Hér eru myndir sem ég tók af mótmælafundi í gær

Hér eru 23 myndir sem ég tók af mótmælafundi í gær.

Smellið á þennan link:

http://hreinn23.blog.is/blog/hreinn23/entry/1195216/

Boða mótmæli á Austurvelli

Myndir af mótmælafundi í gær

Skoðið færslu:

http://hreinn23.blog.is/blog/hreinn23/entry/1195216/

Þar sem ég setti inn 23 myndir frá mótmælum í gær 1. Október 2011.

 

Verið að þjarma að almenningi

Verkastuðningur

>en lítið sé gert til að bæta framleiðni og samkeppnishæfni, tryggja sjálfbæra notkun auðlinda eða hjálpa bændum að takast á við áhættu.

Það er fyrir alvöru kominn tími til að setja í gang nýjar leiðir á sjálfbæra þróun! Við eigum fullt af auðlindum og mannauð til að nýta þær. Hjá okkur íslendingum sjálfum eru kraftanir að byggja upp mannsæmandi þjóðfélag. Það lyggur í gegnum undirbúningi að sjálfbærni þar sem mannvitið og verksvitið yrði notað til að setja í gang eflingu á annari notkun af auðlindum okkar en orku og virkjanir. En með aðkomu að slíkum verkum þarf að koma fólk sem vill vinna að framgangi án þeirrar hugsunar að allt sem setja þurfi í gang þurfi að græða á og gangsetningin fari í vasa fárra afætna þjóðfélagsins.

Svo er fyrir alvöru kominnn tími til að snúa þróuninni við varðandi fækkunum undanfarinna ára af bóndabæjunum.

Það væri vel hægt að setja í gang sérstök atriði þar um. Þess má geta að ég sjálfur er fullur af hugmyndum í þessa veru.

Stuðningur við landbúnað minnkar

Blogg-stuttlur

Þegar að ég er ekki að blogga um þjóðmálin þá mun ég stinga hér inn einni og einni stuttlu eða smá færslum með ljóðum og erindum héðan og þaðan.

Bæði eigin verk sem og verk íslenskra og enskra kvæðamanna. 

Mér finnst alveg óttalega leiðinlegt og ljótt að sjá bloggið mitt dautt nokkra daga í einu. En ég mun að sjálfsögðu láta mig þjóðmálin varða og blogga fast um skoðanir mínar. Enda tel ég mig hafa vel til málana að leggja.

**********

Úr Hávamálum:

Hrörnar þöll

sér er stendur þorpi á.

Hlýr-at henni börkur né barr.

Svo er maður

sá er manngi ann.

Hvað skal hann lengi lifa?

 

 

Favorites of Pan - ljóð

Hér er ljóð eftir          Archibald Lampman

sem var dálítið kveikjan að bloggpistli mínum í gær.

 

FAVORITES OF PAN

   Once, long ago, before the gods
      Had left this earth, by stream and forest glade,
    Where the first plough upturned the clinging sods,
      Or the lost shepherd strayed,

    Often to the tired listener's ear
      There came at noonday or beneath the stars
    A sound, he knew not whence, so sweet and clear,
      That all his aches and scars

    And every brooded bitterness,
      Fallen asunder from his soul took flight,
    Like mist or darkness yielding to the press
      Of an unnamed delight,--

    A sudden brightness of the heart,
      A magic fire drawn down from Paradise,
    That rent the cloud with golden gleam apart,--
      And far before his eyes

    The loveliness and calm of earth
      Lay like a limitless dream remote and strange,
    The joy, the strife, the triumph and the mirth,
      And the enchanted change;

 

And so he followed the sweet sound,
      Till faith had traversed her appointed span,
    And murmured as he pressed the sacred ground:
      "It is the note of Pan!"

    Now though no more by marsh or stream
      Or dewy forest sounds the secret reed--
    For Pan is gone--Ah yet, the infinite dream
      Still lives for them that heed.

    In April, when the turning year
      Regains its pensive youth, and a soft breath
    And amorous influence over marsh and mere
      Dissolves the grasp of death,

    To them that are in love with life,
      Wandering like children with untroubled eyes,
    Far from the noise of cities and the strife,
      Strange flute-like voices rise

    At noon and in the quiet of the night
      From every watery waste; and in that hour
    The same strange spell, the same unnamed delight,
      Enfolds them in its power.

    An old-world joyousness supreme,
      The warmth and glow of an immortal balm,
    The mood-touch of the gods, the endless dream,
      The high lethean calm.

    They see, wide on the eternal way,
      The services of earth, the life of man;
    And, listening to the magic cry they say:
      "It is the note of Pan!"

    For, long ago, when the new strains
      Of hostile hymns and conquering faiths grew keen,
    And the old gods from their deserted fanes,
      Fled silent and unseen,

    So, too, the goat-foot Pan, not less
      Sadly obedient to the mightier hand,
    Cut him new reeds, and in a sore distress
      Passed out from land to land;

    And lingering by each haunt he knew,
      Of fount or sinuous stream or grassy marge,
    He set the syrinx to his lips, and blew
      A note divinely large;

 

And all around him on the wet

      Cool earth the frogs came up, and with a smile
    He took them in his hairy hands, and set
      His mouth to theirs awhile,

    And blew into their velvet throats;
      And ever from that hour the frogs repeat
    The murmur of Pan's pipes, the notes,
      And answers strange and sweet;

    And they that hear them are renewed
      By knowledge in some god-like touch conveyed,
    Entering again into the eternal mood,
      Wherein the world was made.

 

Sammála!

Ég er sammála henni. Meðal annars að þetta skemmir fyrir ef við íslendingar viljum sjálfir setju upp séríslenskt  tækifæri. Síðan er þetta alveg rosalega stórt landsflæmi sem hann vill kaupa.

Vitið þið að það er svo sannarlega fyrir alvöru hægt að setja verk í gang ef viljinn er fyrir hendi.

 

Vil síðan nota tækifærið og benda á þessa bloggfærslu mína:

"Froskasjónir" -  eru stjórnmálamenn hafnir yfir gagnrýni?

Sem er skrifað vegna viðtals á Rás 2 í Útvarpi í morgun um meinta óvægna gagnrýni á Jóhönnu.

Óforsvaranlegt að veita undanþágu

Froskasjónir - eru stjórnmálamenn hafnir yfir gagnrýni?

* Hugleiðingar um gagnrýni *

Hafið þið tekið eftir því hversu mikið við margir bloggarar notum orðið fyrstu persónu í bloggfærslum okkar? Þegar að ég var ung-unglingur var mér kennt að ef ég væri að skrifa eitthvað þá ætti að nota þriðju persónu. Jafnvel verður maður var við að fréttamenn noti fyrstu persónu í sínum skrifum.

En hversvegna nota ég oft fyrstu persónu? Það er hlýtur að vera í tengslum við það að ég er óánægður með eitthvað. Í tengslum við gagnrýni mína. Það eru síðan svo margar spurningar sem koma upp í hugann varðandi þetta. Eins og tildæmis þessar;

fer ég offari í gagnrýni minni?

er ég óvæginn?

á gagnrýni mín rétt á sér?

hversvegna er ég oft neikvæður?

er ég með stólpakjaft?

nota ég ljótt orðbragð?

beinist gagnrýni mín oft að einhverri sérstakri persónu?

tengist gagnrýni mín oft á málefnum sem ganga úti í þjóðfélaginu?

 

* Mannleg reisn *

Ég hlýt sem hugsandi maður að velta því fyrir mér hversvegna bloggfærslur mínar  snúast mikið um gagnrýni á stjórnmálamenn og þjóðmálin. Hvort hún eigi rétt á sér?

Það er nú svo á undanförnum árum, eða hart nær undantekningalaust koma forsætisráðherrar og aðrir ráðherrar í ríkistjórn, með lofræður um hvað þau hafi nú gert allt rétt og hversu allt sé nú gott sem þeir hafa gert. Og virðist þá alveg sama hvernig gengið hefur.  Það fer svo lítið fyrir hinu sem hefur mistekist því þeir eiga að vera einhverskonar Guðir í augum almennings. Þannig hefur það tíðkast að stjórnmálamenn á Íslandi hafa yfirleitt upphafið sjálfa sig í hástert og látið í skýna eigið ágæti. Hinsvegar er miklu síður vart við að þeir nefni eigin mistök að eigin frumkvæði. Heldur frekar viðurkennt þau einstaka sinnum með semingi þó ef gengið er á þá með sönnunum.

Nú velti ég því fyrir mér hvort að blogg mitt snúist nær eingöngu um gagnrýni á þessa stjórnmálamenn? Og hvort ég sé þessi neikvæði kaldhæðni fáviti sem sér ljótt við allt sem er gert. Sama hversu gott "eða vont?" það er. Eða getur það verið að ég sé kannski að koma skoðunum mínum á framfæri? Eða geta fávitar beitt fyrir sér kaldhæðni?

Hversvegna er ég þá í bjeskotunum að gagnrýna Jóhönnu og ríkistjórnina? Það hlýtur að vera í eðlana hljóðan að ég sé mikið óánægður með verk þeirra. Kannski er það nú svo að maður eins og ég í lægri stéttar launaflokki hafi það nú ekki svo gott eins og Jóhanna og co. vill vera láta. Eins og staða svo margra annara í þjóðfélaginu er. Þó margir hafi það eflaust verr en ég, eins og ég hef orðið svo ótvírætt var við í tengslum við afskipti mín af þjóðmálum og pólitík og samtölum við hina og þessa sem ég hitti tildæmis á vinnustað mínum.

Ég skil því ekki þetta lofræðufólk sem oft hvergi getur séð hvernig raunverulegt ástandið er í þjóðfélaginu. Mér finnst oft það vera úr tengslum við raunveruleikann. 

Það er nú einu sinni svo að ég sem gagnrýni mikið verk þessar ríkistjórnar, tel mig alveg hafa fulla ástæðu til þess. Kannski spilar líka lífsreynsla sjálfs míns þar inn í, þó ég sé sem sjálfur enginn Engill hafi gert mín mistök eins og sjálfsagt flest annað fólk. Ég er jú bara mannlegur.

Það eru í mínum huga ótal verk sem þessi ríkistjórn hefur mistekist að gera. Gæti ég nefnt þar ótal atriði og fæ hvergi séð að sú gagnrýni mín sé á neinn hátt ómakleg. Ég hef nokkuð mikið nefnt það í bloggfærslum mínum. Eins og tildæmis með öfuga forgangsröðun ríkistjórnarinnar og hvernig staða heimilanna er. Bæði gagnvart íbúðareigendum og skuldastöðu. Sem og þetta sífellda tal um mörg þúsund störf sem maður verður svo ekki var við.  Síðan verður maður oft var við sannar tölur sem berast um ástandið og eru þvert á við lofræðutugguna. Eins og tildæmis um fleiri fjölskyldur sem lenda í gjaldþrota málum. 

Í alvöru talað þá hef ég þá staðföstu skoðun að Jóhanna hafi gleymt því fólki sem hefur það ekki svo gott í þjóðfélaginu. Hún er alls ekki þessi kona sem ég hélt einu sinni að hún væri. Hún og ríkistjórnin beinir sjónum sínum á að bjarga þeim sem eiga enga björgun skilið. Og hafa þau verk yfirleitt gengið fyrir. 

* Froskasjónir *

Ég held að fólk sem vinnur við stjórnmál þurfi dálítið að geta litið í eigin barm. Þeir mættu alveg geta komið að fyrra bragði og sagt að það hafi gert eitthvað ekki rétt og sýna vilja til að vinna með fólki til að leiðrétta mistök sín. Það þarf ekki að vera svo að viðurkenning mistaka sé eingöngu vegna þess að það sé gengið á það.

Augu okkar almennings á stjórnmálamenn eru mjög oft  mjög gagnrýnin á verk þeirra. Og það er mjög oft vegna þess að verk þeirra eru ekki eins og þau sjá það sjálf. Í lang flestum tilfellum á þessi gagnrýni rétt á sér. Sérstaklega vegna þess hvernig fólk í mið og lægri stöðum hefur það. Þó innan um sé fólk sem gagnrýnir stundum eingöngu vegna þess að það er á móti ríkistjórn og persónum þess, eingöngu vegna þess að stjórmálaskoðanir þess passa ekki saman við þeirra eigin. Að því leiti má kannski segja að sú gagnrýni sé stundum ómakleg.

Varðandi mína gagnrýni þá skal það segja að ég tilheyri ekki neinum flokki eða stefnuflokks. Og er því alveg laus við að gagnrýna vegna vinstri-mið eða hægri stefnuskoðana.

Jóhanna er því enginn Engill í mínum augum, né Prinsessa á álögum. Og ég mun því ekki koma til að kissa hana vegna þess mér líkar svo vel við það sem hún gerir. Þó hún kannski haldi að hún sé þessi Prinsessa hafin yfir alla gagnrýni og hafi þessa "Froskasýn"

 

 Er orðið "Froskasjónir" kannski nýyrði?

Laugardalslaug: Það mætti koma upp,,,,,,,

Ég er einn þeirra sem fer reglulega í sund hér og þar um Höfuðborgarsvæðið.

Nýr Sjópottur er góðra gjalda verður. En það vantar svo sannarlega alvöru Nuddpott í Laugardalslaugina. Það er alveg glatað að aðallaug Reykjavíkur hafi ekki alvöru nuddpott.

Sjálfur bý ég í næsta nágrenni við Laugardalslaugina en forðast hana vegna þessa pottleysis og sæki aðallega Árbæjarlaug eða Kópavogslaugarnar.

Sundlaugarnar gerðar sætar

Aldrei!

Skoðið þetta:

Áfram Ísland!

Ísland gangi í ESB árið 2013

Áfram Ísland!

Já Ísland er svo sannarlega einstakt land. Ég hef notið þess að ferðast undanfarin ár um náttúru Íslands til að njóta náttúrunnar og taka fullt af Ljósmyndum. 

Ég hef líka notið þess að starfa út um allt land og hef kynnst þannig fullt af góðu fólki. Ég hef enga trú á að það fólk vilji losa sig við kraft sinn og lifa í eymd og volæði. Í stað þess að efla saman anda og verk til góðra hluta og búa okkur til alvöru framtíð fyrir okkur að lifa í.

Ég treysti á það að við íslendingar munum reisa okkur út úr öllum vanda sjálf. Ég trúi á kraftinn í fólkinu til að gera góða hluti. Ég trúi á það að við getum alveg unnið saman að uppgangi Íslands án afskipta erlends afls í ruslflokki!

Upp með andann! Ekkert ESB kjaftæði. Búum okkur til okkar eigin framtíð sjálf!

Ísland er að öllu leyti einstakt