Ég kýs aðeins heiðarlegan frambjóðanda

Aðeins fullkomlega heiðarlegir frambjóðendur eiga rétt á sér.

 

Erindi mitt er þó ekki endilega að skrifa um þessa grein heldur að beina sjónum ykkar að annari sem svo sannarlega tilheyrir ákvörðun okkar sem kjósenda. Munu frambjóðendur koma heiðarlega fram?

Hér er slóð á grein sem ég skrifaði hér á bloggið mitt um "Heiðarleika og virðingu"

http://hreinn23.blog.is/blog/hreinn23/entry/1238344/

Og í gegnum færsluna er hægt að ná sér í skjalið mitt: "Nýja Sáttmála"

 

Stefnir í merkilegar kosningar

Heiðarleiki og virðing tilheyrir ekki mínu AMYGDALA

 

Eins og þið sjáið sem ratið hingað inn þá hef ég breytt blogghausnum mínum. Þetta er blaðsíða 2 í skjali mínu:  "Nýi Sáttmáli" Verður hann svona á meðan að ég kynni og skrifa um efni tengdu því.

 

 

          _________________________________________

 

Heiðarleiki og virðing tilheyrir ekki mínu AMYGDALA

 

Margt fólk hefur hátt viðbragðsstig í þeim hluta heilans sem stjórnar ótta.  Eitt af þeim atriðum er óttinn við því hvað hinir gera. Óttinn sem verður til þegar þeir eru settir í vörn. Viðbrögð þeirra verða oft þannig að þeir finna sér hvatningu til að svara ávirðingum. Jafnvel þó að þeim sé ekki beint að neinni sérstakri persónu, heldur tildæmis vinnuumhverfi. Sem verður oft síðan til þess að ávirðingarnar ganga á milli hvað eftir annað. Stundum getur þörfin fyrir að svara átt sér orsakir af einhverri eigin sektarkennd sem kemur frá undirmeðvitundinni, þó þeir viðurkenni hana ekki með sér. Væri mannsheilinn skoðaður þegar að hann er á hæsta stigi varðandi ofanskráðu, þá sæist línurit yfir "Amygdala" vera rosalega hátt. 

 

En mikill ótti er þannig streytuvaldandi.  Og það eru mörg atriði sem koma fyrir í lífi sums fólks sem það óttast.

Þar á meðal er óttinn við heiðarleika og virðingu

 

Í sumum vinnuumhverfum er óttinn við heiðarleika og virðingu meiri en í öðrum. Tökum tildæmis stjórnmálin. Þar er fólk hvað eftir annað sett inn í aðstæður þar sem þessi hræðsla kemur mikið fyrir. Þegar að almenningur kýs sér persónur til valda og áhrifa myndast þessar aðstæður þegar að það fólk tekur til starfa. Orsakinar eru oft kröfunar um að eigin áhugamál, baráttan um völd og áhrif séu sett ofar en andstæðinganna. Og það er þannig undirlyggjandi hvati þess að óheiðarleiki og óvirðing verður til. Þar sem óttinn er hvað mest myndandi. Svo fylkja menn sér um áhugamálin inn í flokka. Þar sem krafist er skilyrðislausar hlýðni við þessi svokölluðu baráttumál þeirra. Svo er gengið til stríðs með þau baráttumál og sigur skal vinnast hvað sem það kostar. Jafnvel þó andstæðingarnir hafi sér mikið til síns máls. Og krafan um völdin, að ráða öllu hvað sem allir hinir segja og vilja.  Jafnvel þó stundum að mikill hluti þjóðarinnar sé andstæðir þeim málum. Það skiptir þannig engu máli hvað þjóðin segir. Heldur eru það völdin sem ráða, sem sýnir það að tilhneigingin til einræðis er orðin alger.

 

Eitt ágætt dæmi um óheiðarleika í stjórnmálum er sú árátta að fara í kringum lögin og gera tilraun til þess að búa til ný lög til að hafa fram vilja sinn. Undanfarnar vikur hefur þetta verið áberandi  í störfum á alþingi. Sú tilheiging til algjörs valds er að segja má beintenging í algjöran ótta. Sá ótti getur tildæmis orðið til vegna þess að aðilum hafi mistekist ákveðin atriði og vegna þessa sé það að missa tökin á völdunum. Þá verður til þessi óvirðing sem skín í gegn. Hver annar sýnir hinum óvirðingu með áhrínsorðum sem og ýmissri líkamstjáningu. Þar sem ávirðingarnar og baktjaldamakkið verða til. Algjör ótti og ofurstreyta haldast nú í hendur. Þingið verður algjört kaos.

 

Er sanngjarnt að krefjast heiðarleika?

 

Krafan að vinnuumhverfi það þar sem stjórnun fer fram hlýtur að vera sanngjörn, aðeins ef valdafulltrúar þjóðarinnar séu kosnir út frá þeirri ágætu reglu að þeir séu fulltrúar þjóðarinnar allrar frekar en eigin vilja. Segja má að ef fólk á að velja sér plagg sem snýr að æðstu stjórnun landsins þá þurfi að vera tekið sérstök tillit til þessara atriða.

 

Í skjali mínu "Nýi Sáttmáli" 

stendur tildæmis í heiðarleiki stjórnmálamanna:

 

Stjórnmálamenn gegna miklu hlutverki í lífi okkar. Þeir eiga að vera raddir fólks og gera það að markmiði sínu að bæta hag alls almennings.

Góðir og áreiðanlegir stjórnmálamenn hafa unun af að þjóna fólki og líta fyrst og fremst á sig til að þjóna velferð íbúana sem eru launagreiðendur þeirra. Góður stjórnmálamaður er þannig verður launa sinna.

Stjórnmálamenn eiga að vera fyrirmyndir þjóðarinnar vegna þess trausts sem kjósandinn veitir þeim til stjórnunar. En þær fyrirmyndir gefa stjórnmálafólki á engan hátt leyfi til að misnota vald það sem kjósandinn veitir honum.

Stjórnmálamenn þjóna hagsmunum allra íbúa landsins og þeir eiga að þjóna vonum þeirra og væntingum.

Losaðu þig við óttann!

Næstu daga mun ég draga fram fleiri atriði um þetta mál. 

 

Hér er linkur á skjalið "Nýi Sáttmáli"

 

 

 

 

 

 

 

Los comentarios tontos de los políticos

Ég lifi í heimi þar sem stjórnmálamenn rífast endalaust sín á milli hvort það sé rétt sem þeir segja eða ekki. Þar sem ásakaninar ganga á víxl. 

Margoft eru bornar á borð fyrir fólk fréttir þar sem ýmsu er haldið fram. Nú er það hvort það voru kjaraskerðingar eftir hrun eða ekki. 

Í síðustu viku kom fram stjórnarandstæðingur sem sagði að við værum miklu ver stödd nú eftir hrunið. 

Í dag er það stjórnarliðið sem segir að umtalsverður árangur hafi orðið við að milda áhrif lág- og millitekjufólks eftir hrunið. 

Í reynd er það fólk sem hefur svo sannarlega mest orðið fyrir barðinu á kreppunni sem getur best sjálft sagt frá hvernig málin standa. Staðreyndinar er nefnilega þær að vöruverð hefur hækkað umtalsvert mikið og það aftur og aftur. Sem og bensínverð og flest öll þjónustugjöld. Staðreyndinar eru þær að margt það fólk sem skuldaði mikið fyrir hrun, gerir það enn og á mjög erfitt að láta enda ná saman. 

Staðreyndinar eru þær að heilu fjölskyldurnar fara í Tunnur og leita eftir Flöskum að selja til að hafa einhverjar krónur til að fæða sig. 

Svo reyna þeir stjórnmálamenninir að bera hver af sér með því að notast við ávirðingarnanar sín á milli. Einn segja að stjórnmálin séu ekki vinaleg lengur. Og annar ber ávirðingar á hinn með því að svara að hann sé kominn af ríkum ættum þegar að hann hefur ekkert annað að bera fram í vörn sinni fyrir samverkamenn sína.

Frekar aulalegar varnir.

Það er nú svo þessi endalausa Refskák sem menn stunda. Bæði fréttamiðlar og blogg þar sem ávirðingarnar ganga á víxl. Sumir eru þar hvað verstir. Eitt blogg er þannig tildæmis rætið og neikvætt. Ég ætla ekki að nefna nein nöfn.  En einn er sá sem er mjög duglegur í þessari Refskák allri. Enda reyni ég að forðast bloggið hans í lengstu lög.....

 

 

Ráðstöfunartekjur rýrnuðu um 27%

Það er svo gjörsamlega komið nóg!

Hversu lengi á þetta að ganga?

Það er orðið nú svo komið að verkamenn og fólk í lægri launaflokkum hafa ekki efni á að reka Bifreið. Það stendur ekkert eftir á launum þegar að gjöld fyrir bensín eru dregin frá. 

Er ekki bara kominn tími til að leysa málin á öðruvísi hátt?

Hvað með að gera samning við erlent fyrirtæki að við fengjum rétt á að framleiða (sjálf) Bútanól sem getur komið alfarið í stað bensíns?:

http://www.biofuelstp.eu/butanol.html

 

Hækka aftur verð á bensíni

Áríðandi - Sjálfbær framtíð okkar

Gott fólk. Ég er viss um að hér hef ég í höndunum alvöru tækifæri fyrir fólk. Sjálfur hef ég trú á að þessi hugmynd mín sé bara eiginlega ein sú besta sem hefur komið fram að undanförnu.

 

 

Sjálfbær framtíð okkar



Að byggja á nýjum grunni

Fáir staðir í heiminum eins og Ísland hafa eins mikil tækifæri til að eflast með nýjum verkefnum. Á Íslandi væri hægt að setja í gang skapandi atvinnustefnu í mannvænu, vistvænu og lýðræðislegu andrúmslofti. Nær hvert sem líta má um landið lyggja þessi tækifæri tilbúin að virkja þau.

Hér og þar um Ísland eru því næg tækifæri til að efla sjálfbær vistvæn verkefni. Þekking Íslendinga á þessum málum er orðin það mikil að setja má í gang verkefni í hverskonar landbúnaði sem byggir á nýtingu landsins okkar með sjálfbærni að leiðarljósi. Eins og verkefni sem tengjast ýmis konar fæðuöflun. Einnig höfum við nóg tækifæri að byrja á nýjum verkefnum sem tengjast fiskiðnaði, tækniiðnaði og menningarstarfsemi. En öll þessi verkefni ættu að vera byggð á vistvænum grunni og taka sérstakt tillit til náttúrunnar, sem og tryggja að verkefnin muni ekki eyðileggja lífríkið.

Undanfarin ár hafa ýmis smáverkefni verið sett á lagginar sem teljast mega til sjálfbærra verkefna. Mörg þessi verkefni eru einyrkja og eiga oft í erfiðleikum fjárhagslega. Verkefni hafa þannig farið í gang sem í fyrstunni líta vel út, ganga vel og eru sett í gang með krafti einstaklingana. Síðar hefur þó komið í ljós að sum þessi verkefni eru dálítið einsleit og skortir umfang og tenginu í fleiri verkefni sem snúa að svipuðum viðfangsefnum. Sem og frekari stuðning við viðfangsefnið til að það haldi sér gangandi.


Sjálfbærniþorp

Sem slík væru Sjálbærniþorp hentug til að setja upp á hverjum landsfjórðungi. Eitt á miðsvæði hvers landsfjórðungs.

Kjarni þess að búa til sjálfbærni verkefni er þróun út frá heildstæðri stefnu í nálægð við íbúana og verkefnin sjálf. Sjálfbærniþorp er þannig hugmynd sem byggir á  að styðja undir nýjan grunn verkefna í nálægð við ýmsa íbúakjarna svæðisins þar sem léttara væri að stýra þeim og fylgjast með þeim. Í stað þess að stjórna öllu frá fjarsamfélagi þar sem erfitt er að hafa yfirsýn yfir verkefnin og aðrar framkvæmdir íbúana.

Sjálfbærniþorp er þannig samfélagslegur kjarni þar sem almenningur kemur saman til starfs og leikja. Í Sjáflbærniþorpi getur fólk komið á sérstakar hátíðir sem haldnar væru með vissu millibili. Hátíðir slíkar gætu sprottið sem sameining allra hátíða svæðisins sem eru haldnar hér og þar um landið á sumartíma.

Ætlaðar til að samtengja íbúa alls svæðisins á einn stað þar sem íbúanir geta hittst til samverustunda. Á hátíðum sem þessum væri hægt að setja á lagginar ýmsa menningarviðburði, eins og hverskonar sýningar í listiðnaði. Sem og að hafa margt til yndis, fróðleiks og skemmtunar. Nánast engin undantekning væri á möguleikunum.

Í Sjálfbærniþorpi væru sett í gang sérstök sjálbær verkefni úti á svæðunum sem tengjast slíku þorpi. Ætluð til að byggja upp atvinnu á öllu svæðinu með samstýringu og  sameflingu út frá þorpinu. Sjálfbærniþorp gæti þannig orðið til að styðja við fólksfjölgun alls svæðisins. Tækifæri væri í margvísleg verkefni. Einnig má tengja inn ýmisskonar ferðamálefni til að efla hverskonar ferðaþjónustu á öllu svæðinu.

Í Sjálbærniþorpi væri í gangi sérstök verkefnaþróun sem er skrifstofa sem tekur á móti hugmyndum fólks til að setja í gang sjálbærniverkefni. Setur þær á umræðuvettfang þar sem almenningur getur rætt hugmyndinar saman og komist að sameiginlegum niðurstöðum hvort hægt væri að setja verkefni í gang.

Í Sjálfbærniþorpi væri í gangi sérstök atvinnuskrifstofa sem tekur á móti umsóknum fólks í verkefnin sem setja ætti í gang.

Tenging væri á milli þessara skrifstofa og mikil tækifæri fyrir fólk að hafa áhrif á framgang verkefnanna.

Inn í Sjálfbærniþorp væri hægt að setja í gang hvers konar kynningu á íslensku handverki og bjóða til  sölu hverskonar íslenskar vörur, eins og matvörur, prjónavörur og fleira. Væri það í beinum tengslum við hátíðir sem og utan þeirra. Slík starfsemi væri hentu til að kynna vörur einyrkja sem og stærri framleiðslufyrirtækja.


Lýðræði íbúanna

Í Sjálfbærniþorpi væri sett í gang sérstök lýðræðis fundastofa þar sem íbúar alls svæðisins gætum komið saman til skrafs og ráðagerða.

Oft er talað um hver sé merkingu orðsins “lýðræði” Leggja margir mismunandi skilning í það. Sumir vilja meina að lýðræði sé að fólk kjósi sér fulltrúa sem vinna að framgangi þess fólks sem kýs það til starfa. Sem kallast þá fulltrúalýðræði. Aðrir tala um að raunverulegt lýðræði sé að íbúarnir eigi að geta haft meiri áhrif á ákvörðunartöku þeirra atriða sem snúa að framgangi þeirra. Sem teljast má til beins lýðræðis.

Oft er það svo þegar talað er um lýðræði þá gleymast íbúanir sjálfir og þarfir þeirra í daglegu lífi. Þó segja megi að fólk sé orðið dálítið meira meðvitað um hvað það getur haft áhrif á, þá er það oft svo að erfitt er að fá fólk til beinnar þátttöku í lýðræðissköpun. Helgast það mikið til að þó fólk hafi ýmsar skoðanir og áhuga þá er svo mikið annað í lífinu sem fólk þarf að sinna að það hefur ekki tíma til beinnar þátttöku til að tjá sig um áhugamál sín. Þannig ef auglýstur væri fundur hjá einhverju lýðræðisfélagi er allt eins víst að innan við 20 manns mæti á slíkan fund.

Þar sem fólk kemur frekar saman til ýmissa athafna væri auðveldara að fá fólk til að taka þátt í sköpun lýðræðislegra ákvarðana. Þannig kveikir þátttaka í öðru starfi þörfina fyrir að hafa áhrif á ákvörðunatöku í því og öðru sem því tengist, sem og öðrum störfum. Lýðræðis fundastofa innan svæðissamfélags getur þannig örvað fólk til dáða og vakið innblástur meðal fólks. Verið þannig mikill hvati til sköpunar ýmissa verkefna. Slík framvinda er sterk undiralda að almennri hagsæld íbúanna og góð leið til lífshamingju.

Í slíkri lýðræðis fundastofu þar sem rætt væri um gagn og nauðsynjar alls svæðisins þurfa alls ekki allir að vera sammála um allar niðurstöðu umræðna. Umræðuvettfangurinn er því frekar grundvöllur á að íbúanir geti komið sér saman og kosið sameiginlega niðurstöðu. Að vera ósammála í einu atriði þarf alls ekki vera svo að fólk geti ekki verið sammála í einhverju öðru atriði. Slíkt samvinnuform lýðræðisins væri þannig upplagt sem hvati að framgangi íbúanna. Lýðræðið í slíku samfélagi er þannig stefna að sameiginlegu valdi þátttakendanna.

Með krafti og dugnaði íbúana væri hægt að setja í gang Svæðisþorp sem hugmynd þessi byggir á.

 

Guðni Karl Harðarson
Öryggis og Húsvörður

meðlimur í

Öldu, félags um sjálfbærni og lýðræði

Hugmyndin um Sjálfbærniþorp hefur komið inn í umræðuhóp hjá Öldu.

Í kjölfar kerfisins - ALDREI AFTUR!

Í hjarta mínu ber ég sama hljóðan og þorri þjóðarinnar. Við viljum rugl þetta burt!

Hver ber ábyrgð á einhverju þegar að enginn segist hafa gert neitt þrátt fyrir að málin blasa við út um allt þjóðfélagið. Og það nánast hvert sem litið er.

Er það svo að almenningur á Íslandi muni eiga algjörlega að kjöldraga hundana? Eða eru þessir fúlgrarar svo algjörlega vitlausir að átta sig ekki á að þó þeir aldrei viðurkenni neitt þá blasi staðreindir málsins við. Þeir munu fara á sérstakan nafnalista þjóðarinnar fyrir framtíðina, þegar að þjóðin tekur sig til og segir: ALDREI AFTUR! Því það blasir við að og því verður ekki breytt að þjóðin mun velja sér aðra framtíð en þá fortíð sem hefur gegnsýrt samfélagið!

Eða væri ekki viturlegra fyrir þetta lið að taka þátt í þeim umbreytingum sem samfélagið færi fram á? Sem alla vega þó til að gera bragarbót?

 

Kostnaður almennings mun hækka

Alveg snilld!

Þetta er nú alveg allt saman snilld því ráðherranir falla í umvörpum og þá verður ekki lengur eftir neinn til að skipta um til að setja inn nýjan ráðherra í staðinn

Alþingi íslendinga heldur sífellt áfram að valda almenningi vonbrigðum með framgöngu þingmanna. Alveg ótrúlegt hefur verið að hlusta á og fylgjast með þinginu síðustu daga. Þetta allt saman er meiri farsi en í bíómynd.

Stutt hlýtur að vera þangað til að stjórnin fellur. Því það heyrist af sífellri reiði meðal þingflokksmanna um framgöngu ráðherra og þingmanna þeirra. Tildæmis eins og með Össur og Ögmund. 

*****

Sjáið þessi tvö þarna á myndinni sem hér fylgir fréttinni. Ekki veit ég hver var að tala þarna þegar að myndin var tekin. 

Kallinn á myndinni notar byssu "steeble" á ræðumann sem segir: þú ættir að þegja og hætta þessu rugli. Sem sagt; ætlað að nota til að stoppa þann sem talar af.

Konan hallar út á hlið og setur hendina undir höku. Sem þýðir: ég vil helst ekki hlusta á svona rugl.

 

Hart sótt að Ögmundi

Ójöfnuður - hatvinna - helferð

Almenningur er algjörlega búinn að fá upp í kok yfir sig á ástandinu í þjóðfélaginu. Daglega rignir yfir okkur fréttir um baráttu stjórnmálamanna og flokka sín á milli inn á þingi þar sem barátta þeirra er hver sé sekur eða saklaus. Sem og aðrar ávirðingar þeirra á milli. Þar sem völdin skipta þau meira máli en velferð þegna landsins.

Svo er alltaf reynt að ljúga í fólk að allt sé nú í góðu standi. Að ríkistjórnin sé að gera svo góða hluti. Og fyrir hina skiptir mestu máli að hreinsa sig af áburði og ábyrgð fyrir eigin gerðum sem þó þáverandi samstarfsflokkur þeirra var þátttakandi í svo nefnt sé tildæmis aðra ráðherra í þeirri stjórn.

En staðreyndirnar aðrar blasa við. Hækkanirnar hér og þar. Fyrir þá sem sérstaklega fylgjast með þá er þetta augljóst mál. Svo eru verkalýðsfélög í stappi við ríkistjórn útaf að það sé ekki staðið við samninga sem skipta orðið engu máli því verðlag á nær ÖLLU hefur hækkað svo mikið að ráðstöfunartekjur hafa svo stórlega minnkað. Sem ég nær daglega verð var við, verandi í nánd við verslanir á mínum vinnustað.

Svo talað sé nú ekki um bankana sem auglýsa sig banka fyrir landsmenn og allt sé að verða svo fínt og gott. Á meðan að þeir ganga að fólki sem á í erfiðleikum.

Ég heyri fólk tala um daglega hversu ÓGEÐSLEGT þetta ástand sé.

Nei þessi SF flokkur snýst svo sannarlega ekki um stóru yfirlýsingarnar! Frekar hægt að segja að þau vinni hatrammri baráttu fyrir ójöfnuði og standa í helferð gegn vinnandi fólki í landinu.

En því miður ekki eru hinir í fjórflokknum neitt betri.

Eitt sinn hélt ég sjálfur að Jóhanna væri að gera svo góða og fína hluti fyrir fólk. 

Ég verða að biðja afsökunar af að hafa einhverntímann verið svo vitlaus að halda þetta.

Þetta er orðið svo grafalvarlegt mál að það þarf fyrir alvöru að gera eitthvað við þessu ástandi!

Vonbrigði með ríkisstjórnina

Áríðandi spurningar!

Hvað segir þetta um alþingi og þingmenn að þessi staða skuli vera komin upp? Hver er ábyrgðin? Hverjir bera ábyrgð? Einn maður eða ef til vill kannski fleiri þeirra sem voru í ríkistjórn á þessum tíma?

Er eitthvað sett í stjórnarskrána sem getur tekið á svona málum?

Eða þurfa ekki alþingismenn að læra að taka ábyrgð á gerðum sínum? ALLIR SAMAN!

Hver er staða frjálshyggjunnar?

Hver er staða jafnaðarmennskunnar?

Hver er staða miðjumoðsins?

Hver er staða vinstrimanna?

Hefur ekki allt þetta lið tekið þátt í hruninu með einum eða öðrum hætti?

Hver væri staðan ef aðrir flokkar væru í stjórn? Hvað myndi tilddæmis Sjálfstæðisflokkurinn gera?

 

Það er sjálfsögð krafa kjósenda að alþingismenn kunni að taka ábyrgð á gerðum sínum. Öðruvísi getum við ekki verið með stjórnarskrá sem segir í fyrstu orðum: Ísland er Lýðveldi með þingræðisstjórn.

Ég mun neita að kjósa nýja stjórnarskrá án þess að búið sé að taka örugglega og fast á þessum málum!

 

 

Staðfesting á að málið sé pólitískt

Fyrirséð!

Það er löngu ljóst að ekkert gerir neitt fyrir launamanninn neinir kjarasamningar. Alveg ótrúlegt að það skuli verið að semja um eitthvað sem þegar er löngu farið í verðlagið. 

Alltaf þessi algjöra endalausa vitleysa ár eftir ár. Gervi barátta á milli stéttarfélaga við ríkistjórn.

Það er alveg augljóst að það þarf að finna nýjar leiðir til að breyta kerfinu. Tildæmis hæfist það alveg með sérstakri festingu á launum sem héldust í hendur með launum við samvinnu fólks í sköpun verðmæta. Losum takið sem gervipeningar hafa á launamanninum með spjalli krónunar og losum hana undir oki vísitalna. Tökum burt spákaupmennsku frá krónunni og raungerum hana með því að skipta henni niður í 4 til 5 verðmætagjaldmiðli í tengslum við verðmætasköpun og laun.

Höldum eiginlegri krónu aðeins sem viðskiptamiðli á gjaldeyri og slíkum viðskiptum á vöru og þjónustu milli fyrirtækja erlendis og innanlands.

Þetta væri bestu kjarabætunar. 

 

Hér er ein stutt vísa sem ég bjó til af tilefninu og varð til á ca. klukkutíma:

Drafandi uppi á berginu vofir doðinn,

og dáist að vonleysi okkar hér,

um fingurna verið lengi loðin,

og losar ei takið á þér.

 

Í hjarta mínu held ég þó,

að hamingjan taki tímann,

og  hengi á okkur hugarfró,

því þó hörð sé vinnst á endanum glíman.

 

þorum að breyta með tungum í takt,

teflum við  ókomna tíma,

þeysum á völlinn  þar stöndum við vakt,

þurrkum burt allan híma.

 

Það er spurning hver á að standa við hvað?,

hversu lengi eigum við að bíða?

Ég segi þér ákveðið það?

þessi tími er alltof lengi að líða.

 

Ég ætla þó að bæta við þessa fleiri erendum.

 

 

 

 

 

 

 

Skora á stjórnvöld