Sigurvegarar - eða hvað??

Í síðustu bloggfærslu minni nefndi ég að lífsleikni tilheyri aðeins innanum sérstöðu Íslands. Þar var ég að tengja inn að bestu aðstæður til að iðka lífsleikni séu næst okkur sjálfum. Að sjálfsögðu tengist sú lífsleikni þeim sem eiga að stjórna á Íslandi.

Nú förum við að kjósa á morgun munum við velja okkur þá sem við treystum best til að stjórna landinu næstu árin. En á hverju byggist það traust?

 

Síðustu fjögur ár hafa verið mjög róstusöm á alþingi. Þar hefur eins og við vitum gengið mikið á. Þar ríkti yfirgangur, valdfrekja, óvirðing, lygi og blekkingar. Þar var rifist og kallast á. Eiginlega kom margt fyrir það sem getur ekki talist til mannlegra dyggða. Nokkuð margt sem var ekki til þess að efla traust okkar á þinginu. Þegar maður hugsar um það þá man ég ekki eftir neikvæðara þingi í marga áratugi.

Stjórnmálamönnum má vera ljóst að slíkan vinnustað viljum við ekki. Og ég held að besta byltingin sé sú að stjórnmálamenn hafi séð að slík vinnubrögð séu ekki hentug til árangurs né nýtist þeim eitthvað sem ætla að nota þau. Ég held að sú fullyrðing mín sé alveg rétt að langflestir kjósendur mæti á kjörstað með þetta í huga.

Hvað mig varðar þá mæti ég í kjörklefann með miklum semingi. Ég vona að nýir þingmenn sýni virðingu og losi sig við þessa neikvæðni og vinni fyrir landsmenn á faglegan og uppbyggilegan hátt. Það er besta byltingin. Að minnsta kosti á þessum tímum.

 

Ég vona svo sannarlega að ný ríkistjórn upphefji sig ekki. Sama hvað þau gera. Í stað þess mætti taka upp þau vinnubrögð að segja frá hvað sé verið að reyna að gera. Og að segja að verið sé að gera sitt besta. Rétt upplýsingagjöf til almennings er frumskilyrði. 

 

Ég vona svo sannarlega að ný ríkistjórn muni farnast vel í starfi sínu. Taki á málum af staðfestu. Sýni ekki kjósendum sínum vanvirðingu og sýni viðleitni til að taka tillit til athugasemda kjósenda á kjörtímabilinu. Því lýðræði er ekki bara að mæta á kjörstað til velja sér stjórnmálamenn sem hafa síðan yfirvald yfir kjósendur eftir kosningar og framkvæmi bara með valdfrekju án tillits til skoðana annarra. Ég vona svo sannarlega að stjórnmálamenn sjái að við kjósendur erum ekki bara á lífi þegar á að kjósa.

 

Ég er ekki spenntur fyrir því að velja fólk sem hugsar bara ég, ég, ég. Þoli eiginlega ekki að slíkt fólk komist á þing. Ég er ekki að sjá að fólk með ofurhátt egó-stig geti eitthvað gert af viti fyrir land og þjóð.

 

Það er alveg ljóst að mörgu þarf að huga. Og margt þarf að laga. Sérstaklega með það í huga að þjóðin skuldar 389 milljarða. En það sést með því að skoða efnahagsreikning fyrir 2012 frá Seðlabanka. Það er alveg ljóst að hvað sem hver segir. Þetta verður alls ekki létt verk.

Hvað sem loforðum líður þá ætla ég rétt að vona að nýrri ríkistjórn og nýtt alþingi muni takast að rétta hlut þeirra sem hafa lent undir vegna kreppunnar. Réttlæti er jú sú krafa að mega búa á Íslandi án þess að vera skuldaþræll. Réttlæti er jú að geta haft í sig og á, án þess að hafa með sér sífelldar áhyggjur í gegnum lifið.

Ég vona svo sannarlega að lýðræðið sé að breytast með því að nýir stjórnmálamenn taki miklu meiri tillit til skoðana okkar.

Sjálfstæðisflokkur með mest fylgi

Sigurvegarar - eða hvað?

Í síðustu bloggfærslu minni nefndi ég að lífsleikni tilheyri aðeins innanum sérstöðu Íslands. Þar var ég að tengja inn að bestu aðstæður til að iðka lífsleikni séu næst okkur sjálfum. Að sjálfsögðu tengist sú lífsleikni þeim sem eiga að stjórna á Íslandi.

Nú förum við að kjósa á morgun munum við velja okkur þá sem við treystum best til að stjórna landinu næstu árin. En á hverju byggist það traust?

Síðustu fjögur ár hafa verið mjög róstusöm á alþingi. Þar hefur eins og við vitum gengið mikið á. Þar ríkti yfirgangur, valdfrekja, óvirðing, lygi og blekkingar. Þar var rifist og kallast á. Eiginlega kom margt fyrir það sem getur ekki talist til mannlegra dyggða. Nokkuð margt sem var ekki til þess að efla traust okkar á þinginu. Þegar maður hugsar um það þá man ég ekki eftir neikvæðara þingi í marga áratugi.

Stjórnmálamönnum má vera ljóst að slíkan vinnustað viljum við ekki. Og ég held að besta byltingin sé sú að stjórnmálamenn hafi séð að slík vinnubrögð séu ekki hentug til árangurs né nýtist þeim eitthvað sem ætla að nota þau. Ég held að sú fullyrðing mín sé alveg rétt að langflestir kjósendur mæti á kjörstað með þetta í huga.

Hvað mig varðar þá mæti ég í kjörklefann með miklum semingi. Ég vona að nýir þingmenn sýni virðingu og losi sig við þessa neikvæðni og vinni fyrir landsmenn á faglegan og uppbyggilegan hátt. Það er besta byltingin. Að minnsta kosti á þessum tímum.

 

Ég vona svo sannarlega að ný ríkistjórn upphefji sig ekki. Sama hvað þau gera. Í stað þess mætti taka upp þau vinnubrögð að segja frá hvað sé verið að reyna að gera. Og að segja að verið sé að gera sitt besta. Rétt upplýsingagjöf til almennings er frumskilyrði. 

 

Ég vona svo sannarlega að ný ríkistjórn muni farnast vel í starfi sínu. Taki á málum af staðfestu. Sýni ekki kjósendum sínum vanvirðingu og sýni viðleitni til að taka tillit til athugasemda kjósenda á kjörtímabilinu. Því lýðræði er ekki bara að mæta á kjörstað til velja sér stjórnmálamenn sem hafa síðan yfirvald yfir kjósendur eftir kosningar og framkvæmi bara með valdfrekju án tillits til skoðana annarra. Ég vona svo sannarlega að stjórnmálamenn sjái að við kjósendur erum ekki bara á lífi þegar á að kjósa.

Ég er ekki spenntur fyrir því að velja fólk sem hugsar bara ég, ég, ég. Þoli eiginlega ekki að slíkt fólk komist á þing. Ég er ekki að sjá að fólk með ofurhátt egó-stig geti eitthvað gert af viti fyrir land og þjóð.

Það er alveg ljóst að mörgu þarf að huga. Og margt þarf að laga. Sérstaklega með það í huga að þjóðin skuldar 389 milljarða. En það sést með því að skoða efnahagsreikning fyrir 2012 frá Seðlabanka. Það er alveg ljóst að hvað sem hver segir. Þetta verður alls ekki létt verk.

Hvað sem loforðum líður þá ætla ég rétt að vona að nýrri ríkistjórn og nýtt alþingi muni takast að rétta hlut þeirra sem hafa lent undir vegna kreppunnar. Réttlæti er jú sú krafa að mega búa á Íslandi án þess að vera skuldaþræll. Réttlæti er jú að geta haft í sig og á, án þess að hafa með sér sífelldar áhyggjur í gegnum lifið.

Ég vona svo sannarlega að lýðræðið sé að breytast með því að nýir stjórnmálamenn taki miklu meiri tillit til skoðana okkar.

Ekki í framboði - eða hvað?

Reykjanesbær 17. apríl 2013

 

Kæru stjórnmálasamtök,

Ég er 58 gamall einhleypur karlmaður sem óskar eftir að komast ofarlega (ef ekki efst) á framboðslista.  Ég hef mjög mikla lífsreynslu og mjög margt hefur komið fyrir mig í lífinu. Ég er fatlaður og hef farið í 4 aðgerðir á vinstri fótinn og 41 vika samtals í gifsi. Ég hef mjög víðtæka reynslu í atvinnulífinu enda hef ég unnið í yfir 27 störf um ævina hér og þar um landið, stundum í erfiðustu störfum. Og ég hef líka skuldareynslu.

Ég elska landið mitt, hreinleika þess, náttúruna og fegurðina og nýt þess að ferðast um það í svo miklu mæli að ég kemst til þess.

Ég hef mikinn áhuga á sjálfbærni og lýðræði. Og hef skrifað um það greinar og skjöl. En lýðræði í mínum huga er sterkur vilji mannlegrar getu til að hafa áhrif á líf sitt í umhverfi fyrir það. Ég þrái persónukjör inn á BREYTT alþingi með þátttökulýðræði á svæðisþingum fyrir landshlutana og hef mikinn áhuga fyrir stóreflingu á verðmætasköpun landsbyggðarinnar. 

Ég lít svo á að vilji einstaklingskins og fjölskyldunnnar og réttlæti þar um skipti miklu meira máli en ný stjórnarskrá.

Ég hef mikinn áhuga á að beita kröftum mínum, elju og iðni í að vinna að því að skapa störf fyrir áhugasama íslendinga, þar sem unnið væri að því að efla hagsmunni einstaklingsins og fjölskyldunnar til góðra verka sem vel væri borgað fyrir á alla starfshópa.

Ég elska það að þjóðin hafi sinn eigin gjaldmiðil og trúi því staðfastlega að þjóðin geti elft krónuna og gert hana að því sem hún á að vera. Í því skyni setja upp skiptikrónur fyrir viðskipti með íslenskar afurðir og verðmætasköpun út um allt land, þar sem sá gjaldmiðill yrði notaður með greiðslu á milli.

Þess má sérstaklega geta að ég er á móti inngöngu í esb, meðal annars því að ég trúi miklu frekar á að við íslendingar getum eflt okkar tækifæri innan lands til góðra verka að eigin forsendum og án þess að aðrir ráði yfir okkur.

Þess má og geta að ég er bara nokkuð góður söngvari og ég hugsa líka að ég gæti alveg lært leiklist. En ekki ætla ég að blanda hugsanlegum vinsældum mínum í þá veru inn í pólitíkina.  Einnig er ég góður í hinum ýmsu fögum, með góða rödd, góður upplesari og ræðumaður.

Ég er mjög hreinskiptinn, heiðarlegur, einlægur og mjög jákvæður. Enda hef ég verið að vinna í þá veru að undanförnu. Meira að segja búið til skjöl um það og haldið uppi hóp á facebook um málefnið.

Endilega farið yfir þessa umsókn mína og skoðið vandlega hvort ég kemst ekki inn á lista hjá ykkur. Ég tek það fram að ég þoli ekki að vera hafnað.

Virðingarfyllst,
Guðni Karl Harðarson

P.S. Pleas, please hafið nú samúð með mér. 

Góð ráð fyrir alla verðandi stjórnmálamenn - í alvöru!

Hér er listi yfir þau atriði sem koma upp í huga minn varðandi hvað góður stjórnmálamaður og flokkur þarf að hafa.

1. Jákvæð framkoma

2. Réttsýni 

3. Heilleiki

4. Hreinskilni - bein stefna, allt upp á borðið

5. Samþykki

6. Samvinna

7. Umhyggja

8. Eftirtektarsemi

9. Víðsýni

10. Forvitni

11. Vilji til að taka áhættu fyrir hið góða

12.  Góða dómgreind

13. Þakklæti

14. Vongleði

15. Djúpur skilningur

16. Örlæti

17.  Vera sannsögull

18. Sýna Virðingu

19. Opinskár

20. Sýna kostgæfni

21. Gefa sig í verkin á  fullu

22. Hafa yfirsýn

23. Opinn fyrir hugmyndum annarra

24. Fullkominn Heiðarleiki

25.  Sýna sjálfsstjórn

26.  Sýna góðvild

27. Hafa þolinmæði

28. Setja sér markmið

29. Sýna auðmýkt

30.  Sýna samúð

31. Endurskínandi hugsun (ómandi)

32.  Réttlæti 

Jóhanna fékk hrós úr óvæntri átt

Allt það sem góður stjórnmálamaður þarf að hafa!

Hér er listi yfir þau atriði sem koma upp í huga minn varðandi hvað góður stjórnmálamaður og flokkur þarf að hafa.

1. Jákvæð framkoma

2. Réttsýni 

3. Heilleiki

4. Hreinskilni - bein stefna, allt upp á borðið

5. Samþykki

6. Samvinna

7. Umhyggja

8. Eftirtektarsemi

9. Víðsýni

10. Forvitni

11. Vilji til að taka áhættu fyrir hið góða

12.  Góða dómgreind

13. Þakklæti

14. Vongleði

15. Djúpur skilningur

16. Örlæti

17.  Vera sannsögull

18. Sýna Virðingu

19. Opinskár

20. Sýna kostgæfni

21. Gefa sig í verkin á  fullu

22. Hafa yfirsýn

23. Opinn fyrir hugmyndum annarra

24. Fullkominn Heiðarleiki

25.  Sýna sjálfsstjórn

26.  Sýna góðvild

27. Hafa þolinmæði

28. Setja sér markmið

29. Sýna auðmýkt

30.  Sýna samúð

31. Endurskínandi hugsun (ómandi)

32.  Réttlæti 

Úr leikhúsi fáránleikans - Hatvinnuauglýsing

Bófar - ehf (eitthvað háð fáránleika), hundleiðinlegasta og ömurlegasta fyrirtæki í heimi óskar að ráða framkvæmdastjóra, sérfræðing í að setja fyrirtæki á hausinn.

Há-ðleg laun í boði fyrir rétta manninn. Því hærri laun sem fyrr honum tekst ætlunarverkið. Enn háðulegri eftirlaun en úr fyrra starfi. Hver vill sækja um?

Spáið í það!
Hér og þar um þjóðfélagið er stjórnendum boðin himinhá laun í fyrirtækjum og há eftirlaun. Án þess að missa laun eða lækka í launum þó fyrirtækið fari í gjaldþrot. Standa svo ríkir eftir vegna þess að fá há eftirlaun.

Á meðan að heilbrigt fólk nurlar saman 2 til 5 milljónir króna til að eiga fyrir að borga upp í kaup á nýrri íbúð.  Tekur svo lán fyrir restinni. En svo kemur að því að það getur ekki borgað vegna þess að vextir og gjöld eru himinhá og hækka endalaust, langt umfram ævilegrar fjárhagslegrar getu fjölskyldunnar til að halda áfram að borga. Svo krefjast þeir af okkur að við borgum áfram af því sem þeir sjálfir bjuggu til.

Og þegar að fólkið getur ekki lengur staðið í að borga þá heimta þeir allt saman. Ekki bara íbúðina, heldur líka þessar litlu 2 til 5 milljónir sem fjölskyldan náði að nurla saman. Allt farið. 

Spáið í það! Hvar er réttlætið í þessu þjóðfélagi?

 

Hvernig væri?

Já hvernig væri að fólk noti nú tækifærið fyrir alvöru að losa sig við allan 4flokkinn? Það er svo sannarlega kominn tími til þess!

Það eru svo mörg okkar búin að fá yfir okkur upp í kok af þessu liði!

Við gætum unnið að réttlætinu saman. Það við viljum ná fram.

Eins og:

Verðtrygginguna burt!

Lagfæra lána og íbúðamál!

Sérstakur stuðningur við fátækt fólk sem hefur orðið undir....

Sérstakur stuðningur við aldraða og öryrkja.

Þessi mál þarna gæti verið aðal málin.

Aldrei hefur verið eins gott tækifærið til þessa eins og nú!
. 

„Bjóða ís fyrir alla“

Hver var tilgangurinn??

Við allt það sem gerðist?

Hrunið, Búsáhaldabyltingin, ags, esb, Icesave. Og öll mótmælin, grasrótarhópar, útimótmælin, fundirnir, bloggskrifin, prófessorabistlar, rifrildin og öll lætin. Aldrei hefur í þjóðfélaginu geisað svo mikil vandamál. Aldrei hafa orðið eins litlar úrlausnir, þrátt fyrir allt. Við erum enn að berjast fyrir réttlætinu.

Spáið í það! Eiga flokkar og menn innan þeirra eitthvað skilið að vinna að lausnum þar sem við gerðum byltingu og 4 ár hafa liðið og við stöndum svo enn í þessum vandamálum.

Og var þetta þá allt til einskins?

Eins og við vitum þá kusum við  yfir okkur ríkistjórn sem við svo rosalega mörg vorum óánægð með.

Svo eigum við að fara að kjósa aftur.

Tilhvers var byltingin? Eða var þetta  kannski engin bylting?

Við þessa svokallaða Búsáhaldabyltingu hafði ég alltaf gert mér vonir um að hún myndi leiða til einhvers góðs! Að við myndum breyta ýmsu. En við vitum hvað gerðist. Við kusum bara fólk með hátt egó inn á þing. Við stöndum því bara ekkert betur, ef ekki bara miklu ver eftir þessir ár. Og svo ætlum við að fara að kjósa aftur.

Hversvegna þá ekki aðra Búsáhaldabyltingu? Afhverju mætum við ekki á Austurvöll svo þúsundum saman til að mótmæla? Til að kjósa svo aftur á þingið?

Hver var tilgangurinn?
Hvar er Byltingin?

Vilja umræðu um vantraust í dag

Kosningabylting

*  í liðið, þá fór hver að öðrum, til að allt riðlaðist í smáa flokka.
* þá skrámir það ljós fyrir augu mér, að mér verður ekki að skapi.

* og þegar lýðurinn kemur þar að þá rennur það út eins og heitar lummur.
* en saga sú var misjöfn að atgervi, að nokkru eða sumu leyti, hálfvegis.

KOSNINGABYLTING

Aldrei hefur verið eins tækifærið og nú til að renna inn í framtíðina saman. Ef við gerum það ekki núna þá verður sennilega aldrei af því. Hinsvegar verðum við að tempra viðmót okkar hvort sem við styðjum hægri, miðju, vinstri, eða ekkert af því, þá sjáum við að allir hafa bæði nokkuð til síns máls og ekki til síns máls. Spáið í það. Það er fullt af fólki sem er sárt og reitt yfir því hvernig stjórnmálamenn hafa komið fram það. Hvað þeir hafa gert og ekki gert. Það er því réttlát krafa að okkur sé bættur skaðinn af hruninu. Hinsvegar yrði réttlætið sett í fyrsta sætið!

Hvað er réttlæti?

Er ekki frumskilyrði að allir hafi það réttlæti að vera skuldlaus og hafa í sig og á? Er þetta ekki einmitt öflugasta dæmið um mismunun fjármálakerfisins á milli manna? Er það ekki það ekki augljóst að ef fjármálakerfi hrynur þá gengur það ekki upp! Vinna þarf að nýju kerfi. Það er rökréttast.

Er það ekki réttlæti líka að okkur sé boðið upp á það val að efla okkur sem manneskjur í því þjóðfélagi sem væri boðið uppá?

Er það ekki réttlæti líka að geta boðið börnum okkar sanngjarna framtíð án erfiðleika þess að lendi í ýmsum fjárhagslegum áhyggjum sem að mestu til við unnum ekki til. Þó kannski megi  sumstaðar um það deila hverjir eiga skilið eða ekki. 

Flokksvani

Á Íslandi virðist fólk haldið þeirri hræðslu við breytingar, jafnvel þó að það vilji breytingar. Það gerist því oft að fólk fer að kjósa það gamla aftur út vananum. Einskonar Stokkhólmsheilkenni.

Það er hinsvegar svo að við íslendingar förum alltaf að gömlum vana að setja skoðanir okkar inná og ætla okkur að þeir sem kosnir verða muni breyta einhverju. Að koma með kröfunar inn í stórgallað kerfi. Gallaðan vinnustað sem við berum mjög lítið traust til vegna þeirra vinnubragða sem þar fara fram. En flest okkar höfum við séð hvernig sá vinnustaður hefur verið undanfarið kjörtímabil. 

Er ekki raunhæft að segja að það sé fáránlegt að okkur sé ætlað að kjósa inn á það sem tók réttlætið okkar burt og ætlar ekki að gefa það til baka sem var tekið?.  Hvaða er rökrétt í því að halda í það sem hefur brugðist okkur!? Er eitthvað haldbært í því að kjósa sér  nýtt fólk, inn á þann vinnustað sem er óbreyttur, jafnvel þó að það fólk séð ábyggilega kannski bara það ágætasta? Eða þann flokk sem ætlar sér lítð að fyrir alvöru að gera til að lagfæra. Mundum við bara ekki sjá það sama gerast aftur, að fólk flýi flokka sína þegar að það getur ekki farið eftir öllum óraunhæfu kröfum sem þeir gera.

Stjórnarkreppa

Það er mín skoðun að upp séu að koma þær aðstæður að mjög líklegt verður stjórnarkreppa eftir næstu kosningar. Að ýmsir flokkar munu eiga erfitt að mynda stjórn. Helgast það af ýmsum þeim ástæðum sem hér fyrir neðan eru nefndar. Er þetta síðan ekki bara sem alveg búast má við þegar að mikið hefur gengið á úti í þjóðfélaginu og margt verður til.

1. Til að Sjálfstæðisflokkur og Framsókn gæti unnið saman þurfa þeir flokkar að gera með sér sáttmála ríkistjórnar.  Í ljósi síðustu daga og atburða þá er það alveg ljóst að erfitt verður að mynda ríkistjórn með þessum flokkum því að þá þyrtu hinir að svíkja loforiðin. Eins og tildæmis Framsókn með verðtrygginguna. Það er því alveg ljóst að þessir flokkar geta ekki unnið saman nema að svíkja kjósendur sína.

2. Það hefur lengi verið ljóst að þjóðinn vill ekki inn í esb. Eins og skoðanakannanir hafa hvað eftir annað gefið til kynna. Því er nú nokkuð ljóst að hvorki Framsókn né Sjálfstæðisflokkur geta myndað stjórn saman við þann flokk sem hefur framhald esb á stefnuskrá sinni. Eins og tildæmis Samfylkingin.

3. Það er nokkuð ljóst að gefa þarf Samfylkingunni frí vegna þess að þeir hafa verið í ríkistjórn í 8 ár. Sem er alveg nóg. Það er því mjög líklegt að enginn annar flokkur vilji semja við hann. Nema þeir sem eru honum sammála í utanríkismálum. En raunhæfast er að segja að það sé ekki nóg. Slíkir flokkar nái ekki meirihluta. Sem er auðvitað það augljósa miðað við afstöðu meirihluta þjóðarinnar til þessara mála.

4. Varðandi Vinstri Græna þá virðist svo vera að esb málið hafi afgerandi áhrif á stuðning við þann flokk. Eitthvað mikið þarf til þess að aðrir flokkar vilji semja við þá.

5. Hvað litlu flokkana varðar þá virðist svo vera í raunveruleikanum að enginn þeirra fái mann inn á þing. Að minnsta kosti yrði það þannig að sá flokkur sem hugsanlega kæmi manni/mönnum inn, hefði lítið að segja í stjórnarandstöðu.  Slíkt er alveg augljóst hvað varðar þetta kjörtímabil.

Það er því nokkuð ljóst að erfitt verður að mynda nýja ríkistjórn eftir kosningar.

Er þá ekki upplagt að vera minnsta kosti vel undirbúin fyrir þann glundroða sem mikil hætta á er að myndist?

Spáið í það! Er ekki besta leiðin fyrir að hópur manna sem víðast úr þjóðfélaginu sé valið saman til í sérstaka framfarastjórn til að koma réttlætinu á? Að lagfært væri þau mál sem þarf að lagfæra. Eins og þau mál sem hafa verið efst á baugi, verðtryggingin, lánamál og íbúðamálin? Það er alveg á hreinu að sú væri réttasta leiðin út úr þeim málum sem þarf að vinna að. Að sá hópur setti sér áætlun að klára verkefnin á sérstökum fyrirfram ákveðnum tíma. Og vinni á annan hátt heldur en alþingi hefur gert. Tildæmis að allir fundir sé við borðin í stað þess að nota ræðupúltin þó að slíkt sé freystandi.


Það er því skynsemi að kjósa ekki!

Alla vega þá er ég alveg ákveðinn að nota skynsemina og mun ekki mæta til að kjósa! Það eru fyrir mig svo ótal ástæður að kjósa ekki. Hinsvegar mun ég vera sjáanlegur út um alla Reykjavík þennan dag með barmmerki þar sem ég verð slagorðunum Ég kýs ekki á alþingi. "Ég vil réttlæti" 

____________

En ég hef verið að velta því fyrir mér hvort ekki væri hægt að búa til aðstæður þess að þeir sem ekki kjósi geti fengið miklu meira vægi heldur en tíðkast hefur hér á Íslandi. Allavega set ég fram hér þær pælingar mínar hér fyrir neðan.

Nú munu sumir kannski segja að atkvæðið sé dautt ef ég kýs ekki. Ég spyr á móti!: hvað ef undir 50% þjóðarninnar ákveður að kjósa ekki og mikill hluti þeirra segir um leið hversvegna?

Ég kýs ekki, ég vil réttlæti

Þettar er draumur minn!!!!!

______________________________________________________

Í því skyni bjó ég til þetta skjal fyrir nokkrum dögum:

______________________________________________________

Við krefjumst réttlætis

Við erum hópur fólks á Íslandi sem viljum mynda manneskjulegt og réttlátt samfélag. Í því skyni munum við vera áberandi úti í þjóðfélaginu fyrir næstu alþingiskosningar.

 

Við leggjum til eftirfarandi:

Að fá fólk til að kjósa ekki í næstu alþingiskosningum og tjáum okkur meðfram því sérstaklega hversvegna (öll með sömu orðum).

 

Hópurinn safni inn fólki hér og þar af öllu landinu. Sem vinnur að því að safna inn fólki og að dreyfingu slagorðana.

 

Takmark okkar er að kosningaaðsókn fari vel undir 50% til að mynda aðstæður fyrir sérstakri stjórn sem sæi um að taka á helstu málunum í þjóðfélaginu, einskonar stjórn utan þingsins.

 

Takmark okkar að stuðningurinn verði það mikill að hópurinn njóti svo mikils prósentu fylgis, eða til jafns við þann flokk sem yrði stærstur í prósentutölu eftir kosningar.

Tökum dæmi:

Ef Sjálfstæðisflokkur fengi 28% fylgi af þeim 48% sem kjósa,

Þá fengjum við allavega 29% af þeim 52% sem kjósa ekki.

Leitað síðan yrði til Forseta Íslands hr. Ólafs Ragnars til að styðja við tillögur okkar að mynda utanþingsstjórn vegna aðstæðnanna. Þessir aðilar settu sér sérstök markmið sem yrðu síðan borin undir forsetann.

Unnið væri sérstaklega á að vinna velja þau mikilvægustu atriði sem þarf að lagfæra og leggja þau fyrir forseta.

 

Við viljum Manneskjulegt og Réttlátt samfélag

Við viljum að umhverfi vinnustaðarins alþingis verði breytt og alþingi gert manneskjulegt.

Við viljum að tekin verði sérstök atriði og unnið að þeim utan alþingis. Og að þau verkefni verði sett á sérstök tímamörk.

Við viljum  að  á þessu tímarki muni sú stjórn vinna saman að  réttlætislausnum á aðalvandamálum fólks í landinu.

Við krefjumst réttlætis

 

 

Dómur þjóðar

Gott fólk. Við sem lifum og hrærumst í því umhverfi sem okkur er boðið upp á, þekkjum best hvernig málin standa hjá okkur. Ekki stjórnmálamenn sem segja það sem þeir vilja, hver svo sem staðan er. Aðeins við sem finnum fyrir því vitum um það. Hversu slæmt við höfum það.

 

Þjóðin mun dæma alþingismenn fyrir Icesave málið. Upphaf þess og endir. Ekki bara ríkistjórnina fyrir samingana, heldur líka þingmenn sem samþykktu. Eðli þess er einfaldlega það að fólk tryggir ekki svindl fjárglæframanna. Eðli þess er líka það að aldrei skal þeirri hugsun koma inn hjá fólki að það eigi að ganga gegn eigin sannfæringu og gera eitthvað sem það er óréttlátt að gera. Slíkur hugsunarháttur er óheiðarlegur og á tvímælalaust að fara burt úr íslenskum stjórnmálum. Að minnsta kosti fyrir þær sakir einar eru stjórnmálamenn sem hvöttu þjóðina til fara gegn eigin réttlæti með réttu dæmanlegir. Þjóðin dæmir.

Almenningur vill ekki óheiðarlega stjórnmálamenn sem bera enga virðingu fyrir þjóðinni.

Þjóðin lætur ekki bjóða sér upp á hvað sem er!

Á sama hátt og dæmt var í Icesave málinu þjóðinni í hag mun þjóðin dæma stjórnmálamenn fyrir gjörðir sínar og aðgerðarleysi vegna hrunsins.

Þjóðin mun dæma fyrir allar þær klyfjar sem hafa verið lagðar á almenning þessa lands.

Þjóðin sjálf mun leiðrétta kjör almennings, þar á meðal aflétta verðtryggingu, ofurlánavöxtum og tryggja það að fjölskyldur sundrist ekki vegna hrunsins. Við erum búin að fá algjörlega nóg!

Réttlæti verður komið á til þess fólks sem er búið að, eða við að missa eignir sínar vegna okurlánavaxtanna.

Öryrkjum verður aflétt öryrkjadómurinn og komið verður á réttlátri tekjutryggingu til þeirra. Og kjör aldraðra leiðrétt.

Við viljum réttlæti, burt með skuldaánauð, enga fátækt, burt með deilur. Við viljum heiðarleika á alþingi, að þingmenn sýni þjóðinni virðingu sem og allir stjórnmálamenn sín á milli. Við viljum burt með ofurvald og tryggja að þeir sem ráða geti ekki gert það sem þeim sýnist gagnstætt vilja landsmanna. Við viljum að það verði tekið vel á móti fólki með skoðanir. Við viljum jákvæð viðbrögð við þeim.

Uppgjör hrunsins er því langt í frá búið á Íslandi. Það verður ekki búið fyrr en að afleiðingum þess verður aflétt af almenningi. Við ætlum ekki að bíða í fjögur ár, átta ár, eða sextán ár til þess. Í stað þess krefjumst við að allt verði leiðrétt á þessu ári.

Ég tilheyri þeim hópi fólks sem hefur engva trú á að nýir alþingismenn, gamlir og nýir flokkar geri mikið til að leiðrétta kjör almennings með neinni alvöru.

Ég tilheyri þeim sem telja engan tilgang með að kjósa inn á það alþingi sem hefur ekkert breyst til að auka traust fólks á þeim vinnustað.

Ég tilheyri þeim hóp sem hefur einlæga trú á því að nú hafi almenningur valdið til að breyta fyrir alvöru. Á þann hátt mun ég vinna hvað ég get fyrir næstu kosningar. Og ég mun hvetja fólk til þess sama.

Ég hef mikla trú á því að fullt af fólki á Íslandi sé sama sinnis.

Þjóðin hefur valdið.