessa grein og skjalið "Nýi Sáttmáli" að nota athyglisgáfu sína að fullu. Til að gera sér grein fyrir raunverulegs efni skjalsins þarf að hugsa vel og vandlega um efni þess fram og til baka. Og setja inn í ýmsar aðstæður í daglegu lífi. Eins og tildæmis stjórnmálanna líka.

Eitt af viðmiðum mínum við samnings skjalsins voru að sjá viðbrögð fólks í stjórnmálum við því, meðal annars. Nú hefur skjalið verið það mikið hlaðið niður að hægt sé bera saman við skrif og gerðir úti í þjóðfélaginu. 

                              --------------"""""--------------                                             

Eitt er það sem ég vonaðist eftir var að skjalið veki fólk til umhugsunar.  Að það sé fyrst og fremst hugsanavaki og síðan hvatning til jákvæðra breytinga.

Í skjali mínu NÝI SÁTTMÁLI stendur eftirfarandi um Heiðarleika:

 

Oft er það svo að þeir sem segja að heiðarleiki sé besta stefnan eru sjálfir óheiðarlegir. Þeir nota hvert tækifæri til að blekkja fólk. Þetta sama fólk mun verða óheiðarlegt hvenær sem lítil hætta er á að það náist. Sannleikurinn er sá að sumt fólk er heiðarlegt aðeins á þeim punkti þegar það er möguleiki á að upp um það komist.

 

Nú hef ég dálítið fylgst með skrifum stjórnmálamanna í blöðum, á facebook og á bloggum. Hef skoðað og borið saman við það sem hefur komið fram áður en það varð til. Ég held að greinilega sé skjalið að hafa einhver áhrif.

Ég hef séð stjórnmálamenn vera tíðrætt um heiðarleika í skrifum sínum. Þar sem þeir segjast annað hvort vera heiðarlegir eða segja aðra það. 

Sannleikurinn er sá að Heiðarleika þarf ekki að tala um því að það sést á manneskju hvort hún viðhefur atriði heiðarleika eins og þau tildæmis sem nefnd eru í skjalinu. 

  

• heiðarleiki er að segja sannleikann,

• að vera hreinskilinn,

• að vera einlægur,

• að vera sannur við sjálfan sig og aðra,

• að vera áreiðanlegur

• að vera traustvekjandi,

• að vera ósvikinn,

• að vera tryggur vinum sínum og öðrum,

• að vera heillyndur,

• að vera sanngjarn,

 

Það sem sagt sést á manneskju hvort hún sé heiðarleg ef við skoðum og fylgjumst vandlega með umhugsunina um heiðarleika. Og þarf ekki að bera fyrir sig heiðarleika.

 

• Hvenær á að vera heiðarlegur?

Þegar að þú ert tilbúinn að taka afleiðingum án eftirsjár eða iðrunar þá getur þú verið heiðarlegur.

Stjórnmálamenn hugsa oft ekki um afleiðingar gjörða sinna heldur ana áfram á því sem þeir halda að geri það besta fyrir það sem þeir eru að hugsa um.

Á næstunni mun ég skrifa um ýmsa þætti Heiðarleika og reyna eftir bestu getu að draga fram atriði hvenær og hvernig þau geta ómað út um allt þjóðfélagið.

Ég kýs aðeins heiðarlegan frambjóðanda

Aðeins fullkomlega heiðarlegir frambjóðendur eiga rétt á sér.

 

Erindi mitt er þó ekki endilega að skrifa um þessa grein heldur að beina sjónum ykkar að annari sem svo sannarlega tilheyrir ákvörðun okkar sem kjósenda. Munu frambjóðendur koma heiðarlega fram?

Hér er slóð á grein sem ég skrifaði hér á bloggið mitt um "Heiðarleika og virðingu"

http://hreinn23.blog.is/blog/hreinn23/entry/1238344/

Og í gegnum færsluna er hægt að ná sér í skjalið mitt: "Nýja Sáttmála"

 

Stefnir í merkilegar kosningar

Heiðarleiki og virðing tilheyrir ekki mínu AMYGDALA

 

Eins og þið sjáið sem ratið hingað inn þá hef ég breytt blogghausnum mínum. Þetta er blaðsíða 2 í skjali mínu:  "Nýi Sáttmáli" Verður hann svona á meðan að ég kynni og skrifa um efni tengdu því.

 

 

          _________________________________________

 

Heiðarleiki og virðing tilheyrir ekki mínu AMYGDALA

 

Margt fólk hefur hátt viðbragðsstig í þeim hluta heilans sem stjórnar ótta.  Eitt af þeim atriðum er óttinn við því hvað hinir gera. Óttinn sem verður til þegar þeir eru settir í vörn. Viðbrögð þeirra verða oft þannig að þeir finna sér hvatningu til að svara ávirðingum. Jafnvel þó að þeim sé ekki beint að neinni sérstakri persónu, heldur tildæmis vinnuumhverfi. Sem verður oft síðan til þess að ávirðingarnar ganga á milli hvað eftir annað. Stundum getur þörfin fyrir að svara átt sér orsakir af einhverri eigin sektarkennd sem kemur frá undirmeðvitundinni, þó þeir viðurkenni hana ekki með sér. Væri mannsheilinn skoðaður þegar að hann er á hæsta stigi varðandi ofanskráðu, þá sæist línurit yfir "Amygdala" vera rosalega hátt. 

 

En mikill ótti er þannig streytuvaldandi.  Og það eru mörg atriði sem koma fyrir í lífi sums fólks sem það óttast.

Þar á meðal er óttinn við heiðarleika og virðingu

 

Í sumum vinnuumhverfum er óttinn við heiðarleika og virðingu meiri en í öðrum. Tökum tildæmis stjórnmálin. Þar er fólk hvað eftir annað sett inn í aðstæður þar sem þessi hræðsla kemur mikið fyrir. Þegar að almenningur kýs sér persónur til valda og áhrifa myndast þessar aðstæður þegar að það fólk tekur til starfa. Orsakinar eru oft kröfunar um að eigin áhugamál, baráttan um völd og áhrif séu sett ofar en andstæðinganna. Og það er þannig undirlyggjandi hvati þess að óheiðarleiki og óvirðing verður til. Þar sem óttinn er hvað mest myndandi. Svo fylkja menn sér um áhugamálin inn í flokka. Þar sem krafist er skilyrðislausar hlýðni við þessi svokölluðu baráttumál þeirra. Svo er gengið til stríðs með þau baráttumál og sigur skal vinnast hvað sem það kostar. Jafnvel þó andstæðingarnir hafi sér mikið til síns máls. Og krafan um völdin, að ráða öllu hvað sem allir hinir segja og vilja.  Jafnvel þó stundum að mikill hluti þjóðarinnar sé andstæðir þeim málum. Það skiptir þannig engu máli hvað þjóðin segir. Heldur eru það völdin sem ráða, sem sýnir það að tilhneigingin til einræðis er orðin alger.

 

Eitt ágætt dæmi um óheiðarleika í stjórnmálum er sú árátta að fara í kringum lögin og gera tilraun til þess að búa til ný lög til að hafa fram vilja sinn. Undanfarnar vikur hefur þetta verið áberandi  í störfum á alþingi. Sú tilheiging til algjörs valds er að segja má beintenging í algjöran ótta. Sá ótti getur tildæmis orðið til vegna þess að aðilum hafi mistekist ákveðin atriði og vegna þessa sé það að missa tökin á völdunum. Þá verður til þessi óvirðing sem skín í gegn. Hver annar sýnir hinum óvirðingu með áhrínsorðum sem og ýmissri líkamstjáningu. Þar sem ávirðingarnar og baktjaldamakkið verða til. Algjör ótti og ofurstreyta haldast nú í hendur. Þingið verður algjört kaos.

 

Er sanngjarnt að krefjast heiðarleika?

 

Krafan að vinnuumhverfi það þar sem stjórnun fer fram hlýtur að vera sanngjörn, aðeins ef valdafulltrúar þjóðarinnar séu kosnir út frá þeirri ágætu reglu að þeir séu fulltrúar þjóðarinnar allrar frekar en eigin vilja. Segja má að ef fólk á að velja sér plagg sem snýr að æðstu stjórnun landsins þá þurfi að vera tekið sérstök tillit til þessara atriða.

 

Í skjali mínu "Nýi Sáttmáli" 

stendur tildæmis í heiðarleiki stjórnmálamanna:

 

Stjórnmálamenn gegna miklu hlutverki í lífi okkar. Þeir eiga að vera raddir fólks og gera það að markmiði sínu að bæta hag alls almennings.

Góðir og áreiðanlegir stjórnmálamenn hafa unun af að þjóna fólki og líta fyrst og fremst á sig til að þjóna velferð íbúana sem eru launagreiðendur þeirra. Góður stjórnmálamaður er þannig verður launa sinna.

Stjórnmálamenn eiga að vera fyrirmyndir þjóðarinnar vegna þess trausts sem kjósandinn veitir þeim til stjórnunar. En þær fyrirmyndir gefa stjórnmálafólki á engan hátt leyfi til að misnota vald það sem kjósandinn veitir honum.

Stjórnmálamenn þjóna hagsmunum allra íbúa landsins og þeir eiga að þjóna vonum þeirra og væntingum.

Losaðu þig við óttann!

Næstu daga mun ég draga fram fleiri atriði um þetta mál. 

 

Hér er linkur á skjalið "Nýi Sáttmáli"

 

 

 

 

 

 

 

Los comentarios tontos de los políticos

Ég lifi í heimi þar sem stjórnmálamenn rífast endalaust sín á milli hvort það sé rétt sem þeir segja eða ekki. Þar sem ásakaninar ganga á víxl. 

Margoft eru bornar á borð fyrir fólk fréttir þar sem ýmsu er haldið fram. Nú er það hvort það voru kjaraskerðingar eftir hrun eða ekki. 

Í síðustu viku kom fram stjórnarandstæðingur sem sagði að við værum miklu ver stödd nú eftir hrunið. 

Í dag er það stjórnarliðið sem segir að umtalsverður árangur hafi orðið við að milda áhrif lág- og millitekjufólks eftir hrunið. 

Í reynd er það fólk sem hefur svo sannarlega mest orðið fyrir barðinu á kreppunni sem getur best sjálft sagt frá hvernig málin standa. Staðreyndinar er nefnilega þær að vöruverð hefur hækkað umtalsvert mikið og það aftur og aftur. Sem og bensínverð og flest öll þjónustugjöld. Staðreyndinar eru þær að margt það fólk sem skuldaði mikið fyrir hrun, gerir það enn og á mjög erfitt að láta enda ná saman. 

Staðreyndinar eru þær að heilu fjölskyldurnar fara í Tunnur og leita eftir Flöskum að selja til að hafa einhverjar krónur til að fæða sig. 

Svo reyna þeir stjórnmálamenninir að bera hver af sér með því að notast við ávirðingarnanar sín á milli. Einn segja að stjórnmálin séu ekki vinaleg lengur. Og annar ber ávirðingar á hinn með því að svara að hann sé kominn af ríkum ættum þegar að hann hefur ekkert annað að bera fram í vörn sinni fyrir samverkamenn sína.

Frekar aulalegar varnir.

Það er nú svo þessi endalausa Refskák sem menn stunda. Bæði fréttamiðlar og blogg þar sem ávirðingarnar ganga á víxl. Sumir eru þar hvað verstir. Eitt blogg er þannig tildæmis rætið og neikvætt. Ég ætla ekki að nefna nein nöfn.  En einn er sá sem er mjög duglegur í þessari Refskák allri. Enda reyni ég að forðast bloggið hans í lengstu lög.....

 

 

Ráðstöfunartekjur rýrnuðu um 27%

Er ekki hægt að vera með á netinu?

tada, tada, tadatadatada, tadaaa, tada búmm, tada

Einstök hljómhviða í Laugardalnum

Úlfúð eða Mannúð?

Eru þeir sem hafa sem hæst í þjóðfélaginu haldnir sjálfhverfu? Eða er það þeim sjálfsagt mál að vera alltaf með klærnar í einhverjum? Eða er það þeim sjálfsagt mál öll þessi kvikinska?

Vonandi að grein mín á blogginu í gær hafi orðið fólki til umhugsunar. Ástæðan fyrir henni var sú hreinlega að mér blöskrar allur atgangurinn sem hefur gengið á út í þjóðfélaginu.

Maður líttu þér í eigin barm og veltu því fyrir þér hvort þú nærð einhverjum árangri með framgengni þinni.

Ég vellti því fyrir mér óneitanlega hvenær fólk muni læra. Eins og sást í bloggrein minni í gær þá dróg ég fram þau ágætu gildi sem þjóðfundurinn 2009 valdi sér. Ástæðan er sú að í öllu því orðaflaumi og orðaskaki sem hefur gengið á, virðist dálítið að það hafi gleymst að fara eftir þessum gildum.

Hvernig er tildæmis með heiðarleika? Hafa þeir sem hafa geyst út á völlinn alltaf viðhaft heiðarleika? Eða kærleika? Þorir fólk ekki að tala um kærleika afþví að það er uppfullt af soranum? Hvað með virðingu? Hefur fólk sýnt öðrum virðingu? Eða er fólki ekki bara heiftin í blóð borin?

Er sannleikurinn heiðarlegur?

Veltið fyrir ykkur þessari spurningu.

Nú er það svo að fullt af fólki hefur úr öllum flokkum og stigum þjóðfélagsins hefur lofað ýmsu hér og þar. Framtíðin í þeirra augum á að vera svo fögur og fyrirheitin svo mörg. En erfitt er að sjá að þau geti haldið reiður í öllu flóðinu. Satt best að segja er framtíðin mjög óljós varðandi hvað næst fram í öllu því flóði sem borið er fram. Og ég ætla bara leyfa mér hér að vera alveg heiðarlegur að segja að ég sé ekki fyrir mér að neinar miklar breytingar náist fram ef svona er haldið áfram. Ég ætla því að leyfa mér að vera þessi bölsýnismaður sem sér fyrir sér að Ísland hafi ekkert lært.

Stundum finnst mér að þeir sem eru að bjóða sig fram til stjórnunarverka séu dálítið úr takti við fólkið út í þjóðfélaginu. Það er þessi fulltrúagræðgi sem verður til þess að það slitnar frá almenningi. Jú, jú, það lofar að gera hitt og þetta og fyrirheitin eru fögur. En hvað sést svo þegar að út úr hólminum er komið og það á að fara að vinna að þeim?

Hafandi talað við fullt af fólki sem ég mæti daglega á vinnustað mínum, þá kemur fram mikið vonleysi í fólki. Og það hefur satt best að segja litla trú á að einhverjum alvöru breytingum verði. Þetta sé bara þessi sama gamla tugga.

Í tengslum við það má kannski spyrja sig hversvegna fólk mætir ekki ákveðnar að mótmæla? Sjálfsagt á það sér að hluta til þær orsakir að fólk sér ekki tilganginn.

Satt best að segja er það mannlega best til fallið að breyta einhverju. Því þaðan frá á Ísland bestu tækifærin til að efla þjóðina.

Ég sé það fyrir mér að almenningur geti gert mannúðarbyltingu og tekið sér saman að hreinsa burt allan ósómann. Nái að sameinast um gildin og vinna síðan útfrá þeim. 

 

Hvað eru fögur fyrirheit,

ef fara á ekki eftir þeim,

fer þjóðin bara fyrir leit,

í þennan framtíðar heim.

Reiður:> 1. hafa svar á á reiðum höndum, 2. vera tilbúinn

Hefjum Ísland upp á næsta stig. Gefum lífsgildunum tækifæri.

Eins og við vitum hefur gengið mikið á hér á Íslandi á undanförnum dögum og mánuðum. Menn berjast með tungum og tölvum. Taumlaust orðagjálfur flæðir af munnum fram og höndum frá. Allir þykjast vita betur en hinir. Jafnvel prófessorar geysast fram á völlinn og skrifa harðorðar greinar sem og aðrir lærðir og leikir. Baráttan og orðaflaumurinn er endalaus og ávirðingarnar eftir því ganga á víxl. Eiginlega alveg með ólíkindum að sumir lærðir menn skuli vera svo vanhugsi að láta frá sér þau orð sem fólk hefur orðið vart við að komi frá þeim. Og skammarlegt að jafnvel sumir prófessorar skuli lenda í slíku orðaskaki sem oft sést fara frá þeim. Alþingismenn eru þar ekki undanskildir frá öllu saman. Þar sem árásir ganga fram og til baka á persónur í hæstu opinberu stöðum. Nokkuð sem þeim er alls ekki sæmandi sem kosnir fulltrúar þjóðarinnar.

Nær engar raunhæfar lausnir hafa orðið að veruleika. Og fáir trúa, því hugsandi fólk veltir því fyrir sér hvað rétt það sé sem stjórnvöld og ráðamenn bera á borð fyrir almenning. Oft koma sömu skrifin með svolitlum tilbrigðum aftur og aftur, þar sem sjaldan kemur eitthvað nýtt í ljós eða alvöru nothæfar lausnir borðnar á borð fyrir fólk frá stjórnvöldum. Þjóðin er hætt að hlusta. Spurningarnar eru einfaldlega orðnar of stórar sem lítil svör hafa fengist við. Sennilega hefur aldrei verið eins rifist mikið í fjölmiðlum og á bloggum hér og þar upp á síðkastið. En nú er komið nóg! Nú er orðið ljóst að við þurfum losna við allt bullið og láta hendur standa fram úr ermum. Því annars komumst við ekki áfram saman inn í framtíðina.

Í krafti okkar íslendinga ættum við að geta sameinast í þeim atriðum sem þjóðin þarf virkilega á að halda. Á þjóðfundi árið 2009 voru dregin fram þau mannlegu gildi sem þjóðin vill byggja á. Þar kom greinilega fram sú framtíðarsýn sem þjóðin vill leggja áherzlu á. Þar voru nefnd atriði eins og: heiðarleiki, virðing, kærleikur, jafnrétti og fjölskyldan, svo nefnd séu dæmi. Sem og með nýtingu náttúruauðlinda okkar sem við eigum fullt af. En þetta eru einmitt þau atriði sem búa til sérstöðu okkar sem þjóðar.

Til þess þarf að byggja upp það umhverfi sem væri best til þess fallið til að ná fram þeim atriðum sem þjóðin vill vinna saman að. Í krafti okkar íslendinga sjálfra eigum við að vinna útfrá og treysta því að Ísland geti náð virðingu þeirri í heimi þjóðanna sem okkar landi ber. Það er kominn tími á það.

Við þurfum að hætta að setja peninga og hagkerfi í fyrsta sæti. Það getur hreinlega ekki verið að það mannlega sé verra en hitt sem við höfum búið við hingað til.

Við þurfum að vinna saman að því að hefja Ísland upp á hærra tilverustig þar með þessi gildi að leiðarljósi og setja mannúð og fjölskylduna í fyrsta sæti.

„Ósmekklegasta ræðan á Alþingi“

Er þetta það sem koma skal? Endurbirt grein mín úr mbl.

Hér endurbirti ég grein mína sem kom í mbl. um miðjan febrúar:

 

Þér væri boðin þátttaka í uppbyggingu þinni eigin sem og annarra.

Greinin:

Sjálfbær framtíð okkar

Að byggja á nýjum grunni

Fáir staðir í heiminum eins og Ísland hafa eins mikil tækifæri til að eflast með nýjum verkefnum. Á Íslandi væri hægt að setja í gang skapandi atvinnustefnu í mannvænu, vistvænu og lýðræðislegu andrúmslofti. Nær hvert sem líta má um landið lyggja þessi tækifæri tilbúin að virkja þau.

Hér og þar um Ísland eru því næg tækifæri til að efla sjálfbær vistvæn verkefni. Þekking Íslendinga á þessum málum er orðin það mikil að setja má í gang verkefni í hverskonar landbúnaði sem byggir á nýtingu landsins okkar með sjálfbærni að leiðarljósi. Eins og verkefni sem tengjast ýmis konar fæðuöflun. Einnig höfum við nóg tækifæri að byrja á nýjum verkefnum sem tengjast fiskiðnaði, tækniiðnaði og menningarstarfsemi. En öll þessi verkefni ættu að vera byggð á vistvænum grunni og taka sérstakt tillit til náttúrunnar, sem og tryggja að verkefnin muni ekki eyðileggja lífríkið.

Undanfarin ár hafa ýmis smáverkefni verið sett á lagginar sem teljast mega til sjálfbærra verkefna. Mörg þessi verkefni eru einyrkja og eiga oft í erfiðleikum fjárhagslega. Verkefni hafa þannig farið í gang sem í fyrstunni líta vel út, ganga vel og eru sett í gang með krafti einstaklingana. Síðar hefur þó komið í ljós að sum þessi verkefni eru dálítið einsleit og skortir umfang og tenginu í fleiri verkefni sem snúa að svipuðum viðfangsefnum. Sem og frekari stuðning við viðfangsefnið til að það haldi sér gangandi.

Sjálfbærniþorp

Sem slík væru Sjálfbærniþorp hentug til að setja upp á hverjum landsfjórðungi. Eitt á miðsvæði hvers landsfjórðungs.

Kjarni þess að búa til sjálfbærni verkefni er þróun út frá heildstæðri stefnu í nálægð við íbúana og verkefnin sjálf. Sjálfbærniþorp er þannig hugmynd sem byggir á að styðja undir nýjan grunn verkefna í nálægð við ýmsa íbúakjarna svæðisins þar sem léttara væri að stýra þeim og fylgjast með þeim. Í stað þess að stjórna öllu frá fjarsamfélagi þar sem erfitt er að hafa yfirsýn yfir verkefnin og aðrar framkvæmdir íbúana.

Sjálfbærniþorp er þannig samfélagslegur kjarni þar sem almenningur kemur saman til starfs og leikja. Í Sjálfbærniþorpi getur fólk komið á sérstakar hátíðir sem haldnar væru með vissu millibili. Hátíðir slíkar gætu sprottið sem sameining allra hátíða svæðisins sem eru haldnar hér og þar um landið á sumartíma. Ætlaðar til að samtengja íbúa alls svæðisins á einn stað þar sem íbúanir geta hittst til samverustunda. Á hátíðum sem þessum væri hægt að setja á lagginar ýmsa menningarviðburði, eins og hverskonar sýningar í listiðnaði. Sem og að hafa margt til yndis, fróðleiks og skemmtunar. Nánast engin undantekning væri á möguleikunum.

Í Sjálfbærniþorpi væru sett í gang sérstök sjálbær verkefni úti á svæðunum sem tengjast slíku þorpi. Ætluð til að byggja upp atvinnu á öllu svæðinu með samstýringu og sameflingu út frá þorpinu. Sjálfbærniþorp gæti þannig orðið til að styðja við fólksfjölgun alls svæðisins. Tækifæri væri í margvísleg verkefni. Einnig má tengja inn ýmisskonar ferðamálefni til að efla hverskonar ferðaþjónustu á öllu svæðinu.

Í Sjálbærniþorpi væri í gangi sérstök verkefnaþróun sem er skrifstofa sem tekur á móti hugmyndum fólks til að setja í gang sjálbærniverkefni. Setur þær á umræðuvettfang þar sem almenningur getur rætt hugmyndinar saman og komist að sameiginlegum niðurstöðum hvort hægt væri að setja verkefni í gang.

Í Sjálfbærniþorpi væri í gangi sérstök atvinnuskrifstofa sem tekur á móti umsóknum fólks í verkefnin sem setja ætti í gang. Tenging væri á milli þessara skrifstofa og mikil tækifæri fyrir fólk að hafa áhrif á framgang verkefnanna.

Inn í Sjálfbærniþorp væri hægt að setja í gang hvers konar kynningu á íslensku handverki og bjóða til sölu hverskonar íslenskar vörur, eins og matvörur, prjónavörur og fleira. Væri það í beinum tengslum við hátíðir sem og utan þeirra. Slík starfsemi væri hentu til að kynna vörur einyrkja sem og stærri framleiðslufyrirtækja.

Lýðræði íbúanna

Í Sjálfbærniþorpi væri sett í gang sérstök lýðræðis fundastofa þar sem íbúar alls svæðisins gætum komið saman til skrafs og ráðagerða.

Oft er talað um hver sé merkingu orðsins “lýðræði” Leggja margir mismunandi skilning í það. Sumir vilja meina að lýðræði sé að fólk kjósi sér fulltrúa sem vinna að framgangi þess fólks sem kýs það til starfa. Sem kallast þá fulltrúalýðræði. Aðrir tala um að raunverulegt lýðræði sé að íbúarnir eigi að geta haft meiri áhrif á ákvörðunartöku þeirra atriða sem snúa að framgangi þeirra. Sem teljast má til beins lýðræðis.

Oft er það svo þegar talað er um lýðræði þá gleymast íbúanir sjálfir og þarfir þeirra í daglegu lífi. Þó segja megi að fólk sé orðið dálítið meira meðvitað um hvað það getur haft áhrif á, þá er það oft svo að erfitt er að fá fólk til beinnar þátttöku í lýðræðissköpun. Helgast það mikið til að þó fólk hafi ýmsar skoðanir og áhuga þá er svo mikið annað í lífinu sem fólk þarf að sinna að það hefur ekki tíma til beinnar þátttöku til að tjá sig um áhugamál sín. Þannig ef auglýstur væri fundur hjá einhverju lýðræðisfélagi er allt eins víst að innan við 20 manns mæti á slíkan fund.

Þar sem fólk kemur frekar saman til ýmissa athafna væri auðveldara að fá fólk til að taka þátt í sköpun lýðræðislegra ákvarðana. Þannig kveikir þátttaka í öðru starfi þörfina fyrir að hafa áhrif á ákvörðunatöku í því og öðru sem því tengist, sem og öðrum störfum. Lýðræðis fundastofa innan svæðissamfélags getur þannig örvað fólk til dáða og vakið innblástur meðal fólks. Verið þannig mikill hvati til sköpunar ýmissa verkefna. Slík framvinda er sterk undiralda að almennri hagsæld íbúanna og góð leið til lífshamingju.

Í slíkri lýðræðis fundastofu þar sem rætt væri um gagn og nauðsynjar alls svæðisins þurfa alls ekki allir að vera sammála um allar niðurstöðu umræðna. Umræðuvettfangurinn er því frekar grundvöllur á að íbúanir geti komið sér saman og kosið sameiginlega niðurstöðu. Að vera ósammála í einu atriði þarf alls ekki vera svo að fólk geti ekki verið sammála í einhverju öðru atriði. Slíkt samvinnuform lýðræðisins væri þannig upplagt sem hvati að framgangi íbúanna. Lýðræðið í slíku samfélagi er þannig stefna að sameiginlegu valdi þátttakendanna.

Með krafti og dugnaði íbúana væri hægt að setja í gang Svæðisþorp sem hugmynd þessi byggir á.

Guðni Karl Harðarson

Spegill, spegill, herm þú mér, hver fegurst er á landi hér?

Speglar voru tengdir ljósi og þar með sólinni, enda voru margir speglar hringlaga og umgjörðin skreytt margvíslegum jákvæðum trúartáknum. Það lætur því að líkum að illvættir speglast ekki, þær tengjast myrkrinu.

Þessi iðja hefur ekki alltaf verið niðurlægjandi. Það var ekki fyrr en á seinni tímum sem flokkarnir fóru að gerjast inn í ýmisskonar störf innanlands. Spreðuðu þannig byttlingunum inn í stjórnstörfin hér og þar um þjóðfélagið og gera það enn. 

Þessi iðja er þannig orðin afgerandi í öllum hraköllum þjóðfélagsins í dag og á stóran þátt í því hvernig þjóðfélagið er orðið. 

Á undanförnum árum og áratugum hefur það þannig orðið fyrir ýmsum áföllum vegna þessarar óstjórnar. Allskonar mál hafa þannig komið upp, bæði inni á alþingi sem og vítt og breitt um þjóðfélagið. 

Svo ekki sé nú talað um allar fjármálatengingarnar og vinasporslunar fjórflokksins. 

Ný framboð utan fjórflokksins eru þannig stundum tilraunir til að losa sig út úr hringnum. En ný framboð eiga þannig líka sér þá sérstöðu að vera alveg hrein og laus við alla villuleiðir sem hinir hafa orðið sekir um.

Stundum getur það þó orðið að í nýjum framboðum komi fram einstaklingar sem setji sjálfa/n sig í fyrsta sæti og fram yfir fjöldann. Og búi síðan til trúarbrögð og loforð í kringum umgjörðina. Þannig verður almenningur settur í annað sæti og þannig framboð verða í reynd hvergi trúverðug.

Í ljósi fortíðar ættum við að hafa lært eitthvað af reynslunni. Það er því líka dálítið dapurlegt hversu illa það gengur að fá fólk til að skilja að það sé nú allt í lagi að kjósa eitthvað nýtt sem gæti verið spennandi. Að minnsta kosti getur það varla verið verra en það gamla sem enn fyrir er. 

Kannski er það nú svo að það sé komið að því að almenningur taki sjálfur þátt í breytingunum beint. Það væri alveg hægt. Að minnsta kosti sem byrjun. 

Ný framboð ættu að vera alveg laus við þennan oft háa EGÓisma og snúa sér að því að standa með almenning fyrst og fremst í stað þess að fókusa á sjálf sig sem persónur.

Það er komið nóg. Ísland þarf virkilega breytingar á flokkakerfinu. Það er ljós að öðruvísi getum við ekki farið saman inn í framtíðina.

 

Vigdís Hauksdóttir: Nýir flokkar og flokkaflakkarar

Guð gefur manni hneturnar en hann brýtur þær ekki fyrir mann

Allt sem er vert þess að vera gert er og þess vert að vera vel gert.

úr frétt>„Mikil eftirspurn hefur verið eftir jarðnæði til búskapar á undanförnum árum en vegna ónógs framboðs af ódýru lánsfjármagni samfara háu jarðaverði hefur fólk sem hyggst fara í búskap ekki séð sér fært að fjárfesta í landi til búrekstrar. Með betri nýtingu ríkisjarða til búrekstrar er mögulegt að mæta sjónarmiðum þessa hóps, efla búskap í hinum dreifðari byggðum og einnig myndi ríkisvaldið sýna ábyrgð gagnvart nýliðun í landbúnaði og sjónarmiðum fæðuöryggis,“ segir í tillögunni.

Sjálfsagt gott mál. Hinsvegar er það á hreinu að: ríkisvaldið ætti að gera stórátak í því að styðja undir Lanbúnað. Sem og önnur verkefni við nýtingu auðlinda úti á landi. Fjármagn ætti þannig að koma frá ríkinu í sérstakar verkefnastofur úti á landi til þess. Líka væri hægt að setja upp sérstakar atvinnustofur samfara því.

Aðeins öflug stýring fjármagns yfir í verkefnastofur landstfjórðunga á möguleika að setja í gang heildstæða eflingu á landbúnaði.  

Til þess að gera hutina fyrir alvöru vel er best til fallið að setja eftirfarandi, fyrst á einum landsfjórðingi og svo á hinum líka:

Sjálfbærniþorpið

http://samfelagvesturs.weebly.com

 

Ríkisjörðum verði komið í notkun