Sigurvegarar - eða hvað??

Í síðustu bloggfærslu minni nefndi ég að lífsleikni tilheyri aðeins innanum sérstöðu Íslands. Þar var ég að tengja inn að bestu aðstæður til að iðka lífsleikni séu næst okkur sjálfum. Að sjálfsögðu tengist sú lífsleikni þeim sem eiga að stjórna á Íslandi.

Nú förum við að kjósa á morgun munum við velja okkur þá sem við treystum best til að stjórna landinu næstu árin. En á hverju byggist það traust?

 

Síðustu fjögur ár hafa verið mjög róstusöm á alþingi. Þar hefur eins og við vitum gengið mikið á. Þar ríkti yfirgangur, valdfrekja, óvirðing, lygi og blekkingar. Þar var rifist og kallast á. Eiginlega kom margt fyrir það sem getur ekki talist til mannlegra dyggða. Nokkuð margt sem var ekki til þess að efla traust okkar á þinginu. Þegar maður hugsar um það þá man ég ekki eftir neikvæðara þingi í marga áratugi.

Stjórnmálamönnum má vera ljóst að slíkan vinnustað viljum við ekki. Og ég held að besta byltingin sé sú að stjórnmálamenn hafi séð að slík vinnubrögð séu ekki hentug til árangurs né nýtist þeim eitthvað sem ætla að nota þau. Ég held að sú fullyrðing mín sé alveg rétt að langflestir kjósendur mæti á kjörstað með þetta í huga.

Hvað mig varðar þá mæti ég í kjörklefann með miklum semingi. Ég vona að nýir þingmenn sýni virðingu og losi sig við þessa neikvæðni og vinni fyrir landsmenn á faglegan og uppbyggilegan hátt. Það er besta byltingin. Að minnsta kosti á þessum tímum.

 

Ég vona svo sannarlega að ný ríkistjórn upphefji sig ekki. Sama hvað þau gera. Í stað þess mætti taka upp þau vinnubrögð að segja frá hvað sé verið að reyna að gera. Og að segja að verið sé að gera sitt besta. Rétt upplýsingagjöf til almennings er frumskilyrði. 

 

Ég vona svo sannarlega að ný ríkistjórn muni farnast vel í starfi sínu. Taki á málum af staðfestu. Sýni ekki kjósendum sínum vanvirðingu og sýni viðleitni til að taka tillit til athugasemda kjósenda á kjörtímabilinu. Því lýðræði er ekki bara að mæta á kjörstað til velja sér stjórnmálamenn sem hafa síðan yfirvald yfir kjósendur eftir kosningar og framkvæmi bara með valdfrekju án tillits til skoðana annarra. Ég vona svo sannarlega að stjórnmálamenn sjái að við kjósendur erum ekki bara á lífi þegar á að kjósa.

 

Ég er ekki spenntur fyrir því að velja fólk sem hugsar bara ég, ég, ég. Þoli eiginlega ekki að slíkt fólk komist á þing. Ég er ekki að sjá að fólk með ofurhátt egó-stig geti eitthvað gert af viti fyrir land og þjóð.

 

Það er alveg ljóst að mörgu þarf að huga. Og margt þarf að laga. Sérstaklega með það í huga að þjóðin skuldar 389 milljarða. En það sést með því að skoða efnahagsreikning fyrir 2012 frá Seðlabanka. Það er alveg ljóst að hvað sem hver segir. Þetta verður alls ekki létt verk.

Hvað sem loforðum líður þá ætla ég rétt að vona að nýrri ríkistjórn og nýtt alþingi muni takast að rétta hlut þeirra sem hafa lent undir vegna kreppunnar. Réttlæti er jú sú krafa að mega búa á Íslandi án þess að vera skuldaþræll. Réttlæti er jú að geta haft í sig og á, án þess að hafa með sér sífelldar áhyggjur í gegnum lifið.

Ég vona svo sannarlega að lýðræðið sé að breytast með því að nýir stjórnmálamenn taki miklu meiri tillit til skoðana okkar.

Sjálfstæðisflokkur með mest fylgi

Sigurvegarar - eða hvað?

Í síðustu bloggfærslu minni nefndi ég að lífsleikni tilheyri aðeins innanum sérstöðu Íslands. Þar var ég að tengja inn að bestu aðstæður til að iðka lífsleikni séu næst okkur sjálfum. Að sjálfsögðu tengist sú lífsleikni þeim sem eiga að stjórna á Íslandi.

Nú förum við að kjósa á morgun munum við velja okkur þá sem við treystum best til að stjórna landinu næstu árin. En á hverju byggist það traust?

Síðustu fjögur ár hafa verið mjög róstusöm á alþingi. Þar hefur eins og við vitum gengið mikið á. Þar ríkti yfirgangur, valdfrekja, óvirðing, lygi og blekkingar. Þar var rifist og kallast á. Eiginlega kom margt fyrir það sem getur ekki talist til mannlegra dyggða. Nokkuð margt sem var ekki til þess að efla traust okkar á þinginu. Þegar maður hugsar um það þá man ég ekki eftir neikvæðara þingi í marga áratugi.

Stjórnmálamönnum má vera ljóst að slíkan vinnustað viljum við ekki. Og ég held að besta byltingin sé sú að stjórnmálamenn hafi séð að slík vinnubrögð séu ekki hentug til árangurs né nýtist þeim eitthvað sem ætla að nota þau. Ég held að sú fullyrðing mín sé alveg rétt að langflestir kjósendur mæti á kjörstað með þetta í huga.

Hvað mig varðar þá mæti ég í kjörklefann með miklum semingi. Ég vona að nýir þingmenn sýni virðingu og losi sig við þessa neikvæðni og vinni fyrir landsmenn á faglegan og uppbyggilegan hátt. Það er besta byltingin. Að minnsta kosti á þessum tímum.

 

Ég vona svo sannarlega að ný ríkistjórn upphefji sig ekki. Sama hvað þau gera. Í stað þess mætti taka upp þau vinnubrögð að segja frá hvað sé verið að reyna að gera. Og að segja að verið sé að gera sitt besta. Rétt upplýsingagjöf til almennings er frumskilyrði. 

 

Ég vona svo sannarlega að ný ríkistjórn muni farnast vel í starfi sínu. Taki á málum af staðfestu. Sýni ekki kjósendum sínum vanvirðingu og sýni viðleitni til að taka tillit til athugasemda kjósenda á kjörtímabilinu. Því lýðræði er ekki bara að mæta á kjörstað til velja sér stjórnmálamenn sem hafa síðan yfirvald yfir kjósendur eftir kosningar og framkvæmi bara með valdfrekju án tillits til skoðana annarra. Ég vona svo sannarlega að stjórnmálamenn sjái að við kjósendur erum ekki bara á lífi þegar á að kjósa.

Ég er ekki spenntur fyrir því að velja fólk sem hugsar bara ég, ég, ég. Þoli eiginlega ekki að slíkt fólk komist á þing. Ég er ekki að sjá að fólk með ofurhátt egó-stig geti eitthvað gert af viti fyrir land og þjóð.

Það er alveg ljóst að mörgu þarf að huga. Og margt þarf að laga. Sérstaklega með það í huga að þjóðin skuldar 389 milljarða. En það sést með því að skoða efnahagsreikning fyrir 2012 frá Seðlabanka. Það er alveg ljóst að hvað sem hver segir. Þetta verður alls ekki létt verk.

Hvað sem loforðum líður þá ætla ég rétt að vona að nýrri ríkistjórn og nýtt alþingi muni takast að rétta hlut þeirra sem hafa lent undir vegna kreppunnar. Réttlæti er jú sú krafa að mega búa á Íslandi án þess að vera skuldaþræll. Réttlæti er jú að geta haft í sig og á, án þess að hafa með sér sífelldar áhyggjur í gegnum lifið.

Ég vona svo sannarlega að lýðræðið sé að breytast með því að nýir stjórnmálamenn taki miklu meiri tillit til skoðana okkar.

Virtualis

Frýs í æðum frumhlaups blóð,

því fann það ekki vorið?

kannski á að komast á slóð,

kemst það þá á sporið?

Alltaf fyrir kosningar fæ ég skrýtið suð fyrir eyrun. Sem er eitthvað svona smánarlega svipað og “Tinnitus”. Iíííííiiiiiiii. Úff hvað þetta getur verið óþægilegt.

Helgast það mikið til af öllu þeim hrærigraut loforða sem hellast yfir mann og erfitt er að átta sig á. Mörg hver þeirra svipuð ef ekki eins og loforðin fyrir fjórum árum. Ó, Guð hvað þjóðin er búin að gleyma. Og sjá svo allt þetta og heyra hvað sumt þetta ágæta fólk er að bera á borð fyrir fólk.

Svo eru það hinir sem sjá fylgið hrynja út í veður og vind fyrir aðra að grípa það. Þá er brugðið fyrir sig sýndarveruleikafirringu í örvæntingu og upphafin glansmynd með bláu bindi í ofurjakkafötum.

Svo koma þeir gargandi fylgisveinarnir og konur, “ó hvað þetta er gargandi snilld” Allt eftir því hvað upphrópanirnar koma og svona nær alveg sama úr hvaða flokki þær koma. Svona eitthvað svipað og með snilldina, en fatta ekki andstæðuna eins og hún blasir við frá sjónarhorni hinna.

Svo eru það sumir sakleysingjar sem eru dregnir inn í aðstæður hjá flokkum, án þess að vita nákvæmlega hvað er um að vera innan hans. En hrekkur svo við þegar að fylgið er lítið þrátt fyrir alla vinnuna. Og svo falla málin fyrir kosningar og flokkar klofna. Vaknaðu vinur!

Það væri þannig sérstaklega áhugavert að gera könnun á trúverðuleikann. En hver er fær um að meta það, sérstaklega í ljósi hér að ofanverðu.

Svo segja menn hitt og þetta afþví það hljómar svo vel.

En ég veit vel afhverju vorið er ekki komið enn. Íslendingar eru í tveggja mánaða súrrealískum sýndarveruleika.

En hvað tekur við? Hvað er næst?

“having sex with an alien?”

Hvað er eiginlega fátækt?

Núna þegar að mestu lætin eru frá vegna orða Vigdísar Hauksdóttur langar mig til að setja nokkur orð hér á bloggið mitt um fátækt.

Eitt af því fyrsta sem ég man eftir í lífinu var þegar að brann undan fjölskyldunni þar sem við bjuggum á mótum Skerjabrautar og Nesvegar á mótum Reykjavíkur og Seltjarnarnes. Allt fór. Við björguðumst út á Náttfötunum. Eina sem bjargaðist voru smá föt sem mamma gat hennt í tösku. Okkur var hjálpað niður um stiga sem var lagður upp að glugga á íbúðinni sem var í risinu.  Við fengum að gista hjá afa og ömmu á Hringbrautinni þangað til við fengum annað húsnæði. 

Fátæktin varð sem logi í gegnum líf fjölskyldunnar eftir það. 

Við fengum svo húsnæði vestast á Vesturgötunni í Bragga/Verbúð. Ekki varð nú mikið um húsgögnin þá. Svona aðeins rúmin okkar og nokkrir aumir tréstólar og gamalt borð til að setjast við snæðinginn. Engin stofa, því eldunarbúnaðurinn var sameinaður í eitt hol þar sem við þrjú systkinin sváfum í hinum enda þess. Og aðeins eitt annað herbergi sem var fyrir foreldra okkar. 

Við fluttum alls fimm sinnum á þessum árum þegar að ég var lítill drengur og fram að við fluttum burt frá Hverfisgötu 23 (þar sem nú er lýðveldisgarður) þegar að ég var ný orðinn fjórtán ára. 

Ég man alltaf eftir því hversu oft við vorum að ströggla við að hafa í okkur og á. Mamma átti einn stóran gráan Pott sem hún sauð Kjötsúpuna í. En í hann var oft blandað Kartöflum, smá Gulrótum, Lambakjötsbitum og afgöngum frá deginum áður. Oft var nú potturinn sá notaður og sennilega ein sú mesta lífsbjörg okkar. Þá var sko heldur enginn Ísskápur til að geyma matinn í heldur eitt pínulítið Búr með nokkrum hillum.  Stundum var Fiskur á borðum, en það var helst þegar pabbi gat náð eins og einn fisk gefins hjá Trilluköllunum.

Þá var okkur svo sannarlega kennt að meta sem við höfðum. Oft var sig spurt hvað yrði til í matinn daginn eftir. Við áttum tildæmis skilyrðislaust að borða matinn þó okkur þætti hann vondur. Ég man tildæmis alltaf eftir því hvað okkur krökkunum fannst Hræringurinn vondur (Hræringur var blanda af Skyri og köldum Hafragraut og Mjólk sett útá). Ef við ætluðum að neita að borða hann þá var viðkvæðið frá mömmu: "hugsið ykkur fátæku börnin úti í heimi sem fá ekkert að borða". Það voru alltaf einhverjir sem höfðu það verra en við. 

Og Guð minn góður, ekki var nú mikið af fötunum að fara. Enginn lúxus né tískudót heldur var það ódýrasta og nýtingin sett í fyrsta og annað sæti. Oft vildi það til að göt komu á fötin þar sem maður var mikið úti að leika sér. Urðu þá Hnéin og Olnboganir mest fyrir barðinu og götunum. Ekki var þá hlupið til að kaupa ný föt, heldur var tekið sig til og settar bætur yfir. Oft skrautlegar, því stundum varð að grípa til þess sem hendi var næst. Og maður skammaðist sín fyrir að mæta í skólann í stagbættum fötum.

En þrátt fyrir allt þetta var okkur kennt það góða í lífinu. Eins og hvað Kærleikur, Kurteisi, Virðing oig Heiðarleiki væri og hvernig ætti að nota þau góðu Gildi. Og við tókum þau með okkur inn í fullorðins árin.

Svo velltir maður því fyrir sér hvernig aðrir af ættingjum okkar hefðu það. Voru þau fátæk og gætum við gert eitthvað til að hjálpa þeim? Því oft er nú skilningurinn mestur hjá þeim sem þekkja til og vita um hvað málin snúast. Við vissum alltaf að það var fátækt út um allan heim og hvar hún væri mest. En lítið gátum við gert við það. Því það er nú einu sinni þannig að við sjálf þurftum að lifa. 

Svo ef okkur var boðið eitthvað í neyð þá þurfti alltaf að vega og meta hvort ætti að þiggja. Því stoltið var oft yfirsterkara. Og vegna þess var því stundum sleppt að leita aðstoðar til hjálparsamtaka, nema þá í allra mestu neyðinni, þó sem betur fer við þurftum lítið sem ekkert að nota.

Oft er svo erfitt að vega og meta hvar neyðin er stærst og mest. Er hún hjá sjálfum okkur? Ættingjum? Eða úti í löndunum í Afríku? Svo vakna upp ýmsar spurningar eins og tildæmis þær hvað sé hægt að gera við hinni miklu fátækt á vissum stöðum í heiminum? Eigum við fyrst og fremst að hugsa um nálægðina þegar tildæmis óvenju mikil fátækt er á Íslandi og fólk á ekki fyrir allra helstu nauðsynjum eins og mat og fötum? Eigum við að hugsa um fjarlægðina þegar að spurningar koma upp í hugann hvort að hjálp í neyð geri eitthvað fyrir alvöru til að losa burt fátækt? Eða svo er spurningin stærst að geta þó alltaf í voninni að bjarga mannslífum.

En það er svo erfitt að setja peninga í eitthvað sem ekki er vitað nákvæmlega í hvað fara. Og svo eins og það hvort peningunum eða matvælunum verði ekki bara stolið. Svo breytist ekkert. Alltaf sama fátæktin á sum sömu stöðum alveg sama hvað gert er. Því ekki er tekið á vandamálunum eins og að byggja upp þannig að fólk geti notið afrakstur vinnu sinnar með því að rækta sér sín matvæli sjálft. Þó alls ekki megi alhæfa því vissulega á sumum stöðum er  gott fólk að vinna upp og aðstoða fólk fyrir framtíðina til að losna úr langvarandi fátækt. 

Í mínum huga vil ég ekki blanda fátækt á Íslandi saman við fátækustu lönd í Afríku. Við eigum að gera okkar til að búa til sanngjarnt kerfi til að losa okkur út úr fátæktinni hér heima. Að bjóða öllum íbúum á Íslandi uppá sanngjarna afkomu, sanngjarnt kerfi og án ölmusu. Þar sem ekki er alltaf verið að særa stoltið.

Hvað Afríku löndin varðar þá er nú svo að langvarandi fátækt í fjölskyldum þar sem það hefur ekki mat á milli daga, þar hugsar fólk ekki um stoltið, heldur aðeins fyrst og fremst um að lifa. En lítið getum við gert, nema þó að senda einhverja aðstoð. Þá er ég tildæmis að tala um undirstöðu matvæla, eins og hveiti og önnur aðföng sem nýtast fólki til að rækta upp og búa til. Og peningarnir sem fara héðan úr landi ættu að vera notaðir eingöngu í svoleiðis. Því það er sterkasta sem við getum gert.

Í mínum huga þarf því að sinna fátæktinni í Afríku en búa okkur heima á Íslandi við bætt kjör, sanngjarnt kerfi þar sem okkrar fátækt er útrýmt að fullu.

Þessvegna finnst mér þessi tvö mál eigi ekki að vera á fullu að bera saman. Við eigum að hjálpa fólki í ýtrustu neyð í Afríku með þeim formerkjum að við vitum í hvað aðstoðin fer.

Og við eigum jafnframt að útrýma algjörlega fátækt á Íslandi. 

 

Allt það sem góður stjórnmálamaður þarf að hafa!

Hér er listi yfir þau atriði sem koma upp í huga minn varðandi hvað góður stjórnmálamaður og flokkur þarf að hafa.

1. Jákvæð framkoma

2. Réttsýni 

3. Heilleiki

4. Hreinskilni - bein stefna, allt upp á borðið

5. Samþykki

6. Samvinna

7. Umhyggja

8. Eftirtektarsemi

9. Víðsýni

10. Forvitni

11. Vilji til að taka áhættu fyrir hið góða

12.  Góða dómgreind

13. Þakklæti

14. Vongleði

15. Djúpur skilningur

16. Örlæti

17.  Vera sannsögull

18. Sýna Virðingu

19. Opinskár

20. Sýna kostgæfni

21. Gefa sig í verkin á  fullu

22. Hafa yfirsýn

23. Opinn fyrir hugmyndum annarra

24. Fullkominn Heiðarleiki

25.  Sýna sjálfsstjórn

26.  Sýna góðvild

27. Hafa þolinmæði

28. Setja sér markmið

29. Sýna auðmýkt

30.  Sýna samúð

31. Endurskínandi hugsun (ómandi)

32.  Réttlæti 

Hvað er raunverulegt lýðræði?

Hvora staðhæfinguna aðhyllist þú?

*Lýðræði felst í því að velja sér yfir sig stjórnendur, eftir að þeir hafa sagt þér hvað þú heldur að það sé sem þú vilt heyra?

*Lýðræði felst í því að ég sem einstaklingur er fæðist í þennan heim fæ að hafa áhrif á þarfir mínar og væntingar. Að ég sem einstaklingur hafi rétt á því að tjá mig um þarfir mínar og skoðanir á þeim og að tekið verði tillit til þeirra af stjórnendum.

Hvað er eiginlega lýðræði?

Sjáðu fyrir þér eftirfarandi:

Á hverju landsvæði Íslands væri 1 stórt hús þar sem:

1. Í sérstökum sal yrði komið á svæðisþingi sem við kjósum okkur þingmenn í. Bæði beint persónukjör og persónur í gegnum flokkakjör. Svæðisþing sem slík myndu efla hvert landsvæði fyrir sig og hafa ráð á ýmsar framkvæmdir á svæðinu. Á þessu svæðisþingi yrði unnið eftir hringborðsreglu og spjaldanotkun til að tjá sig. Búið að sleppa alveg Ræðupúlti og miklu auðveldar verður að vinna og klára mál.

2. Í öðrum sal á sama stað væri sérstakt almannaþing þar sem almenningur kemur saman og ræðir hugmyndir sínar. Þetta þing væri frjálst fyrir íbúa komna á kosningaaldur en líka væri hægt að fá fram tjáningu hjá íbúum svæðisins með því að búa til mætingaskyldu, til að ná fram fullri nýtingu.

Samhæfanleg virkni

Þau mál sem þátttakendur svæðisþings kjósa sér um eftir umræðu vær síðan borin fram á svæðisþingið og þingið þyrfti að taka það til umræðu. Þannig gert að almannaþingsfulltrúi fengi að mæta á svæðisþingi og taka þátt í umræðu um þau mál sem almannaþingið ákveði. 

Á ákveðnum fyrirfram settum tíma eins og tildæmis 1 sinni í viku, kæmi síðan svæðisþingimaður inn á almannaþingið til mæta með mál og fá álit almennings á því máli áður en að það væri tekið til umræðu á svæðisþinginu.

Með þessu móti væri aðal alþingi íslendinga með miklu færri þingmenn sem ræddu þá bara um mál sem snúast að öllu landinu eftir sérstakri jafnræðisreglu.

Þannig myndi lýðræðið virka best og fólk viti af því að það getur haft áhrif.

Hér er ein ástæða þess að ég myndi aldrei samþykkja nýja stjórnarskrá eins og hún er sett upp. 

 

Hver var tilgangurinn??

Við allt það sem gerðist?

Hrunið, Búsáhaldabyltingin, ags, esb, Icesave. Og öll mótmælin, grasrótarhópar, útimótmælin, fundirnir, bloggskrifin, prófessorabistlar, rifrildin og öll lætin. Aldrei hefur í þjóðfélaginu geisað svo mikil vandamál. Aldrei hafa orðið eins litlar úrlausnir, þrátt fyrir allt. Við erum enn að berjast fyrir réttlætinu.

Spáið í það! Eiga flokkar og menn innan þeirra eitthvað skilið að vinna að lausnum þar sem við gerðum byltingu og 4 ár hafa liðið og við stöndum svo enn í þessum vandamálum.

Og var þetta þá allt til einskins?

Eins og við vitum þá kusum við  yfir okkur ríkistjórn sem við svo rosalega mörg vorum óánægð með.

Svo eigum við að fara að kjósa aftur.

Tilhvers var byltingin? Eða var þetta  kannski engin bylting?

Við þessa svokallaða Búsáhaldabyltingu hafði ég alltaf gert mér vonir um að hún myndi leiða til einhvers góðs! Að við myndum breyta ýmsu. En við vitum hvað gerðist. Við kusum bara fólk með hátt egó inn á þing. Við stöndum því bara ekkert betur, ef ekki bara miklu ver eftir þessir ár. Og svo ætlum við að fara að kjósa aftur.

Hversvegna þá ekki aðra Búsáhaldabyltingu? Afhverju mætum við ekki á Austurvöll svo þúsundum saman til að mótmæla? Til að kjósa svo aftur á þingið?

Hver var tilgangurinn?
Hvar er Byltingin?

Vilja umræðu um vantraust í dag

Kosningabylting

*  í liðið, þá fór hver að öðrum, til að allt riðlaðist í smáa flokka.
* þá skrámir það ljós fyrir augu mér, að mér verður ekki að skapi.

* og þegar lýðurinn kemur þar að þá rennur það út eins og heitar lummur.
* en saga sú var misjöfn að atgervi, að nokkru eða sumu leyti, hálfvegis.

KOSNINGABYLTING

Aldrei hefur verið eins tækifærið og nú til að renna inn í framtíðina saman. Ef við gerum það ekki núna þá verður sennilega aldrei af því. Hinsvegar verðum við að tempra viðmót okkar hvort sem við styðjum hægri, miðju, vinstri, eða ekkert af því, þá sjáum við að allir hafa bæði nokkuð til síns máls og ekki til síns máls. Spáið í það. Það er fullt af fólki sem er sárt og reitt yfir því hvernig stjórnmálamenn hafa komið fram það. Hvað þeir hafa gert og ekki gert. Það er því réttlát krafa að okkur sé bættur skaðinn af hruninu. Hinsvegar yrði réttlætið sett í fyrsta sætið!

Hvað er réttlæti?

Er ekki frumskilyrði að allir hafi það réttlæti að vera skuldlaus og hafa í sig og á? Er þetta ekki einmitt öflugasta dæmið um mismunun fjármálakerfisins á milli manna? Er það ekki það ekki augljóst að ef fjármálakerfi hrynur þá gengur það ekki upp! Vinna þarf að nýju kerfi. Það er rökréttast.

Er það ekki réttlæti líka að okkur sé boðið upp á það val að efla okkur sem manneskjur í því þjóðfélagi sem væri boðið uppá?

Er það ekki réttlæti líka að geta boðið börnum okkar sanngjarna framtíð án erfiðleika þess að lendi í ýmsum fjárhagslegum áhyggjum sem að mestu til við unnum ekki til. Þó kannski megi  sumstaðar um það deila hverjir eiga skilið eða ekki. 

Flokksvani

Á Íslandi virðist fólk haldið þeirri hræðslu við breytingar, jafnvel þó að það vilji breytingar. Það gerist því oft að fólk fer að kjósa það gamla aftur út vananum. Einskonar Stokkhólmsheilkenni.

Það er hinsvegar svo að við íslendingar förum alltaf að gömlum vana að setja skoðanir okkar inná og ætla okkur að þeir sem kosnir verða muni breyta einhverju. Að koma með kröfunar inn í stórgallað kerfi. Gallaðan vinnustað sem við berum mjög lítið traust til vegna þeirra vinnubragða sem þar fara fram. En flest okkar höfum við séð hvernig sá vinnustaður hefur verið undanfarið kjörtímabil. 

Er ekki raunhæft að segja að það sé fáránlegt að okkur sé ætlað að kjósa inn á það sem tók réttlætið okkar burt og ætlar ekki að gefa það til baka sem var tekið?.  Hvaða er rökrétt í því að halda í það sem hefur brugðist okkur!? Er eitthvað haldbært í því að kjósa sér  nýtt fólk, inn á þann vinnustað sem er óbreyttur, jafnvel þó að það fólk séð ábyggilega kannski bara það ágætasta? Eða þann flokk sem ætlar sér lítð að fyrir alvöru að gera til að lagfæra. Mundum við bara ekki sjá það sama gerast aftur, að fólk flýi flokka sína þegar að það getur ekki farið eftir öllum óraunhæfu kröfum sem þeir gera.

Stjórnarkreppa

Það er mín skoðun að upp séu að koma þær aðstæður að mjög líklegt verður stjórnarkreppa eftir næstu kosningar. Að ýmsir flokkar munu eiga erfitt að mynda stjórn. Helgast það af ýmsum þeim ástæðum sem hér fyrir neðan eru nefndar. Er þetta síðan ekki bara sem alveg búast má við þegar að mikið hefur gengið á úti í þjóðfélaginu og margt verður til.

1. Til að Sjálfstæðisflokkur og Framsókn gæti unnið saman þurfa þeir flokkar að gera með sér sáttmála ríkistjórnar.  Í ljósi síðustu daga og atburða þá er það alveg ljóst að erfitt verður að mynda ríkistjórn með þessum flokkum því að þá þyrtu hinir að svíkja loforiðin. Eins og tildæmis Framsókn með verðtrygginguna. Það er því alveg ljóst að þessir flokkar geta ekki unnið saman nema að svíkja kjósendur sína.

2. Það hefur lengi verið ljóst að þjóðinn vill ekki inn í esb. Eins og skoðanakannanir hafa hvað eftir annað gefið til kynna. Því er nú nokkuð ljóst að hvorki Framsókn né Sjálfstæðisflokkur geta myndað stjórn saman við þann flokk sem hefur framhald esb á stefnuskrá sinni. Eins og tildæmis Samfylkingin.

3. Það er nokkuð ljóst að gefa þarf Samfylkingunni frí vegna þess að þeir hafa verið í ríkistjórn í 8 ár. Sem er alveg nóg. Það er því mjög líklegt að enginn annar flokkur vilji semja við hann. Nema þeir sem eru honum sammála í utanríkismálum. En raunhæfast er að segja að það sé ekki nóg. Slíkir flokkar nái ekki meirihluta. Sem er auðvitað það augljósa miðað við afstöðu meirihluta þjóðarinnar til þessara mála.

4. Varðandi Vinstri Græna þá virðist svo vera að esb málið hafi afgerandi áhrif á stuðning við þann flokk. Eitthvað mikið þarf til þess að aðrir flokkar vilji semja við þá.

5. Hvað litlu flokkana varðar þá virðist svo vera í raunveruleikanum að enginn þeirra fái mann inn á þing. Að minnsta kosti yrði það þannig að sá flokkur sem hugsanlega kæmi manni/mönnum inn, hefði lítið að segja í stjórnarandstöðu.  Slíkt er alveg augljóst hvað varðar þetta kjörtímabil.

Það er því nokkuð ljóst að erfitt verður að mynda nýja ríkistjórn eftir kosningar.

Er þá ekki upplagt að vera minnsta kosti vel undirbúin fyrir þann glundroða sem mikil hætta á er að myndist?

Spáið í það! Er ekki besta leiðin fyrir að hópur manna sem víðast úr þjóðfélaginu sé valið saman til í sérstaka framfarastjórn til að koma réttlætinu á? Að lagfært væri þau mál sem þarf að lagfæra. Eins og þau mál sem hafa verið efst á baugi, verðtryggingin, lánamál og íbúðamálin? Það er alveg á hreinu að sú væri réttasta leiðin út úr þeim málum sem þarf að vinna að. Að sá hópur setti sér áætlun að klára verkefnin á sérstökum fyrirfram ákveðnum tíma. Og vinni á annan hátt heldur en alþingi hefur gert. Tildæmis að allir fundir sé við borðin í stað þess að nota ræðupúltin þó að slíkt sé freystandi.


Það er því skynsemi að kjósa ekki!

Alla vega þá er ég alveg ákveðinn að nota skynsemina og mun ekki mæta til að kjósa! Það eru fyrir mig svo ótal ástæður að kjósa ekki. Hinsvegar mun ég vera sjáanlegur út um alla Reykjavík þennan dag með barmmerki þar sem ég verð slagorðunum Ég kýs ekki á alþingi. "Ég vil réttlæti" 

____________

En ég hef verið að velta því fyrir mér hvort ekki væri hægt að búa til aðstæður þess að þeir sem ekki kjósi geti fengið miklu meira vægi heldur en tíðkast hefur hér á Íslandi. Allavega set ég fram hér þær pælingar mínar hér fyrir neðan.

Nú munu sumir kannski segja að atkvæðið sé dautt ef ég kýs ekki. Ég spyr á móti!: hvað ef undir 50% þjóðarninnar ákveður að kjósa ekki og mikill hluti þeirra segir um leið hversvegna?

Ég kýs ekki, ég vil réttlæti

Þettar er draumur minn!!!!!

______________________________________________________

Í því skyni bjó ég til þetta skjal fyrir nokkrum dögum:

______________________________________________________

Við krefjumst réttlætis

Við erum hópur fólks á Íslandi sem viljum mynda manneskjulegt og réttlátt samfélag. Í því skyni munum við vera áberandi úti í þjóðfélaginu fyrir næstu alþingiskosningar.

 

Við leggjum til eftirfarandi:

Að fá fólk til að kjósa ekki í næstu alþingiskosningum og tjáum okkur meðfram því sérstaklega hversvegna (öll með sömu orðum).

 

Hópurinn safni inn fólki hér og þar af öllu landinu. Sem vinnur að því að safna inn fólki og að dreyfingu slagorðana.

 

Takmark okkar er að kosningaaðsókn fari vel undir 50% til að mynda aðstæður fyrir sérstakri stjórn sem sæi um að taka á helstu málunum í þjóðfélaginu, einskonar stjórn utan þingsins.

 

Takmark okkar að stuðningurinn verði það mikill að hópurinn njóti svo mikils prósentu fylgis, eða til jafns við þann flokk sem yrði stærstur í prósentutölu eftir kosningar.

Tökum dæmi:

Ef Sjálfstæðisflokkur fengi 28% fylgi af þeim 48% sem kjósa,

Þá fengjum við allavega 29% af þeim 52% sem kjósa ekki.

Leitað síðan yrði til Forseta Íslands hr. Ólafs Ragnars til að styðja við tillögur okkar að mynda utanþingsstjórn vegna aðstæðnanna. Þessir aðilar settu sér sérstök markmið sem yrðu síðan borin undir forsetann.

Unnið væri sérstaklega á að vinna velja þau mikilvægustu atriði sem þarf að lagfæra og leggja þau fyrir forseta.

 

Við viljum Manneskjulegt og Réttlátt samfélag

Við viljum að umhverfi vinnustaðarins alþingis verði breytt og alþingi gert manneskjulegt.

Við viljum að tekin verði sérstök atriði og unnið að þeim utan alþingis. Og að þau verkefni verði sett á sérstök tímamörk.

Við viljum  að  á þessu tímarki muni sú stjórn vinna saman að  réttlætislausnum á aðalvandamálum fólks í landinu.

Við krefjumst réttlætis

 

 

Dómur þjóðar

Gott fólk. Við sem lifum og hrærumst í því umhverfi sem okkur er boðið upp á, þekkjum best hvernig málin standa hjá okkur. Ekki stjórnmálamenn sem segja það sem þeir vilja, hver svo sem staðan er. Aðeins við sem finnum fyrir því vitum um það. Hversu slæmt við höfum það.

 

Þjóðin mun dæma alþingismenn fyrir Icesave málið. Upphaf þess og endir. Ekki bara ríkistjórnina fyrir samingana, heldur líka þingmenn sem samþykktu. Eðli þess er einfaldlega það að fólk tryggir ekki svindl fjárglæframanna. Eðli þess er líka það að aldrei skal þeirri hugsun koma inn hjá fólki að það eigi að ganga gegn eigin sannfæringu og gera eitthvað sem það er óréttlátt að gera. Slíkur hugsunarháttur er óheiðarlegur og á tvímælalaust að fara burt úr íslenskum stjórnmálum. Að minnsta kosti fyrir þær sakir einar eru stjórnmálamenn sem hvöttu þjóðina til fara gegn eigin réttlæti með réttu dæmanlegir. Þjóðin dæmir.

Almenningur vill ekki óheiðarlega stjórnmálamenn sem bera enga virðingu fyrir þjóðinni.

Þjóðin lætur ekki bjóða sér upp á hvað sem er!

Á sama hátt og dæmt var í Icesave málinu þjóðinni í hag mun þjóðin dæma stjórnmálamenn fyrir gjörðir sínar og aðgerðarleysi vegna hrunsins.

Þjóðin mun dæma fyrir allar þær klyfjar sem hafa verið lagðar á almenning þessa lands.

Þjóðin sjálf mun leiðrétta kjör almennings, þar á meðal aflétta verðtryggingu, ofurlánavöxtum og tryggja það að fjölskyldur sundrist ekki vegna hrunsins. Við erum búin að fá algjörlega nóg!

Réttlæti verður komið á til þess fólks sem er búið að, eða við að missa eignir sínar vegna okurlánavaxtanna.

Öryrkjum verður aflétt öryrkjadómurinn og komið verður á réttlátri tekjutryggingu til þeirra. Og kjör aldraðra leiðrétt.

Við viljum réttlæti, burt með skuldaánauð, enga fátækt, burt með deilur. Við viljum heiðarleika á alþingi, að þingmenn sýni þjóðinni virðingu sem og allir stjórnmálamenn sín á milli. Við viljum burt með ofurvald og tryggja að þeir sem ráða geti ekki gert það sem þeim sýnist gagnstætt vilja landsmanna. Við viljum að það verði tekið vel á móti fólki með skoðanir. Við viljum jákvæð viðbrögð við þeim.

Uppgjör hrunsins er því langt í frá búið á Íslandi. Það verður ekki búið fyrr en að afleiðingum þess verður aflétt af almenningi. Við ætlum ekki að bíða í fjögur ár, átta ár, eða sextán ár til þess. Í stað þess krefjumst við að allt verði leiðrétt á þessu ári.

Ég tilheyri þeim hópi fólks sem hefur engva trú á að nýir alþingismenn, gamlir og nýir flokkar geri mikið til að leiðrétta kjör almennings með neinni alvöru.

Ég tilheyri þeim sem telja engan tilgang með að kjósa inn á það alþingi sem hefur ekkert breyst til að auka traust fólks á þeim vinnustað.

Ég tilheyri þeim hóp sem hefur einlæga trú á því að nú hafi almenningur valdið til að breyta fyrir alvöru. Á þann hátt mun ég vinna hvað ég get fyrir næstu kosningar. Og ég mun hvetja fólk til þess sama.

Ég hef mikla trú á því að fullt af fólki á Íslandi sé sama sinnis.

Þjóðin hefur valdið.

Eftir Icesave kemur hvað?

>Það er hins vegar alveg ljóst að Björt framtíð og einhverjir þingmenn Hreyfingarinnar munu ekki styðja slíkt vantraust, hvorki á ríkisstjórnina né einstaka ráðherra. Þar af leiðandi kemur það í hlut þjóðarinnar að segja álit sitt og samþykkja vantraust sitt á ríkisstjórnina í komandi kosningum,“ segir Gunnar Bragi.

Það kemur í hlut þjóðarinnar tækifærið að standa saman og mynda sér nýtt þjóðfélag. Það er alveg augljóst að þjóðin getur staðið saman í mikilvægum málum!

Hvað mig varðar er það ekki neinn flokkur sem er með framboð til þingsins.

Hvað mig varðar eru það leiðréttingar á lánamálum og verðtryggingu, breytingar á þinginu þannig að það sé alvöru vinnustaður og fólk hafi traust á því. Sem og miklar breytingar á högum fatlaðra og aldraðra. Og ýmiss önnur sanngjörn og réttlát mál sem ég hef áhuga fyrir.

Hvað mig varðar er svo margt sem skiptir miklu meira máli en ný stjórnarskrá.

Því miður er ég ekki að sjá að kjósa til þingsins sé leiðin til þess að breyta.

 

 

 

 

Ekkert vantraust frá Framsókn