Það er þetta með þingið þið vitið?

Stundum er pólitíkin á aþingi eins og svartasta Suðusúkkulaði. Stundum eins og Sýrop  þeim í munni. Stundum líka með megnasta óbragð í munni sem er þeim þó sælgæti. Stundum með miklu og Beisku eftirbragði sem getur enst lengi á eftir............

Stundum koma samningar ekki í ljós út í þjóðfélagið fyrr enn löngu á eftir að þeir eru gerðir. Meira að segja mánuð eða lengur. Og nýir þingmenn lenda inn í lokuðum aðstæðum, sem þeir kannski hafa sjálfir ósjálfrátt sett í gang og kannski ráða ekkert við.

Ætli sumir þingmenn hafi óbragð í munni eftir gærdaginn? Eða þekkja þeir ekki takmörk sín?

Hugsið ykkur hve margir hafa sárt að binda vegna sumra aðgerða þingmanna. Og eiga enn eftir, því miður.

Sumir stjórnmálamenn eru hreyknir af gjörðum sínum. Þeir eru lokaðir inni í eigin skoðanaheimi og sjá ekki heiminn fyrir utan hann.  Þeir þekkja jú ekki takmörk sín og geta ekki hugsað út fyrir rammann.

...................

Svo er það þetta með blessaða sauðina. Sumir sauðirnir velja sér sinn eigin blett að bíta af. Með grágrænt grasið í munninum endalaust stara þeir út í loftið og eru ekki ánægðir nema að hafa nóg að bíta af. Sama hversu blessað grasið er gott eða vont. Þeir þekkja ekki takmörk sín og hafa ekki vit á að kanna hvað er hinum megin á blettinum. Þeir eru lokaðir af og safnað saman eins og öðrum líkar. Meeeeeeeeeeeeee.

Svo eru það hinir sauðinir sem eru alltaf að leita útfyrir eftir bragðbetra og meira grasi. Það eru þeir sem þekkja takmörk sín og hafa vit á að leita út fyrir eftir meira og betra grasi. Því að þekkja takmörk sín eflir þess að vera leitandi út fyrir þau.

Ég veit alveg hvaða flokki sauða ég tilheyri.

 

„Septemberstubburinn“ lagður af

Hverjir fara þá með rétt mál?

Ef það er rétt að það sé ekki verið að fara á svig við lög með þessu þá er greinilega gat á lögunum sem þarf að laga! Því ef ekkert er gert geta bara erlendir fjárfestar átt auðvelt að setja áfram í gang skúffufyrirtæki til að eignast í auðlindum íslendinga.

„Magma menn áttu fund með iðnaðarráðuneytinu á síðasta ári," segir Ásgeir um þetta. „Iðnaðarráðuneytið veitti þar ekki leiðbeiningar heldur sagði einfaldlega hvaða lög væru í gildi og svo var rætt um það hvernig lögin virkuðu. Það voru síðan lögfræðingar okkar sem ráðlögðu Magma um það með hvaða hætti hægt væri að stofna félagið."

 „Nei, það var bent á að lögin væru þannig að félög á Evrópska efnahagssvæðinu mættu fjárfesta hér. Magma sagðist þá vilja stofna félag á Íslandi til að gera þetta, en þá kom fram að þetta tiltekna félag sem stofnað væri utan um fjárfestinguna mætti ekki vera á Íslandi heldur yrði það að vera annars staðar á EES–svæðinu. Síðan var farið að ráðum okkar lögfræðinga um það hvernig þetta yrði sett upp." (feitletrun er mín)

Sem sagt hvernig lögin virkuðu! Því í því fellst nákvæmlega hvað hægt er að gera, þar að segja ráðlegging hvernig það er farið að þessu.

Um feitletrunina snýst málið því þar er þessi svokallaða ráðlegging í framhaldsumræðu þar inni.

Nú langar mig til að vita þetta!

1. Er nóg að stofna til þess sérstakt fyrirtæki (skúffufyrirtæki) sem eingöngu er ætlað að kaupa upp orkufyrirtæki á Íslandi? 

 2. Hversu lengi þarf fyrirtæki á EES-svæðinu að hafa verið starfandi til að geta fjárfest í í auðlindum hér á landi?

3. Nú spyr ég! 

Er enginn munur á hvort að það hafi verið skúffufyrirtæki sem hafi verið sett í gang sérstaklega til þessa, eða að fjárfestingarfyrirtæki sem hefur verið starfandi um tíma (eða lengi) og á í fleiri fyrirtækjum á EES-svæðinu (sem og annarsstaðar).

Auðvitað er "skúffufyrirtæki" ekkert annað en að það hafi verið farið á svig við lög! Bara hugtakið er augljóst svignaskarð. Að hægt sé að setja af stað félag eingöngu til þessa.......

 Hvernig eru lögin þá nákvæmlega? Hversu mikill er eignarhluti sá sem má fjárfesta í prósentum? Mega þeir eignast fyrirtæki á Íslandi næstum því alveg á fullu (90 % eða meira?).

Þetta er allt svo fáránlegt, því ef þetta er rétt þá geta fyrirtæki á EES-svæðinu eignast meirihluta í auðlindafyrirtækjum á Íslandi. Hvernig verjum við þá auðlindir okkar? Er það þá algjört bull sem er í gangi að við getum varið okkar auðlindir?

 Að lokum þetta:

Skoðið þessi rök!

Fyrst það er ekki leyfilegt að hafa félagið á Íslandi. Hvernig getur það þá verið leyfilegt að gera það erlendis á EES-svæðinu og þaðan í gegn yfir á Ísland?

Ég leyfi mér að benda ríkistjórn og lögmönnum á að skoða rökin vandlega! Jafnvel að fá í lið með ykkur rökfræðinga til þess.

Er þá enginn tilgangur í lögunum á Íslandi um að það megi ekki?

Eða hvernig eru EES-lögin nákvæmlega?

Því ef þetta er rétt þá hefur verið gerður aldeilis skandall með EES-samningnum sem gleymdist að fara yfir þennan þátt í!

Eru stjórnmálamenn á Íslandi hálfvitar?????

Eru Lögmenn á Íslandi hálfvitar?????

 

Ræddu „hvernig lögin virkuðu“

Consider Phlebas

Ríkisstjórnir skuli leggja niður ómannúðarstefnu sinni við gerð fjárlaga.

Nú þarf að huga að almenningi, lágtekjufólki, öryrkjum og öldruðum því að á tímum kreppu og sérstaklega þessari kreppu með hennar rosalegu miklu skuldastöðu á allur vandi ekki að þurfa að lenda á þessum hópum. Einmitt vegna þess að þessi staða er komin til vegna aðgerða fárra fjárglæframanna bankanna.

Undanfarin ár og áratugi hafa stjórnmálamenn ítrekað stórminnkað og skorið niður kjör öryrkja, aldaðra og almennings í neðstu tekjuþrepunum við gerð fjárlaga. Til þess má sérstaklega geta síðustu fjárlög og einnig þegar að stóridómur lent á öryrkjum árið 2000.

Það eru sjálfsögð mannréttindi fólks sem er að strita myrkanna á milli til að hafa í sig og á, að fá að lifa með tekjur sem er ekki alltaf verið að snusa af og skera undan af misvitrum stjórnmálamönnum sem mynda ríkisstjórnir þessa lands. Er þá átt við að fólk geti haft sitt viðurværi án þess að lenda alltaf í skuldastöðu vegna þess að tekjur eru orðnar minni en útgjöld og útgjöldin stækka því erfiðara er að losna út úr skuldabagga sem stækkar og stækkar en að halda utan um stöðu sem er í plús, í þeirri stöðu sem er ekki verið að ráðast á.

Í reynd er þetta mjög misráðið af ríkisstjórnum einmitt vegna þess að þær lenda inn í hringiðu atburða þar sem þarf að laga félagslega þáttinn aftur og aftur vegna þess að það er búið að skemma hann með fjárlagasnusinu á þessa hópa. Þetta er því ekkert annað en sjálfskaparvíti stjórnvalda.

En hvernig væri nú að fara að nota vitsmunina og losa sig út úr þessari hringiðu? Hvernig væri að fara að búa til stöðu sem ver kjör þessara áðurnefndu hópa? En slíkt væri alveg hægt með því að setja upp varnarsjóð sem ver kjör almennings! Og sá varnarsjóður væri skipt niður í flokka eftir launum og aðstæðum eins og vinnugetu og svo framvegis.

Í "Okkar Ísland" skjalinu er komið inn á þennan þátt og þar nefndir hinir ýmsu sjóðir sem hægt væri að setja í gang. Eins og tildæmis þessi varnarsjóður. En í framhald skjalsins útgáfa nr. 1.04 er verið að vinna að því að skrifa nákvæmar um hvernig hægt væri að setja í gang þær aðstæður þar sem svona sjóður væri hægt að setja í gang. En með því að skoða málin er ljóst að bestu aðstæðurnar væru þær að við breyttum fyrirkomulaginu og hættum alveg með fjárlög heldur snúm blaðinu við og rekum Ísland sem Risa-Fyrirtæki með tengslum við smærri fyrirtæki inni á svæðum landsins. Í nýjasta hluta skjalsins verður nánar komið inn á þetta atriði. 

Ég er að vinna að nýjasta hlutanum en hef lítið komist áleiðis vegna lasleika að undanförnu. En það horfir allt til bóta.

*************************

Viðbót fært inn seinna:::::

Fyrirsögnin á þessum pistil er af nafni culture vísindaskáldsögu "IAIN M. Banks"

Sennilega er íslenska slanguryrðið: PLEBBI tekið af enska orðinu Phlebas og er merking orðsins að vera einn af almúganum.

Nafn vísindaskáldsögunnar hefur höfundur fengið úr næst síðasta erindi ljóðabálksins: "The Waste Land"

Að lokum þessa pistils set ég hér  inn ljóðabálkinn "The Waste Land" (1922) eftir T.S. Eliot. Þessi ljóðabálkur er mjög áhugaverður að lesa  og sérstaklega með mannlega þáttinn í huga.

Lesið sérstaklega partinn frá 110 til 140 og tvo síðustu kaflana.

"The Waste Land"

 

Nam Sibyllam quidem Cumis ego ipse oculis meis vidi in ampulla pendere, et cum illi pueri dicerent

APRIL is the cruellest month, breeding
Lilacs out of the dead land, mixing
Memory and desire, stirring
Dull roots with spring rain.
Winter kept us warm, covering	5
Earth in forgetful snow, feeding
A little life with dried tubers.
Summer surprised us, coming over the Starnbergersee
With a shower of rain; we stopped in the colonnade,
And went on in sunlight, into the Hofgarten,	10
And drank coffee, and talked for an hour.
Bin gar keine Russin, stamm' aus Litauen, echt deutsch.
And when we were children, staying at the archduke's,
My cousin's, he took me out on a sled,
And I was frightened. He said, Marie,	15
Marie, hold on tight. And down we went.
In the mountains, there you feel free.
I read, much of the night, and go south in the winter.
What are the roots that clutch, what branches grow
Out of this stony rubbish? Son of man,	20
You cannot say, or guess, for you know only
A heap of broken images, where the sun beats,
And the dead tree gives no shelter, the cricket no relief,
And the dry stone no sound of water. Only
There is shadow under this red rock,	25
(Come in under the shadow of this red rock),
And I will show you something different from either
Your shadow at morning striding behind you
Or your shadow at evening rising to meet you;
I will show you fear in a handful of dust.	30
Frisch weht der Wind
Der Heimat zu.
Mein Irisch Kind,
Wo weilest du?
'You gave me hyacinths first a year ago;	35
'They called me the hyacinth girl.'
—Yet when we came back, late, from the Hyacinth garden,
Your arms full, and your hair wet, I could not
Speak, and my eyes failed, I was neither
Living nor dead, and I knew nothing,	40
Looking into the heart of light, the silence.
Od' und leer das Meer.
Madame Sosostris, famous clairvoyante,
Had a bad cold, nevertheless
Is known to be the wisest woman in Europe,	45
With a wicked pack of cards. Here, said she,
Is your card, the drowned Phoenician Sailor,
(Those are pearls that were his eyes. Look!)
Here is Belladonna, the Lady of the Rocks,
The lady of situations.	50
Here is the man with three staves, and here the Wheel,
And here is the one-eyed merchant, and this card,
Which is blank, is something he carries on his back,
Which I am forbidden to see. I do not find
The Hanged Man. Fear death by water.	55
I see crowds of people, walking round in a ring.
Thank you. If you see dear Mrs. Equitone,
Tell her I bring the horoscope myself:
One must be so careful these days.
Unreal City,	60
Under the brown fog of a winter dawn,
A crowd flowed over London Bridge, so many,
I had not thought death had undone so many.
Sighs, short and infrequent, were exhaled,
And each man fixed his eyes before his feet.	65
Flowed up the hill and down King William Street,
To where Saint Mary Woolnoth kept the hours
With a dead sound on the final stroke of nine.
There I saw one I knew, and stopped him, crying 'Stetson!
'You who were with me in the ships at Mylae!	70
'That corpse you planted last year in your garden,
'Has it begun to sprout? Will it bloom this year?
'Or has the sudden frost disturbed its bed?
'Oh keep the Dog far hence, that's friend to men,
'Or with his nails he'll dig it up again!	75
'You! hypocrite lecteur!—mon semblable,—mon frère!'
II. A GAME OF CHESS THE Chair she sat in, like a burnished throne,
Glowed on the marble, where the glass
Held up by standards wrought with fruited vines
From which a golden Cupidon peeped out	80
(Another hid his eyes behind his wing)
Doubled the flames of sevenbranched candelabra
Reflecting light upon the table as
The glitter of her jewels rose to meet it,
From satin cases poured in rich profusion;	85
In vials of ivory and coloured glass
Unstoppered, lurked her strange synthetic perfumes,
Unguent, powdered, or liquid—troubled, confused
And drowned the sense in odours; stirred by the air
That freshened from the window, these ascended	90
In fattening the prolonged candle-flames,
Flung their smoke into the laquearia,
Stirring the pattern on the coffered ceiling.
Huge sea-wood fed with copper
Burned green and orange, framed by the coloured stone,	95
In which sad light a carvèd dolphin swam.
Above the antique mantel was displayed
As though a window gave upon the sylvan scene
The change of Philomel, by the barbarous king
So rudely forced; yet there the nightingale	100
Filled all the desert with inviolable voice
And still she cried, and still the world pursues,
'Jug Jug' to dirty ears.
And other withered stumps of time
Were told upon the walls; staring forms	105
Leaned out, leaning, hushing the room enclosed.
Footsteps shuffled on the stair.
Under the firelight, under the brush, her hair
Spread out in fiery points
Glowed into words, then would be savagely still.	110
'My nerves are bad to-night. Yes, bad. Stay with me.
'Speak to me. Why do you never speak? Speak.
'What are you thinking of? What thinking? What?
'I never know what you are thinking. Think.'
I think we are in rats' alley	115
Where the dead men lost their bones.
'What is that noise?'
The wind under the door.
'What is that noise now? What is the wind doing?'
Nothing again nothing.	120
'Do
'You know nothing? Do you see nothing? Do you remember
'Nothing?'
I remember
Those are pearls that were his eyes.	125
'Are you alive, or not? Is there nothing in your head?'
But
O O O O that Shakespeherian Rag—
It's so elegant
So intelligent	130
'What shall I do now? What shall I do?'
'I shall rush out as I am, and walk the street
'With my hair down, so. What shall we do to-morrow?
'What shall we ever do?'
The hot water at ten.	135
And if it rains, a closed car at four.
And we shall play a game of chess,
Pressing lidless eyes and waiting for a knock upon the door.
When Lil's husband got demobbed, I said—
I didn't mince my words, I said to her myself,	140
HURRY UP PLEASE IT'S TIME
Now Albert's coming back, make yourself a bit smart.
He'll want to know what you done with that money he gave you
To get yourself some teeth. He did, I was there.
You have them all out, Lil, and get a nice set,	145
He said, I swear, I can't bear to look at you.
And no more can't I, I said, and think of poor Albert,
He's been in the army four years, he wants a good time,
And if you don't give it him, there's others will, I said.
Oh is there, she said. Something o' that, I said.	150
Then I'll know who to thank, she said, and give me a straight look.
HURRY UP PLEASE IT'S TIME
If you don't like it you can get on with it, I said.
Others can pick and choose if you can't.
But if Albert makes off, it won't be for lack of telling.	155
You ought to be ashamed, I said, to look so antique.
(And her only thirty-one.)
I can't help it, she said, pulling a long face,
It's them pills I took, to bring it off, she said.
(She's had five already, and nearly died of young George.)	160
The chemist said it would be alright, but I've never been the same.
You are a proper fool, I said.
Well, if Albert won't leave you alone, there it is, I said,
What you get married for if you don't want children?
HURRY UP PLEASE IT'S TIME	165
Well, that Sunday Albert was home, they had a hot gammon,
And they asked me in to dinner, to get the beauty of it hot—
HURRY UP PLEASE IT'S TIME
HURRY UP PLEASE IT'S TIME
Goonight Bill. Goonight Lou. Goonight May. Goonight.	170
Ta ta. Goonight. Goonight.
Good night, ladies, good night, sweet ladies, good night, good night.
III. THE FIRE SERMON THE river's tent is broken: the last fingers of leaf
Clutch and sink into the wet bank. The wind
Crosses the brown land, unheard. The nymphs are departed.	175
Sweet Thames, run softly, till I end my song.
The river bears no empty bottles, sandwich papers,
Silk handkerchiefs, cardboard boxes, cigarette ends
Or other testimony of summer nights. The nymphs are departed.
And their friends, the loitering heirs of city directors;	180
Departed, have left no addresses.
By the waters of Leman I sat down and wept...
Sweet Thames, run softly till I end my song,
Sweet Thames, run softly, for I speak not loud or long.
But at my back in a cold blast I hear	185
The rattle of the bones, and chuckle spread from ear to ear.
A rat crept softly through the vegetation
Dragging its slimy belly on the bank
While I was fishing in the dull canal
On a winter evening round behind the gashouse	190
Musing upon the king my brother's wreck
And on the king my father's death before him.
White bodies naked on the low damp ground
And bones cast in a little low dry garret,
Rattled by the rat's foot only, year to year.	195
But at my back from time to time I hear
The sound of horns and motors, which shall bring
Sweeney to Mrs. Porter in the spring.
O the moon shone bright on Mrs. Porter
And on her daughter	200
They wash their feet in soda water
Et, O ces voix d'enfants, chantant dans la coupole!
Twit twit twit
Jug jug jug jug jug jug
So rudely forc'd.	205
Tereu
Unreal City
Under the brown fog of a winter noon
Mr. Eugenides, the Smyrna merchant
Unshaven, with a pocket full of currants	210
C.i.f. London: documents at sight,
Asked me in demotic French
To luncheon at the Cannon Street Hotel
Followed by a weekend at the Metropole.
At the violet hour, when the eyes and back	215
Turn upward from the desk, when the human engine waits
Like a taxi throbbing waiting,
I Tiresias, though blind, throbbing between two lives,
Old man with wrinkled female breasts, can see
At the violet hour, the evening hour that strives	220
Homeward, and brings the sailor home from sea,
The typist home at teatime, clears her breakfast, lights
Her stove, and lays out food in tins.
Out of the window perilously spread
Her drying combinations touched by the sun's last rays,	225
On the divan are piled (at night her bed)
Stockings, slippers, camisoles, and stays.
I Tiresias, old man with wrinkled dugs
Perceived the scene, and foretold the rest—
I too awaited the expected guest.	230
He, the young man carbuncular, arrives,
A small house agent's clerk, with one bold stare,
One of the low on whom assurance sits
As a silk hat on a Bradford millionaire.
The time is now propitious, as he guesses,	235
The meal is ended, she is bored and tired,
Endeavours to engage her in caresses
Which still are unreproved, if undesired.
Flushed and decided, he assaults at once;
Exploring hands encounter no defence;	240
His vanity requires no response,
And makes a welcome of indifference.
(And I Tiresias have foresuffered all
Enacted on this same divan or bed;
I who have sat by Thebes below the wall	245
And walked among the lowest of the dead.)
Bestows on final patronising kiss,
And gropes his way, finding the stairs unlit...
She turns and looks a moment in the glass,
Hardly aware of her departed lover;	250
Her brain allows one half-formed thought to pass:
'Well now that's done: and I'm glad it's over.'
When lovely woman stoops to folly and
Paces about her room again, alone,
She smoothes her hair with automatic hand,	255
And puts a record on the gramophone.
'This music crept by me upon the waters'
And along the Strand, up Queen Victoria Street.
O City city, I can sometimes hear
Beside a public bar in Lower Thames Street,	260
The pleasant whining of a mandoline
And a clatter and a chatter from within
Where fishmen lounge at noon: where the walls
Of Magnus Martyr hold
Inexplicable splendour of Ionian white and gold.	265
The river sweats
Oil and tar
The barges drift
With the turning tide
Red sails	270
Wide
To leeward, swing on the heavy spar.
The barges wash
Drifting logs
Down Greenwich reach	275
Past the Isle of Dogs.
Weialala leia
Wallala leialala
Elizabeth and Leicester
Beating oars	280
The stern was formed
A gilded shell
Red and gold
The brisk swell
Rippled both shores	285
Southwest wind
Carried down stream
The peal of bells
White towers
Weialala leia	290
Wallala leialala
'Trams and dusty trees.
Highbury bore me. Richmond and Kew
Undid me. By Richmond I raised my knees
Supine on the floor of a narrow canoe.'	295
'My feet are at Moorgate, and my heart
Under my feet. After the event
He wept. He promised "a new start".
I made no comment. What should I resent?'
'On Margate Sands.	300
I can connect
Nothing with nothing.
The broken fingernails of dirty hands.
My people humble people who expect
Nothing.'	305
la la
To Carthage then I came
Burning burning burning burning
O Lord Thou pluckest me out
O Lord Thou pluckest	310
burning
IV. DEATH BY WATER PHLEBAS the Phoenician, a fortnight dead,
Forgot the cry of gulls, and the deep seas swell
And the profit and loss.
A current under sea	315
Picked his bones in whispers. As he rose and fell
He passed the stages of his age and youth
Entering the whirlpool.
Gentile or Jew
O you who turn the wheel and look to windward,	320
Consider Phlebas, who was once handsome and tall as you.
V. WHAT THE THUNDER SAID AFTER the torchlight red on sweaty faces
After the frosty silence in the gardens
After the agony in stony places
The shouting and the crying	325
Prison and place and reverberation
Of thunder of spring over distant mountains
He who was living is now dead
We who were living are now dying
With a little patience	330
Here is no water but only rock
Rock and no water and the sandy road
The road winding above among the mountains
Which are mountains of rock without water
If there were water we should stop and drink	335
Amongst the rock one cannot stop or think
Sweat is dry and feet are in the sand
If there were only water amongst the rock
Dead mountain mouth of carious teeth that cannot spit
Here one can neither stand nor lie nor sit	340
There is not even silence in the mountains
But dry sterile thunder without rain
There is not even solitude in the mountains
But red sullen faces sneer and snarl
From doors of mudcracked houses                                  If there were water	345
And no rock
If there were rock
And also water
And water
A spring	350
A pool among the rock
If there were the sound of water only
Not the cicada
And dry grass singing
But sound of water over a rock	355
Where the hermit-thrush sings in the pine trees
Drip drop drip drop drop drop drop
But there is no water
Who is the third who walks always beside you?
When I count, there are only you and I together	360
But when I look ahead up the white road
There is always another one walking beside you
Gliding wrapt in a brown mantle, hooded
I do not know whether a man or a woman
—But who is that on the other side of you?	365
What is that sound high in the air
Murmur of maternal lamentation
Who are those hooded hordes swarming
Over endless plains, stumbling in cracked earth
Ringed by the flat horizon only	370
What is the city over the mountains
Cracks and reforms and bursts in the violet air
Falling towers
Jerusalem Athens Alexandria
Vienna London	375
Unreal
A woman drew her long black hair out tight
And fiddled whisper music on those strings
And bats with baby faces in the violet light
Whistled, and beat their wings	380
And crawled head downward down a blackened wall
And upside down in air were towers
Tolling reminiscent bells, that kept the hours
And voices singing out of empty cisterns and exhausted wells.
In this decayed hole among the mountains	385
In the faint moonlight, the grass is singing
Over the tumbled graves, about the chapel
There is the empty chapel, only the wind's home.
It has no windows, and the door swings,
Dry bones can harm no one.	390
Only a cock stood on the rooftree
Co co rico co co rico
In a flash of lightning. Then a damp gust
Bringing rain
Ganga was sunken, and the limp leaves	395
Waited for rain, while the black clouds
Gathered far distant, over Himavant.
The jungle crouched, humped in silence.
Then spoke the thunder
D A	400
Datta: what have we given?
My friend, blood shaking my heart
The awful daring of a moment's surrender
Which an age of prudence can never retract
By this, and this only, we have existed	405
Which is not to be found in our obituaries
Or in memories draped by the beneficent spider
Or under seals broken by the lean solicitor
In our empty rooms
D A	410
Dayadhvam: I have heard the key
Turn in the door once and turn once only
We think of the key, each in his prison
Thinking of the key, each confirms a prison
Only at nightfall, aetherial rumours	415
Revive for a moment a broken Coriolanus
D A
Damyata: The boat responded
Gaily, to the hand expert with sail and oar
The sea was calm, your heart would have responded	420
Gaily, when invited, beating obedient
To controlling hands
I sat upon the shore
Fishing, with the arid plain behind me
Shall I at least set my lands in order?	425
London Bridge is falling down falling down falling down
Poi s'ascose nel foco che gli affina
Quando fiam ceu chelidon—O swallow swallow
Le Prince d'Aquitaine à la tour abolie
These fragments I have shored against my ruins	430
Why then Ile fit you. Hieronymo's mad againe.
Datta. Dayadhvam. Damyata.
Shantih shantih shantih

NOTES

Not only the title, but the plan and a good deal of the incidental symbolism of the poem were suggested by Miss Jessie L. Weston's book on the Grail legend: From Ritual to Romance (Macmillan). Indeed, so deeply am I indebted, Miss Weston's book will elucidate the difficulties of the poem much better than my notes can do; and I recommend it (apart from the great interest of the book itself) to any who think such elucidation of the poem worth the trouble. To another work of anthropology I am indebted in general, one which has influenced our generation profoundly; I mean The Golden Bough; I have used especially the two volumes Adonis, Attis, Osiris. Anyone who is acquainted with these works will immediately recognize in the poem certain references to vegetation ceremonies.

I. THE BURIAL OF THE DEAD

Line 20 Cf. Ezekiel 2:7.

23. Cf. Ecclesiastes 12:5.

31. V. Tristan und Isolde, i, verses 5–8.

42. Id. iii, verse 24.

46. I am not familiar with the exact constitution of the Tarot pack of cards, from which I have obviously departed to suit my own convenience. The Hanged Man, a member of the traditional pack, fits my purpose in two ways: because he is associated in my mind with the Hanged God of Frazer, and because I associate him with the hooded figure in the passage of the disciples to Emmaus in Part V. The Phoenician Sailor and the Merchant appear later; also the 'crowds of people', and Death by Water is executed in Part IV. The Man with Three Staves (an authentic member of the Tarot pack) I associate, quite arbitrarily, with the Fisher King himself.

60. Cf. Baudelaire:

Fourmillante cité, cité pleine de rêves,

Où le spectre en plein jour raccroche le passant.

63. Cf. Inferno, iii. 55–7:

                      si lunga tratta

di gente, ch'io non avrei mai creduto

  che morte tanta n'avesse disfatta.

64. Cf. Inferno, iv. 25–27:

Quivi, secondo che per ascoltare,

non avea pianto, ma' che di sospiri,

che l'aura eterna facevan tremare.

68. A phenomenon which I have often noticed.

74. Cf. the Dirge in Webster's White Devil.

76. V. Baudelaire, Preface to Fleurs du Mal.

II. A GAME OF CHESS

77. Cf. Antony and Cleopatra, II. ii. 190.

92. Laquearia. V. Aeneid, I. 726: dependent lychni laquearibus aureis incensi, et noctem flammis funalia vincunt.

98. Sylvan scene. V. Milton, Paradise Lost, iv. 140.

99. V. Ovid, Metamorphoses, vi, Philomela.

100. Cf. Part III, l. 204.

115. Cf. Part III, l. 195.

118. Cf. Webster: 'Is the wind in that door still?'

126. Cf. Part I, l. 37, 48.

138. Cf. the game of chess in Middleton's Women beware Women.

III. THE FIRE SERMON

176. V. Spenser, Prothalamion.

192. Cf. The Tempest, I. ii.

196. Cf. Marvell, To His Coy Mistress.

197. Cf. Day, Parliament of Bees:

When of the sudden, listening, you shall hear,

A noise of horns and hunting, which shall bring

Actaeon to Diana in the spring,

Where all shall see her naked skin...

199. I do not know the origin of the ballad from which these lines are taken: it was reported to me from Sydney, Australia.

202. V. Verlaine, Parsifal.

210. The currants were quoted at a price 'carriage and insurance free to London'; and the Bill of Lading, etc., were to be handed to the buyer upon payment of the sight draft.

218. Tiresias, although a mere spectator and not indeed a 'character', is yet the most important personage in the poem, uniting all the rest. Just as the one-eyed merchant, seller of currants, melts into the Phoenician Sailor, and the latter is not wholly distinct from Ferdinand Prince of Naples, so all the women are one woman, and the two sexes meet in Tiresias. What Tiresias sees, in fact, is the substance of the poem. The whole passage from Ovid is of great anthropological interest:

...Cum Iunone iocos et 'maior vestra profecto est

Quam, quae contingit maribus', dixisse, 'voluptas.'

Illa negat; placuit quae sit sententia docti

Quaerere Tiresiae: venus huic erat utraque nota.

Nam duo magnorum viridi coeuntia silva

Corpora serpentum baculi violaverat ictu

Deque viro factus, mirabile, femina septem

Egerat autumnos; octavo rursus eosdem

Vidit et 'est vestrae si tanta potentia plagae',

Dixit 'ut auctoris sortem in contraria mutet,

Nunc quoque vos feriam!' percussis anguibus isdem

Forma prior rediit genetivaque venit imago.

Arbiter hic igitur sumptus de lite iocosa

Dicta Iovis firmat; gravius Saturnia iusto

Nec pro materia fertur doluisse suique

Iudicis aeterna damnavit lumina nocte,

At pater omnipotens (neque enim licet inrita cuiquam

Facta dei fecisse deo) pro lumine adempto

Scire futura dedit poenamque levavit honore.

221. This may not appear as exact as Sappho's lines, but I had in mind the 'longshore' or 'dory' fisherman, who returns at nightfall.

253. V. Goldsmith, the song in The Vicar of Wakefield.

257. V. The Tempest, as above.

264. The interior of St. Magnus Martyr is to my mind one of the finest among Wren's interiors. See The Proposed Demolition of Nineteen City Churches (P. S. King & Son, Ltd.).

266. The Song of the (three) Thames-daughters begins here. From line 292 to 306 inclusive they speak in turn. V. Götterdammerung, III. i: The Rhine-daughters.

279. V. Froude, Elizabeth, vol. I, ch. iv, letter of De Quadra to Philip of Spain:

  In the afternoon we were in a barge, watching the games on the river. (The queen) was alone with Lord Robert and myself on the poop, when they began to talk nonsense, and went so far that Lord Robert at last said, as I was on the spot there was no reason why they should not be married if the queen pleased.

293. Cf. Purgatorio, V. 133:

'Ricorditi di me, che son la Pia;

Siena mi fe', disfecemi Maremma.'

307. V. St. Augustine's Confessions: 'to Carthage then I came, where a cauldron of unholy loves sang all about mine ears'.

308. The complete text of the Buddha's Fire Sermon (which corresponds in importance to the Sermon on the Mount) from which these words are taken, will be found translated in the late Henry Clarke Warren's Buddhism in Translation (Harvard Oriental Series). Mr. Warren was one of the great pioneers of Buddhist studies in the Occident.

309. From St. Augustine's Confessions again. The collocation of these two representatives of eastern and western asceticism, as the culmination of this part of the poem, is not an accident.

V. WHAT THE THUNDER SAID

In the first part of Part V three themes are employed: the journey to Emmaus, the approach to the Chapel Perilous (see Miss Weston's book), and the present decay of eastern Europe.

357. This is Turdus aonalaschkae pallasii, the hermit-thrush which I have heard in Quebec County. Chapman says (Handbook of Birds in Eastern North America) 'it is most at home in secluded woodland and thickety retreats.... Its notes are not remarkable for variety or volume, but in purity and sweetness of tone and exquisite modulation they are unequalled.' Its 'water-dripping song' is justly celebrated.

360. The following lines were stimulated by the account of one of the Antarctic expeditions (I forget which, but I think one of Shackleton's): it was related that the party of explorers, at the extremity of their strength, had the constant delusion that there was one more member than could actually be counted.

367–77. Cf. Hermann Hesse, Blick ins Chaos:

Schon ist halb Europa, schon ist zumindest der halbe Osten Europas auf dem Wege zum Chaos, fährt betrunken im heiligen Wahn am Abgrund entlang und singt dazu, singt betrunken und hymnisch wie Dmitri Karamasoff sang. Ueber diese Lieder lacht der Bürger beleidigt, der Heilige und Seher hört sie mit Tränen.

401. 'Datta, dayadhvam, damyata' (Give, sympathize, control). The fable of the meaning of the Thunder is found in the Brihadaranyaka--Upanishad, 5, 1. A translation is found in Deussen's Sechzig Upanishads des Veda, p. 489.

407. Cf. Webster, The White Devil, V, vi:

                                  ...they'll remarry

Ere the worm pierce your winding-sheet, ere the spider

Make a thin curtain for your epitaphs.

411. Cf. Inferno, xxxiii. 46:

ed io sentii chiavar l'uscio di sotto

all'orribile torre.

  Also F. H. Bradley, Appearance and Reality, p. 346:

  My external sensations are no less private to myself than are my thoughts or my feelings. In either case my experience falls within my own circle, a circle closed on the outside; and, with all its elements alike, every sphere is opaque to the others which surround it.... In brief, regarded as an existence which appears in a soul, the whole world for each is peculiar and private to that soul.

424. V. Weston, From Ritual to Romance; chapter on the Fisher King.

427. V. Purgatorio, xxvi. 148.

'Ara vos prec per aquella valor

'que vos guida al som de l'escalina,

'sovegna vos a temps de ma dolor.'

 Poi s'ascose nel foco che gli affina.

428. V. Pervigilium Veneris. Cf. Philomela in Parts II and III.

429. V. Gerard de Nerval, Sonnet El Desdichado.

431. V. Kyd's Spanish Tragedy.

433. Shantih. Repeated as here, a formal ending to an Upanishad. 'The Peace which passeth understanding' is a feeble translation of the conduct of this word.

Aðferðafræði hugmynda

Ég hef stundum verið að koma með allskonar hugmyndir inn á bloggið mitt sem svo virðast ekki ganga (þó sumar þeirra virðast gera það alveg). Þó komið hafi í ljós að af inngangi þeirra verði til eitthvað annað og þá oft stærra. En þessar hugmyndir eru þó til þess gerðar til að vekja fólk til umhugsunar, þó ekki væri annað.

Ef kafað er inn á bloggið mitt alveg aftur fyrir kosningar og fram til dagsins í dag má sjá hversu víðtækt þetta er.

Síðan kemur það stundum fyrir hjá mér að hugmyndirnar eigi líka að vera dálítð díalektik-ar.

kenning með því aðaðlinntaki að framvindan verði fyrir baráttu andstæðna.

Sem var tilraun sem ég notaði á tímabili í bloggi mínu sem suggestion á þá aðila (andstæðinga mína) til að leiða þá inn í andstæðurnar.......

There is no simple guarantee that my thoughts, words, or even sensual intuitions (such as the colours I see and the textures I feel) actually grasp the object as it is, independently of my perception of it and thought about it. The subject comprehends the object not as it is, but only insofar as it has been shaped by the subject’s thought and perception. - í þessu tilfelli andstæðingurinn sem les það sem ég skrifa.

 

Lífið gefur okkur stjórnmálalega valkosti

Öft getum við haft áhrif á örlög okkar. Fer það eftir hvaða leiðir við veljum okkur í lífinu. En inn í það spilar auðvitað utanaðkomandi áhrif sem geta orðið þess valdandi að við missum stjórn á hverju lífið úthlutar okkur. Tækjum þannig ranga stefnu eða lendum inn í villandi straumum. Á síðari tímum lífsins getur þó lífsreynslan kennt okkur það rétta ef við sjáum að við getum breytt út af rangri leið. En lífsreynsla er mikið og stórt atriði.

Viljastyrkur - Trúfesta - Tilgangur

Við höfum þannig flest okkar valkosti í lífinu. Ef ég fjalla þannig dálítið um sjálfan mig í þessu sambandi. Þannig hef ég átt mína eigin valkosti og kaus að vera trúfastur og viljasterkur í minni trú á að hægt væri að velja hið góða í lífinu. En það er auðvelt að villast af leið ef ekki er verið á varðbergi.

Ef ég kem síðan inná stjórnmálalegt gildi þessara raka. Þegar að ég var unglingur var ég þannig stjórnmálalegt viðrini ef svo má segja. Í fyrstunni trúði ég í einfeldni minni að hægt væri að treysta félagshyggju sem stefnu. Var það á tímum Óla Jó. Síðan kom að jafnaðarþættinum og aðhylltist ég vinstri-jöfnuð. Stundum hélt ég meira að segja að jafnaðar og félagshyggjan gæti unnið saman til góðra verka. En alltaf samt hef ég verið á móti inngöngu í  ESB. Aldrei hef ég þó verið lengst til vinstri né lengst til hægri. Ég hef alltaf verið á móti óheftri peningastefnu. Meðal annars vegna þess að hún tekur frá öðrum og veitir hinum. Sem er ósanngirni.

 Nú hef ég komist að því að allt sem við gerum endar bara á einn veg. Það er einfaldlega fólkið í landinu sem á að stjórna sjálft án stjórnmálalegra stefna. Það erum við sjálf sem getum fundið bestu lausninar, án allra strauma eða stefna. Einmitt vegna þess að allar straumar og stefnur hafa orðið fyrir áföllum. Einmitt vegna þess að sem almenningur gætum við miklu fljótar komist að samkomulagi um mál. Það erum við almenningur sem gætum byggt upp sanngjarnt þjóðfélag. Fólkið er Ríkið og Ríkið er fólkið.

Ég hef orðið fyrir miklum vonbrigðum með stjórnmálamenn og stefnur þeirra. Staðreindin er sú að stjórnmálamenn eru miklu hallari undir að framkvæma og fylgja eftir stefnu síns flokks hvort sem sú stefna er sú sem þeir aðhyllast eður ei. Þannig lenda þeir í aðstæðum sem þeir verða ósamkvæmir sjálfum sér og samþykkja mál sem eru algjörlega gagnstæð þeirra eigin sannfæringu. Trúfestan og viljastyrkurinn er þannig horfinn út í veður og vind. Alltaf koma upp þannig aðstæður sem gera það erfitt og erfiðara að komast að góðu samkomulagi í málum.

En samt hef ég lært mikið af veru minni innan um þetta fólk sem aðhyllist þessar stefnur. Yfirleitt alltaf til hliðar sem áhorfandi og hlustandi. Samt er ég mjög fúll út í fólk sem ég var málkunnugur og talaði við á sínum tíma. Ég mundi ekki einsu sinni yrða á eða heilsa þessu fólki ef ég mætti því á götu. Þar á meðal er fólk innan núverandi ríkisstjórnar. Sama hef ég séð frá þessu fólki, þar að segja augljósa gremju þeirra til mín. Samt grunar mig að þau halda að ástæður mínar fyrir andstöðu við sig séu allt aðrar en þær í rauninni eru. Er ég þannig hér með skilaboð til þeirra um hið gagnstæða ef það ef einhvern veginn þau eða aðstoðarfólk þeirra ratar hingað inn á bloggið mitt.

 

Milli ástand:-)

Smá hlé var á bloggi mínu vegna veikinda og enduruppsetningu tölvu.

Hugleiðingar um starfsemi heilans og annað efni.

Jæja nú er ég búinn að segja mig úr Borgarahreyfingunni. The test factor is over. Ég hvika ekki frá þeirri sannfæringu minni að hreyfingin hefði átt að fókusa beint á fólkið, almenning í byrjun, með eigin útifundum. Og einn mann í frontinn! Ég vil samt ekki fara út í einhverjar rökræður hér um málið!

Þar með er ég samt ekki að hætta að blogga um hugðarefni mín sem eru málefni Íslands. Ég mun halda áfram ótrauður! Ég gefst aldrei upp!

Ég sakna margs frá veru minni síðan ég kom inn á fundi hjá Samstöðu og Lýðveldisbytingarinnar. Þar hefur margt gott starf verið unnið varðandi undirbúning fyrir stjórnlagaþing og fleira. Bæði á internetinu og á fundum. Ég þakka þeim sem á mig hlýddu þegar að ég opnaði tplúlann til að gera tilraun til að láta eitthvað vitrænt fara frá mér. Ég þakka líka fyrir að hafa fengið að setja fundi til að fylgjast með.

Ég á mér enn mínar hugmyndir um hvernig Íslandi verði best borgið og hef byggt þær á mínu innsæi (skoða ambidextrous) um þau mál.

Blogg tengt frétt mbl. hér um starfsemi heilans:

Annars er meira um það hér:

Ef skoða á tvö mál og velta fyrir sér hvort þeirra sé réttara og betra þarf að nota til þess sérstaka aðferð. Aðferð sem ég hef fundið upp sem ambidextrous til að nota. Hún er svona:

Að nota LINEAR THINKING MODE öðrum megin (vinstri heilahvel) sem er logic, scientific skills og mathematics (nota tölfræði).

Að nota HOLISTIC THINKING MODE hinum megin (hægra heilahvel) þar er creativity, emotional expression og Gestalt (the whole picture).

Að sameina siðan þessa þætti í einn miðju punkt til að komast að niðurstöðu!

Ef við tökum smá dæmiskoðun:

Tvíburasystur sem ætla út að skemmta sér. Önnur fer í rauðan kjól og hin fer í bláan kjól. Þær spyrja mig vin sinn hvort þær ættu að vera í bláu eða rauðu eða kannski einhverju öðru. Nú verð ég að leysa málið. Það sem ég geri er að vega þetta og meta með því að nota allt það sem ég get um hér fyrir ofan og sé fyrir mér aðstæður. Þannig: fyrst sé ég fyrir mér að þessi í rauða kjólnum sé komin í appelsínu rauðan í staðinn, síðan þessi í bláa kjólnum sé komin í fjólubláan kjól í staðinn. Svona geri ég þangað til að ég er kominn mitt á milli frá báðum hliðum. Þannig kemst ég að niðurstöðu með því að nálgast viðfangsefnið jafnt og jafna það út. Stelpur hvað litur er aftur mitt á milli rauðu og bláu? Eigið þið ekki kjól í þeim lit? Þið farið bara báðar í þannig kjól. Þið eruð jú tvíburasystur og enginn býst við ykkur nema eins klæddum.

Skiljið þið hvað ég er að fara? Þannig er hægt að nota ýmis raunveruleg mál! Vega þau og meta, komast síðan að niðurstöðu á 5ta liðnum. 

Þetta er eins og að setja eina stutta línu lárétt og aðra lóðrétt. Smá sameina þær síðan þangað til að þær líta út eins og einn kross: - I = + Þannig er 1 plús 1= að lokum 5, því fimmti liðurinn er miðjan og niðurstaðan.  

Alla vega er það þannig sem ég reyni að hugsa og vinna

Emotional expression var það sem ég lenti dálítið í inni á fundum og varð að taka á mig athugasemdir vegna þess (stuða).

Get the whole Picture?

Fjármálakreppa tengd heilastarfsemi