Á að aðskilja Ríki og Kirkju?????

Nú hafa verið háværar raddir úti í þjóðfélaginu um að það þyrfti að aðskilja Kirkjuna frá Ríkinu. Ég hef mikið verið að vellta þessum málum fyrir mér og finnst að það þurfi að hugsa þessi mál mjög vel og vandlega! Það er svo margt sem þarf að taka tillit til.

Ég tek það fram að ég tek ekki hér í þessari grein afstöðu með eða á móti málinu. Tilgangur minn er aðallega að vekja fólk til umhugsunar um þessi mál vegna þess að með þeim er verið að fara fram á miklar breytingar sem gætu haft stórvægileg áhrif á lífið á Íslandi.

Í því skyni langar mig að bera fram nokkrar spurningar sem tilheyra því að verið er að fara fram á að gera breytingar á núverandi kerfi. Vil ég benda fólki að velta þessu vel fyrir sér fram og til baka.

1. Hversvegna ætti að aðskilja Ríki og Kirkju?

2. Er það persónuleg eða einstaklingsleg ástæða?

3. Hvað gerist við aðskilnað Ríki og Kirkju?

4. Munu einhverjir missa stöðu?

5. Munu einhverjir missa laun?

6. Hvað kostar aðskilnaðurinn?

7. Hvað fæst með aðskilnaði?

8. Hvað væri aðskilnaðurinn lengi að skila sér út í þjóðfélagið?

9. Fæst aukið réttlæti með aðskilnaðnum?

10. Munu einhverjir missa réttlæti við aðskilnaðinn á meðan að aðrir ná fram réttlæti? Þar að segja er nýtt réttlæti á kosnað hins?

11.  Hvað með bræðralag? Eykst bræðralag við aðskilnaðinn?

12.  Eykur aðskilnaður traust í þjóðfélaginu?

13. Hvað með virðingu?

14. Hvað með heiðarleika?

15. Spila atriði 12., 13. og 14. inn í hvort það eigi að skilja að Ríki og Kirkju?

Það má örugglega bæta við ýmsum öðrum spurningum varðandi málið. En aðalatriðið að fólk geti myndað sér skoðanir með sem réttlátustum og sanngjörnustum ástæðum fyrir ákvörðun sinni í þessu máli.

Guðni Karl Harðarson

 

Semsagt frystir?

Voru þeir þá ekki frystir sem og eignirnar?

Ég legg til að réttindi þeirra sem hafa stöðu sakborninga í fjárglæframálum verði minnkuð verulega. Amk. á meðan að verið er að rétta í máli þeirra.

Vil ekki fara í umræður um það hér en legg til að fólk hlusti á það sem Eva Soly sagði um þetta mál í þætti Egils síðasta sunnudag.

Mannréttindin eru þeirra þolendana, sem hafa orðið fyrir barðinu á gerendunum. 

Settir í farbann

Að snúa hlutunum við - er endir Búsáhaldabyltingarinnar í náinni framtíð?

*Kraftur þeirra sem vilja fyrir alvöru breyta*

Inversion; umsnúningur eða endurröðun beinist meðal annars að því að gera byltingu með því að snúa við valdi og gera algjörlega nýtt stjórnskipulag. Markmið Búsáhaldabyltingar á Íslandi er því númer eitt að losna við spillingu, og breyta valdastrúkturnum þannig  að gera allt til þess að koma í veg fyrir að spilling fáist þrifist. Búa síðan til nýjan struktur sem tengir almenning inn í stjórnunina með því að taka hana sem venjulega vinnu. Losa umfram því við græðgi og dreyfa valdi. Hluti af hugmyndum mínum í skjalinu: "Okkar Ísland" er einmitt þessi umsnúningur sem fellst í því að tryggja það að valdið, lögin koma frá fólkinu sjálfu. 

Hér í þessum pistli langar mig til að koma inn á þessa tengingu sem varð til á bloggi mínu smám saman. En hver einstök eining er partur af heildinni. Í þeim tilgangi vil ég meðal annars koma inn á mitt framlag og þátttöku í Búsáhaldabyltingunni og sína fram á tengingu við hugsanlegar aðstæður til breytingar að stjórnkerfi Íslands.

Mín þátttaka og framlag að aðdraganda Búsáhaldabyltingar

Í október 2008 mun ég hafa verið mikið að blogga um hvernig hægt væri að losna við þáverandi ríkistjórn á Íslandi. Daglega kom ég þá með pistla um ástandið í þjóðfélaginu. Á bloggi mínu hafði ég byggt þannig upp kraft og eldmóð með mér og reyndi ég allt til að koma fram með hugmyndir hvernig hægt væri að losna við stjórnina. Þannig fékk ég þá hugmynd að skrifa á ensku um ástandið á Íslandi inn á alþjóðlegri Politics forum. Í bréfinu leitaðist ég eftir að fá svör hvað hægt væri að gera. Fullt af svörum komu og nokkur umræða myndaðist um tíma (ég hafði sjálfur á árum áður tekið þátt í ýmsum forum á Internetinu og þekkti því nokkuð vel um hvernig umræða á forum fór fram). En ca. 10 til 12 dögum seinna fékk ég þau viðbrögð sem ég var að sækjast eftir, frá manni sem stjórnaði svokallðri "gangstalking" vefsíðu. En gangstalking merkir meðal annars að fyrirtæki, ríkistjórnir eða valdahópar fá fólk til aðstoðar við sig til að áreita fólk kerfislega með sí endurteknum hætti þangað til það gæfi eftir. Ýmsum meðulum beitt eins og tildæmis angra það með því að láta sjást að fylgst væri með því, trufla það við vinnu. Hleypa úr dekkjum bíla þess og svo framvegis.

Þannig fékk ég hugmyndina að "inverse eða reverse gangstalking" (að snúa hlutunum við) sem fólst í því að nú væri það almenningur sjálfur sem kerfislega áreitti ríkistjórn í stað þess að vera áreitt sjálf. En segja má að fólkið sem tók þátt í byltingunni var eiginlega að beyta svipuðum meðulum sem ríkistjórn hafði verið að nota á almenning sem var/er: áreiti, yfirgangur og ofurvald.

Ég hvað fast að því að einhver svona úrræði væru þau einu sem hægt væri að nota til að gera byltingu án blóðsúthellingar. Ég heimsótti því heimasíðu Harðar Torfasonar og kom fram með þá hugmynd að almenningur gæti áreitt ríkistjórn með sífelldum hávaða og látum. Nefndi þar að fólk gæti safnast saman með öll þau áhöld sem hægt væri að nota eins og: Potta, Trommur og Pönnur og svo framvegis. Dreifa sér síðan í kringum Alþingi og gera allan þann hávaða sem hægt væri að gera til að trufla störf alþingis. Andstaða fólksins alls átti síðan sinn þátt í því að þáverandi ríkistjórn hröklaðist frá völdum. 

Vissulega getur vel verið að fleira fólk hafi komið með einhverjar svipaðar hugmyndir en þetta var bara mitt framlag..........

En í reynd er það ekki nóg því þessum svokallaða viðsnúningi er alls ekki lokið. Friðsöm bylting getur tekið marga mánuði að klárast og felst meðal annars að losa þjófélag við spillingu og yfirgang stjórnvalda. Að hreinsa til. Finna svo leiðir til að dreyfa valdi eins og hægt er. Til þess að skoða um efnið má kynna sér ýmislegt um byltingar eins og tildæmis um Pólitík og byltingar í Burma sem hér er svo dæmi sé tekið.

Mjög áhugaverður lestur um efnið er bókin: Mental Culture in Burmese Crisis Politics

Houtman, Gustaaf. Mental Culture in Burmese Crisis Politics: Aung San Suu Kyi and the National League for Democracy. Study of Languages and Cultures of Asia and Africa Monograph Series No. 33. Tokyo University of Foreign Studies, Institute for the Study of Languages and Cultures of Asia and Africa, 1999,

sem lesa má á Internetinu.

slóð> http://homepages.tesco.net/~ghoutman

 hér er beint í kafla 11:> http://homepages.tesco.net/~ghoutman/chapter_11.htm#11.3

Hér kem ég með stuttar tilvísanir úr kafla 11 úr bókinni (feitletrað er mitt):

Lesið útskýringar númer 2 hér sérstaklaga

1. Revolution (tawhlanyeì)

The above discussion suggests that the mechanism of government is not conceived as independent in and of itself. Rather, these depend on and derive legitimacy from larger ideas about order governed not by ordinary secular laws. The idea that government is maintained, on the one hand, through supernatural magic in order to manipulate loka, and on the other through mental culture to transcend loka remains with us at all times. Hence, one would expect that the concept of political opposition and resistance would partake of this quality also. Let me consider here to what extent Burmese concept of ‘revolution’ draws on such meanings.

The term for revolution in Burmese is tawhlanyeì [eta\lHn\er:]. Taw in this context is an affix that denotes power, sacredness, reverence or royalty, as in ‘sacred relics’ [Dåt\eta\], ‘holy abbot’ or ‘teacher of royalty’ [Sraeta\], or ‘royalty’ [eta\wc\]. Hlan means to change the position of things, such as ‘to turn inside out’ or ‘to turn up’. It thus means ‘inversion’ or ‘revolution’.

2. Robert Taylor's analysis

In his article ‘Burmese concepts of revolution’, Robert Taylor analyses the concept of revolution in the context of modern politics since the 1930s. On the whole, he makes an interesting argument over the distinct uses of the terms ayeìdaw bon, as a lesser concept for revolution implied in the 1948 struggle for national independence, versus taw hlan yeì, the ‘real’ concept of revolution as implied in the 1962 Ne Win revolution. So far, so good. However, Taylor makes this sweeping statement that ‘in the classical, precolonial Theravada Buddhist-derived political thought of Burma, the concept of political and social revolution did not exist’, and that ‘political change meant primarily the substitution of one ruler by another of the same kind.’ While saying this, he proposes no reference to the Buddhist interpretations of the term. At least he could have browsed through Sarkisyanz' Buddhist backgrounds of the Burmese revolution to know that the meanings he attributes to the taw hlan yeì concept need some reference to Buddhist ideas in order to work.

As I see it, there are three problems with Taylor's work. First, his perspective on Burmese politics is blinkered on the Ne Win period, as if 1962 was the magic moment that made everything right. Second, he generalises about other periods as if they were inferior, unchanging, always in turmoil, and so forth, as compared to the post-1962 era, which was revolutionary, well-calculated and pragmatically conceived. Third, the way he illustrates these concepts has remarkably limited depth, as if only Ne Win's ideas mattered, and as if he had finally re-engineered the Burmese language to correctly express appropriate political ideas.

There follows below a corrective of his arguments that in pre-colonial Buddhist-derived political thought ‘the concept of political and social revolution did not exist.’ I have already shown in chapter 9, how the early personalities advocating vipassana, in particular U Hpo Hlaing and Ledi Sayadaw, were characterised as ‘revolutionary’ (tawhlan yeì). In chapter 10, I argued that, in the absence of a secular political space, the Sangha is the custodian for harbouring rebellion. Here, I will argue that the concept of ‘revolution’ can be interpreted in a radically different way from Taylor's approach, taking into consideration a broader range of meanings over a longer period of time. These indicate that revolution has always been there, but it is conceived of as primarily realised in the person, not the collective – this point Taylor misses entirely.

3. Early uses of taw-hlan-yeì

There are at least three early uses of this term. First, the redemption of Vessantara's children from Zuzaka, the Brahmin, is sometimes referred to as taw hlan thi. Prince Vessantara, who was to become Gautama Buddha two lives later, gave his children away to Zuzaka, the Brahmin, in his quest for the perfection of ‘charity’, and said ‘take them as their master’. However, when Vessantara's parents eventually redeemed the children, it was expressed as tawhlan thi, indicating that they had freed the children from ownership by this Brahmin who behaved so despicably towards them.

Second, royalty and monks, i.e. those who are not in bondage to the king, are sometimes able to go after greater forms of freedom. For example, the same concept is used in the Pagan inscriptions to indicate the ‘revolution against greed [that produces the condition] of slavery’ This indicates an early underpinning of revolution as arising primarily in the mind, not necessarily as an ideology, but more as a practice that uproots greed. Such is accomplished by gifts and charity (paradoxically, as perfected by Vessantara who gave away his children in the first place, and by mental culture). Third, this very same verb, used in a passive sense, used to be part of the formal question asked of a monk to know whether he is eligible to be ordained, ‘are you a free from service to the king?’ In the modern ordination texts the question is posed as follows:

[ordainer asks] Are you someone who is truly free [taw hlan] and are not one of the four kinds of slaves,

[initiate answers] Yes, venerable. I am a free [taw hlan] and worthy person.

The monk is admitted to the ordination ceremony only if he can answer that he is indeed free. This emphasis on prior freedom as a requisite to ordination indicates that those who become monks have autonomy from royal and any other kind of service. Once a monk, this freedom is subject to certain guarantees, as the domain of the Sangha is relatively autonomous. It was from this relatively independent Sangha hierarchy, furthermore, that kings drew their highest servants. The Sangha was the path of labour mobility and the nexus for relations between village and capital that a king needed in order to sustain and legitimate his authority.

Fourth, and here it is possible to link the second and the third concept, this ‘revolution’ idea is sometimes explicitly linked to the uprooting of the self. There is an overlap between emancipation from the king, from slavery and from ‘I’. The term for ‘I’ in Burmese is ‘your holiness slave’ and to become a monk means no longer requiring to use this term for oneself. In a booklet entitled Revolution against the self Teizàwbatha argues that the revolution concept in the initiation rite described above implies that monks are ‘revolutionaries against the self’ as they are engaged in uprooting self, ‘the buildings of the enemy’, samsara and wrong-viewedness, by uprooting craving [tanha t%Ha]. This, he argues, is what is implied in the Buddhist concept of ‘emancipated one’ [ariya Ariya].

When we juxtapose these ideas about revolution, we realise that what the Burmese mean by revolution needs to be understood in terms of the Buddhist domain. Indeed, only drawing from Buddhist practices permits true freedom from the kilesa, and thus to uproot the self. Here, since ultimate freedom from slavery is to uproot ‘I’, these ideas bind mental culture to revolution. The fact that this interpretation is not without merit is evident in the powerful use of mental culture terminology in the speeches by historical political revolutionary figures, including monks and secular leaders.

Evidently this is not irrelevant to the post-1962 concept of revolution considering Maung Maung's analysis of Ne Win's role in what is known as the Revolutionary Government. Maung Maung begins his description in the same way as the royal chronicles, in which history is a form of contemplation on impermanence. Furthermore, U Nu's rule, overthrown by Ne Win, had presented politics as being about setting in place the possibility for people to attain to nibbana. The first seven pages of Maung Maung's account of the Ne Win period are devoted to the assertion that not only is the individual subject to samsara, but so is the community, the village, the district and the country. Since he follows Aung San in saying that ‘politics is samsara’ (rosalega líkt íslenska orðinu samsæri), Burma's journey is also a journey of samsara. It is important on this samsara journey to make the sasana flourish. However, the BSPP asserted that ‘on an empty stomach, it is impossible to be moral’. So without the necessities of life it is impossible to be totally free from the mental defilements of greed and anger. Therefore, under Ne Win socialism the revolution was represented as the ‘pragmatic’ preparation for nibbana within the material world. This suggests that, according to Buddhist criteria, Ne Win's revolution was a ‘lesser’ and not a ‘greater’ revolution. I therefore believe Taylor is quite wrong even to characterise the Ne Win period as revolutionary – it was Hpo Hlaing, U Nu, and now Aung San Suu Kyi, who are the revolutionaries. They motivate people, Ne Win did not.

Hence, to understand revolution it is not enough to juxtapose an unchanging pre-colonial Theravada idea void of revolutionary potential against Ne Win's modern idea – the two blend and the later concept feeds on the earlier. Ne Win's concept was never as radical as what Taylor imagined it to be. The revolution was one of the spirit which it was in the interest of the army, in control over loka, to deny.

*** 

Eins og þeir geta séð sem hafa tekið sér tíma til að lesa þetta efni þá er ýmislegt áhugavert í lestri þessum þó túlka mætti og heimfara efni þess inn í nútímann með þeirri forskrift lífsins sem er nú. En hugmyndir koma fram meðal annars með lestri af ýmsum bókmenntum um pólitík og heimspeki.

*Nýjar leiðir fyrir Ísland*

En nú þarf að byrja fyrir alvöru þau verk að endurbyggja Ísland með nýjum tækifærum fyrir almenning. Við höfum nú tækifærin til þessarar enduruppbyggingar og megum alls ekki missa af þeim!

Grandvaraleysi stjórnvalda er að trúa og treysta á "ofurgengi" fjármálaafla heimsvaldasinna sem, þótt þeir segi annað, notfæra sér slæma fjárhagsstöðu landa og ríkja til að ná yfirhöndinni og með því ofurhald á heiminum. Svokallað "New World order" er því ekkert annað en heimsyfirráð í krafti peningamanna, þeirra ríkustu.

Það er alveg ljóst eins og komið hefur svo fram á undanförnum árum, að Ísland hefur ekkert með að gera að standa í einhverjum ofurpeningaviðskiptum fjármálaspekulanta. Landið okkar er svo lítið og eitt og sér. Við þurfum að byggja upp af okkrar krafti þar sem þátttaka allra í þjófélagi byggist á sanngirni, án ofurvalds, græðgi og spillingu.

 

 

 

Siðferði stjórnmálamanna?

Það er oft hjákátlegt að fylgjast með stjórnmálamönnum sverja sig frá þátttöku í þeirri spillingu sem teygir sig út í þjóðfélagið með þeirra aðgerðum "eins og það að segja að það hafi engvar reglur verið brotnar!" 

Auðvitað hafa sumar þeirra aðgerðir verið siðlausar. Mér þótti það nokkuð sérstakt að sjá stjórnmálamenn mæta á Þjóðfund þar sem þessi mál voru rædd. Sérstaklega þar sem skýrslan kom út nokkrum mánuðum á eftir. 

Þessi siðferðismál hafa síðan verið rædd fram og til baka en sitt sýnist hverjum. Mikið er það erfitt fyrir þetta fólk að átta sig á þessum siðferðismálum. Sama úr hvaða flokki þeir koma.

Það hljóta að vakna upp spurningar hvað sé það sem er að í íslensku þjóðfélagi sem gerir það að verkum að fólk sem lendir inn í hringiðu þessarar valdastjórnunar sér alls ekki flýsina í eigin auga og getur ómögulega séð hvað það hefur gert rangt. Er þetta einhver vöntun í stjórnunarkennslu kannski? Eða þegar að fólk lendir inn í málum sem það tekur þátt þá hverfur siðferðismatið og getan til að sjá hvað það hafi gert rangt?

Búsáhaldabyltingin var aðferð fólksins að segja að það vildi ekki hafa spillta eða siðlausa stjórnmálamenn. Þjóðfundur líka. En fleiri svona aðgerðir og fundir þurfa til að halda áfram að losa okkur við siðlausa stjórnmálamenn. Þessari hreinsun er langt í frá lokið!

Það er bara því leiðin sem þetta fólk sjálft vill að verði farin!: með góðu? eða illu?

Það er að vera augljóst að stjórnmálaflokkar munu ekki geta tekist á  við þessi siðferðismál. Því verða þeir auðvitað að gefa eftir. Hinsvegar mun alltaf fleira fólk sem mun hafa fengið nóg!

Upplausn= kaos og endalaus átök milli manna og flokka

Þessi upplausn mun taka mörg ár að takast á við og endalaust strögl vegna átaka meðal fólks innan flokka og flokksfélaga. Einmitt og meðal annars vegna tengslana og fjárstuðningsins.

Persónukjör= undirbúningur að leið til takmarks

Vegna þess að velja persónur til stjórnunar er upphaf að nýju afli fólksins án mikilla átaka. Þannig væri hægt að gera sérstakt átak í því að velja leiðir að takmarkinu. Leiðir til að losna við siðleysi og spillingarinnar innan þess. En eins og ég hef svo áður skrifað þá er að mínu mati besta leiðin að skipta landinu niður í svæði og breyta um stjórnkerfi. Líka vegna þess að þá er búið að búa til batterí þar sem ekki hægt væri að komast til valda vegna fjárausturs í framboð.

Að skipta Íslandi í 5 svæði er því ekki nein bull hugmynd heldur raunsæismat og skynsemi.

Í Silfri Egils í dag var rætt um upplausn í stjórnmálakerfinu. Flokkarnir séu þannig á sig komnir að þeir virðist ekki geta tekið á við þessa upplausn. Rök þeirra stjórnmálamanna sem hafi hagað sér á ósiðsamlegan hátt séu þau sömu og auðmanna: " Við brutum engar reglur".

Páll Vilhjálmsson blaðamaður var einn af gestum Egils og  sagði að með því að flykkjast um „heiðarlegt grínframboð" væri almenningur að svara flokkunum sem hafa neitað að takast á við þau vandamál sem blasa við eftir hrunið. Flokkarnir virðist hafa takmarkaða möguleika á að víkja þeim frá trúnaðarstörfum sem hafi þegið óeðlilega háar fjárhæðir. Rök þeirra stjórnmálamanna sem hafi hagað sér á ósiðsamlegan hátt séu þau sömu og auðmanna: „Við brutum engar reglur". En að mati Páls snýst þetta ekki um reglur, heldur um siðferði. Hann telur þá stjórnmálamenn sem hafa vikið úr embættum og sagt af sér trúnaðarstörfum hafa verið að fórna smámunum.

Stefanía Óskarsdóttir stjórnmálafræðingur telur að ein ástæða þessa sé sú að margir kostuðu miklum fjármunum til þess að ná kjöri. Þar að leiðandi eru þingmenn ófúsari að láta þingsæti sín af hendi, fórnarkostnaður sé það mikill.

Mjög sérstakt viðhorf hjá þessari Stefaníu, því fjármunir þessi koma ekki nema að litlu leiti úr vasa stjórnmálamanna sjálfra. Á hún þá við að þeir sem hafa látið peninga í sjóð til að stiðja framboð einhverrar persónu, vilji fá peninga sína til baka? Kannski auðmennirnir sem hafa stutt framboð með fjármúgum vilji þá ekki losa takið?

Því miður!

Því miður eru engir flokkar sem voru/eru í stjórn sem vilja gangast við ábyrgð á neinu. Því miður er það sama með flesta stjórnmálamenn innan flokkana. Því miður er það sama með alla þá fjárglæpamenn sem settu þjóðina í þessa stöðu sem hún er í.

Allir virðast þeir sverja af sér og kenna hinum um eins og smábörn í sandkassaleik.

Það er barnalegt að ætla sér að trúa á að einhver flokkur og eða stjórnmálamenn innan þeirra muni taka sig á í þessum málum og læri að taka ábyrgð á sínum gjörðum. 

Varðandi Samspillinguna má meðal annars sjá það með því sem gerðist síðasta vetur þegar að sá flokkur hélt Alþingi í gíslingu útaf Icesave málinu. Aldrei hefur verið farið eins offari á þingi. Og síðan framkoma þeirra gagnvart þjóðinni á undan og eftir þjóðaratkvæðagreiðsluna.

Já það er tómt mál að tala um að flokkar og þessir venjulegi stjórnmálamaður muni læra af þessu. Ekki trúi ég því eftir sem undan er gengið.

Nú er einfaldegla rökréttast að losa okkur við þetta lið og taka upp nýjar leiðir til stjórnunar fyrir almenning!

 

**************************************************************

Sjáið eina sérstökustu og kannski eina flottustu? heima vefsíðu sem gerð hefur verið:

http://wix.com/okkarisland/okkarisland/

 *************************************************************

„Enginn flokkur stóð jafn dyggilega við útrásina“

Pólitísk ábyrgð flokka?

Eftir það sem á undan er gengið mætti ætla að þetta fólk muni áfram eiga erfitt með að taka ábyrgð á gerðum sínum. Kunna stjórnmálamenn á Íslandi yfirleitt að taka ábyrgð? Hver er munurinn á íslenskum stjórmálamanni og stjórnmálamönnum erlendis?

Spillingin hefur verið svo mikil í kerfinu að til þess losa hana upp þarf að gjöra mjög róttækar breytingar. Því að ætla sér einhverjar stórtækar breytingar til batnaðar á skömmum tíma er einfaldlega barnalegt og mjög óraunhæft eftir allt það sem á undan hefur gengið.

 >Stefanía segir umbætur í stjórnkerfinu nauðsynlegar. Hins vegar séu fámennið og kunningjatengslin ákveðin hindrun á þeirri leið að hafa heildarhagsmuni að leiðarljósi.

Já fámennið og kunningjatengslin. Munum við nokkurn tíman geta losnað undan þeim nema að losa um foringja og undirforingja tengslin í flokkunum? Og svo félögunum innan þeirra?

> Það hefði verið vani á Íslandi að menn bæru ekki ábyrgð á gjörðum sínum í opinberu lífi og hafi komist upp með það. Með skýrslunni væri hvatt til þess að líta á málið heildstætt og öll sú vinna, sem lægi að baki skýrslunni, og sá mikli kostnaður, sem lenti á landsmönnum vegna hrunsins, væri til lítils ef ekki væri lært til framtíðar. „Þá verða stjórnmálamenn að sýna ábyrgð og stjórnmálaflokkarnir að líta í eigin barm,“ segir hún.

Það er heimskra manna háttur að koma fram opinberlega óábyrgt! Segir það sig þá ekki sjálft að flestir stjórnmálamenn á Íslandi séu opinberlega foráttu heimskir? Eða er það alhæfing?

>Almenningur geti haft mikil áhrif með sterkri kröfu um viðhorfsbreytingu, með því að krefjast þess að stjórnmálamenn beri ábyrgð og axli ábyrgð, fari frá verði þeir uppvísir af afglöpum í starfi. Gera megi því skóna að stjórnmálamenn tali nú um mikilvægi þess að sýna ábyrgð en það verði að koma í ljós hvort hugur fylgi máli. Nú reyni á innri styrk stjórnmálaflokkanna en haldi þeir óbreyttri stefnu leiði það til enn meira vantrausts á þá en hafi sýnt sig að undanförnu. Þeir sem taki að sér forystustörf eða umboðsstörf fyrir almenning verði að átta sig á því að það eru ekki bara forrréttindi heldur fylgi störfunum líka skyldur. Standi þeir ekki undir þeim beri þeim að gangast við ábyrgð og víkja.

Já viðhorfsbreyting er það sem þarf að koma til. Er það raunhæft að vona að stjórnmálamenn geti fyrir alvöru snúið við blaðinu? Meira vantraust? Vantraustið er orðið algjört á flesta stjórnmálamenn. Almenningur hefur lítið sem ekkert traust, sumum er orðið alveg sama, aðrir taka einhverja afstöðu, en mun þó átta sig á því að þeirra afstaða getur orðið fyrir áföllum þar sem þeirra vonir geta fallið vegna þess að einhverjir stjórnmálamenn sem þeir treysta hefur algjörlega skemmt það traust með gjörðum sínum. Spurningin er bara sú hvort að almenningur eigi ekki bara að verja sig fyrir svona áföllum með að velja nýjar leiðir!

Nú skal átta sig á því að þeir stjórnmálamenn sem verða uppvísir að einhverju misjöfnu (stóru eða litlu) eru (kannski ómeðvitað eða hugsa ekki um það) að skemma fyrir hinum sem vilja gera ekkert nema gott fyrir almenning og eru algjörlega heiðarlegir í sínum störfum. Skúrkarnir eru því enn meiri skúrkar því þeir eru að eyðileggja kerfið. 

Í öllu þessu gleymdu stjórnmálamenn því að þeir eiga að vinna fyrir almenning en ekki einhverja sérhagsmuni sinna eigin hvata og bitlingaskot til annara manna með þeirra tengslum til að ná fram meiri áhrifum og völdum.

Það er alveg ljóst að til þess að koma í veg fyrir skyldur stjórnmálamanna séu ekki virtar þá þarf að losa burt spillinguna á sem stystum tíma. Það verður mjög erfitt að gera innan flokkana og gæti það tekið mörg ár fyrir íslenska stjórnmálamenn að læra að axla sína ábyrgð, ef notað er sama kerfi. Hvernig ætla stjórnmálaflokkar að leysa málið innan sinna raða? Hverjir með sínum hætti?

Spurningar hljóta að vakna upp hvort að það sé nóg að setja einhverjar nýjar reglur því mjög mismunandi yrði farið eftir þeim innan hvers stjórnmálflokks fyrir sig. Það mætti líka hugsa sér að allir sem bjóða sig fram séu skyldaðir í sérstakan stjórnmálaskóla til að geta boðið sig fram.

Stjórnmál eiga að snúast um fólk en ekki sérhagsmuni og aukin valdapot. Fólk hlýtur að búast við að stjórnmálamenn eigi að vinna fyrir þjóðina en ekki setji fram annarlega hagsmuni fram yfir hagsmuni almennings.

Fullt persónukjör með einni kosningu með stjórnunarnáskeiðum til þeirra sem komast til starfa (ath. ég segi og skrifa ekki til valda) er það besta sem gæti komið fyrir þjóðina! Hringrás á stjórnmálastörfum væri líka gert til að passa upp á að þeir sem starfa í stjórnunarstörfum fyrir almenning lendi ekki í því að búa sér til valdaaðstæður með auknum áhrifum og valdapoti. 

Hringrás sú sem ég tala um er að kjósa aðeins inn fólk í byrjun kerfisins. Þeir sem væru kosnir færu einfaldega í annað starf eftir ákveðinn tíma. Þannig að sá sem er kosinn í sveitarstjórn færi eftir ákveðinn tíma inn í svæðisþing og kæmi þá annar af lista inn í sveitarstjórnina í staðinn. Síðan með sama hætti frá svæðisþingi (og með blandaðrir efnhagsstjórn á svæðinu) yfir á aðalþing Íslands.

Persónukjör á svæðum er málið!

 *******************************

Skoðið eina af sérstöðustu og flottustu? vefsíðum sem gerð hefur verið á Íslandi:

http://wix.com/okkarisland/okkarisland/

Athugið að vefsíðan er gerð fyrir Flash spilara. Best er fyrir fólk að vera öruggt um að hafa flash spilara í tölvunni til að geta skoðað og lesið síðuna.

********************************

 

Skýrslan endurspeglar aðgerðarleysið

SIÐbótarferð

Siðbót er félagsskapur sem er til á Facebook. Einnig halda félagar Siðbótar reglulega vikufundi þar sem félagar geta komið til að hittast í Kaffi og til léttra samræðna.

Samtökin Siðbót afhentu lögreglunni á höfuðborgarsvæðinu „kúlulánasiðbót með alvæpni“ í gær. Geir Jón Þórisson yfirlögregluþjónn tók við poka með „seðlum“ og trésleifum úr hendi Helgu Bjarkar Grétudóttur.

Í gær skipulagði Siðbót sérstaka Siðbótarferð með strætó nr. 15 og fóru nokkrir félagar hópsins með vagninum í gegnum alla leið strætisvagnsins frá Hlemm upp í Mosfellsbæ og til baka. Þaðan síðan í Vesturbæinn og til baka á Hlemm. Athöfnin var liður í siðbótarleiðangri og um leið var kynnt almanak Siðbótar 2010-2011. Siðbót notar gömlu mánaðaheitin og miðar upphaf ársins við fall Oslóartrésins á Austurvelli 22. janúar á síðasta ári.

Tilgangur ferðarinnar var að kynna Almanak Siðbótar sem er vandað Almanak gormað niður og prentað á vandaðan pappír. Í Almanakinu eru prentaðar myndir sem vor teknar hér og þar við mótmæli. Þó að mestu leiti við Austurvöll. Einnig eru á Almanakinu allskonar skemmitlegar tilvitnanir. Siðbót kynnti Almanakið í vagninum, tók líka fólk tali og hengdi síðan upp stórar Ljósmyndir (stækkaðar myndir sem eru þær sömu og í Almanakinu) á glugga vagnsins. Hægt er að nálgast Almanakið frítt á netinu. En þá má prenta út Almanakið á heimilisprentara.

Hér eru nokkrar myndir sem ég tók í þessari ferð.

 

 

 

 

Hér eru 4 myndir af fundinum: LAUSNIR

Hér eru 4 myndir sem ég tók á óbeinum framhaldsfundi af Þjóðfundi. Fundurinn var haldinn í gærdag í Smáranum, Íþrótthúsi Breiðabliks.

Á fundinn voru mættir á bilinu 30 til 40 manns til að ræða Markmið okkar sem einstaklingsins og hvernig við getum tengt það inn í þjóðina.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Mynd 1: tekin í byrjun fundar

Hér mætti hópurinn og fékk sér Kaffisopa og ræddi saman í upphafi fundar

 

 

 

 

 

 

 

Mynd 2: Hér er sýnt hvernig ræða við Markþjálfa fer fram

Hér sitja tveir Markþjálfar í samræðu og eru að sýna fólki á fundinum hvernig Markræða fer fram. Þeir sem voru á fundinum gátu síðan fengið viðtal við Markþjálfa.

Markþjálfarnir voru með nokkuð mismunandi áherslur. En ég valdi mér Markþjálfa sem gefur sig út fyrir að vinna með ELDMÓÐ.

 

 

 

 

 

 

Mynd 3: Hér er hópurinn í samhengi með Markþjálfum

Þó ekki hafi verið margir á þessum fundi þá er alveg ljóst að þeir sem mættu þarna fengu mjög mikið út úr honum og ég er næsta viss um að flestir skemmtu sér líka mjög vel.

 

 

 

 

 

 

 

 

Mynd 4: Hér eru nokkrir Markþjálfar að ræða almennt um allskonar breytingar

Í þessu atriði sem byrjaði rétt eftir hádegi, þá röðuðu sér nokkrir Markþjálfar í hring og sýnd hvernig Gagnræða fór fram. Innst í hringnum var settur 1. blómavasi með blómum. 2. Lítill dúkur og 3. Hljóðnemi.  Stundum er notaður smá bolti í stað hljóðnema fyrir þann sem er með orðið.

Hér tóku þeir Markþjálfar sem vildu tala frá sínu Hjarta upp Hljóðnemann og töluðu um hvað í þeirra brjósti bjó varðandi allskonar breytingar. 

Þarna komi ýmislegt fram. Þau ræddu um breytingar í eigin lífi og þjóðarbreytingar líka. Síðan var rættum breytingar eins og fæðingu og dauða svo dæmi sé tekið.

Mjög fróðlegt og áhugavert.

Ég mæli með því að fólk sem vill byggja sig upp og öðlast meiri tenginu við lífið skreppi niður á Klapparstíg 25 (4h.) og spjalli við Markþjálfa. Í byrjun væri hægt að fá upplýsingar um út á hvað það gengur. Einnig um námskeið sem þeir halda fyrir fólk.

Hér er slóð á heimasíðu Markþjálfunar og líka á Gagnræðu.

Evolvia

Markþjálfun

 

 

Siðferði íslendinga + gagn og gaman + 1 leikur + góða slóð á smá leiki

Ég bara verð að skrifa um þetta! Blogg er jú líka til að skrifa um hvað kemur upp í hugann hverju sinni.

Ég hef verið að velta því fyrir mér hvort við íslendingar eigum það virkilega skilið að Ísland nái sér á strik á ný. Ef við getum þá náð því! Mér finnst svo miklar eftirreitur úti í þjóðfélaginu af ýmsu sem miður er síðan að óðærið var. Allur þessi hraði í samskiptum fólks. Þar sem meðal annars sumt fólk gengur um með afskiptaleysi og vanvirðingu á umhverfi sínu á ferðum sínum hér og þar. 

 Í öllum þessum hraða í þjóðfélaginu eiga sumir það til að vanvirða lög og reglur sem eru settar á og ætlaðar til góðs í samskiptum manna. Ýmislegt má þar tína til.

Ég ætla mér að nefna hér tvö dæmi til að byrja með:

1. Fyrir um ca. 3 vikum síðan var keyrt utan í Bílinn minn. Ég var á vinstri akrein rétt áður en að ég kom  inn í hringtorg til að komast þar á innri hringinn. Sá sem keyrir á mig sveygir Bílnum sínum yfir frá hægri akrein, yfir á þá vinstri og keyrir beint utan í hægra frambrettið á mínum Bíl. Áreksturinn hefði orðið meiri hefði ég ekki tekið eftir hvað var að fara að gerast. En ég náði að beygja mínum Bíl aðeins til vinstri. Farsíma - árekstur! Einn af þeim miður mörgu.

Mér finnst það alveg gjörsamlega ótækt að saklaust fólk eins og ég og annað fólk sem er sér meðvitað um alla þessa hættu á Farsíma notkun í umferðinni, verðum einhver fórnarlömb fólks sem er algjörlega ómeðvitað hvað það er að gera í umferðinni og getur orðið valdandi kannski óbættum skaða á öðru fólki eða sér og sínum.

Mér finnst að ég verði að skrifa um þetta ljóta vandamál sem viðgengst í umferðinni og vekja athygli á hversu mikið vandamálið er því fólk sem talar í Farsíma meðan að það keyrir þarf að dreyfa sinni athygli á fleira en eitt í einu. En fáir eru það meðvitaðir um allt umhverfi sitt að geta notað öll sín skynfæri í einu. Það sést oft að fólk leggur af stað út af Bílastæðum talandi í Farsíma.

Ég hef orðið vitni af nokkrum svona Farsíma árekstrum á ferðum mínum í umferðinni. Fólk verður að átta sig hvað það getur orðið valdandi með þessum gjörðum sínum. Allir sem keyra Bíl bera mikla ábyrgð! Ekki bara á sér og sínum heldur og öllum öðrum sem eru á ferð í kringum það! 

Það væri mjög slæmt mál að það fólk sem er talandi í Farsíma í umferðinni verði sjálft fyrir því að það verði keyrt á það af manneskju sem er talandi í Farsíma. Að slíkt atvik þurfi til að fólk vakni og verði sér meðvitað. Ég ætla rétt að vona að fólk átti sig á því atriði að það er alltaf möguleiki að svona árekstrar geti alveg eins komið fyrir það sjálft.

Ekkert símtal er mikilvægara en manneskjan sjálf! Í öllum Farsímum sjást símanúmer þess sem hringdi!

***********

Hugarleikfimi:

***********

Til gagns og gamans langar mig til að setja hér inn tvær færslur.

Á stað einum á Internetinu er hægt að ná í ýmsa smærri leiki. Þetta er góð vefsíða þar sem hægt er bæði að leika sér á staðnum eða sækja leiki í tölvuna sína, setja upp og leika sér.

Slóð:   http://www.myplaycity.com

Þarna á meðal er einn leikur sem kallaður er "Pestering Birds" sem gengur út á skjóta niður Fugla sem færast niður tölvuskjáinn. Svona svipaður (ath. í arcate hlutanum) og leikurinn: Bubbles en miklu fjölbreyttari og skemmtilegri!

Svona til gamans og af hugdettu langar mig til að skjóta því að þeim sem þekkja þessa leiki að loka augunum og telja hvert skot í einu um leið og litinn. Athugið hvernig virknin verður Ég á við að þú sér rauða kúlu og telur um leið, bláa telur um leið, rauða telur um leið osfrv. allt á miklum hraða með augun lokuð. Þar að segja þú segir litinn á nákvæmlega sama tíma og hann birtist þér í huganum.....

Þetta er svona viðbragðs æfing fyrir heilann.

2. Siðferði á lágu plani?

Ég verð stundum var við það að fólk gengur um umhverfi sitt eins og því sýnist án tilllits til annars fólks. Ég get nefnt hér dæmi um þá sem starfsfólk á vinnustöðum sem leggur Bílum sínum í Bílastæði viðskiptavini í stað þess að leggja í Bílastæði starfsfólks. Smá siðblinda? Já, að vissu leiti má segja svo því að stæði fyrir viðskiptavini er jú eingöngu stæði fyrir viðskiptavini. 

En þetta fólk sem gerir svona hluti svarar því til að þeir séu líka viðskiptavinir. Jú, þeir eru viðskiptavinir þegar að þeir eru ekki starfsfólk á staðnum. Þannig að ef ég sem starfsmaður er allan liðlangann daginn á Bílastæði svæðisins þá er ég að nota Bílastæði sem starfsmaður en ekki viðskiptavinur. 

Allt fólk mætti gera sér grein fyrir að það er ekki eitt í heiminum og heimurinn snýst ekki eingöngu um það og þeirra gjörðir. Allar gjörðir hafa áhrif á umhverfið og annað fólk í því. Þannig ber hver einasta manneskja ábyrgð á því umvherfi sem það er í. Nefna mætti dæmi um að fólk sem leggur Bílum sínum í stæði viðskiptavina eru oft að taka stæði af þeim sem eiga kannski erfitt með gang eins og tildæmis eldri manneskjur.

***************
Önnur hugarleikfimi

***************

Mér datt svona í hug í gamni mínu að setja inn smá stuttan hugaræfingu sem kemur fyrir að ég stunda einstaka sinnum.

Ímyndaðu þér að þú sérst inn á miðjum velli í stórum Handboltasal með sætin allan hringinn (eða sporöskjulaga). Með lokuð augun áttu að ímynda þér að þú sérst að horfa upp eftir og meðfram allri sætaröðinni, allan hringinn. Byrja fremst hægra megin og fara eftir sólargangi allan hringinn. Færa sem sagt augun til og sjá fyrir þér fara eftir öllum sætaröðum allan hringinn. Allt án þess að snúa hausnum.

Hvernig tekst þér þetta? Tekst þér að horfa bak við þig í huganum? Er það sem er fyrir aftan þig með á ferð þinni hringinn með augun lokuð?  Þetta kostar dálitla æfingu að sjá þetta fyrir sér. 

Hversvegna er ég að minnast á þetta? Tildæmis tilæ þess að vekja athygli á því að það er allt í lagi að leika sér í svona einhverju til að þjálfa og mæla hvað þú ert meðvitaður um þig og umhverfi þitt........

 

Plebbinn ég og allir hinir plebbarnir

Ísland is a "wasted land"

 
An essay in stimulating the public mind and try to free it from the usual influences of political parties.
 
Ræða sem ég hef ætlað að lesa upp.
 

Eitt sinn var ég pólitískt viðrini. Ég fylgdi flokkum og stefnum þeirra. Trúði því að stefnur þeirra og fólkið innan þeirra gætu gert eitthvað gott fyrir almenning og mig. En nú er ég frelsaður og laus við pólitíska ruglið því ég áttaði mig að pólitík snýst ekki um fólk heldur um það helst að komast til valda og viðhalda þeim völdum. Ef ekki er komist á tindinn í það sinn þá er haldið í pilsfaldinn og vonast eftir að brjótast hærra.
 
Hugsið ykkur að geta sagt sigh....... og andað djúbt og óbundið. Ég treysti því ekki á Borgara-eitthvað, Framsókn, Samfylkingu, Sjálfsstæðisflokkinn eða VG og er feginn að vera laus við flokkaruglið. Ég er frelsaður og líður vel þannig!

 
En nú er að finna leiðir til að gera stjórnun landsins okkar almennri og góðvænlegri. Til þess að það verði hægt þarf fólk að átta sig á að Íslandi verður ekki breytt í alvörunni innan flokkapólitíkunnar. Því verður ekki breytt innanfrá, því er það næsta verk að gera það utanfrá. Þessvegna verður fólk að spyrja sig hvort framtíð Íslands sé mikilvægari heldur en flokkastefnur og hagsmunir einstaklinga innan þeirra. Er framtíð Íslands fyrir okkur öll sem byggjum þetta land? Ef þú tilheyrir flokki eða fylgir flokki þá væri best að losa sig úr þeim viðjum því hagsmunir heildarinnar eru jú hagsmunir þínir og öfugt. Getur þó losað þig úr þumalskrúfunni og sagt sigh........., andað djúpt og rólega fegins hugar. Getur þú frelsað þig út úr þínum venjulegu pólitísku hugsunum? FRELSAÐU ÞIG FYRIR ÍSLAND, SJÁLFAN ÞIG OG HEILDINA!
 
En nú er svo að við að skapa nýja framtíð Íslands verður að vega og meta hvernig skal staðið að verkum. Undanfarin ár hefur auðlindum Íslands verið spillt í stórfyrirtæki útlendinga. Í stað þess að byggja upp þær aðstæður að við íslendingar getum sjálfir unnið að málum okkar með því að byggja upp nýtt land með sem víðtækastri þátttöku fólksins. En til þess þarf að finna leiðir að allir þegnar landsins geti unnið saman í sátt og samlindi með laun og afkomu.  Besta leiðin væri að fólk gæti unnið að enduruppbyggingu úti á svæðum landsins, með nokkri sjálfsstjórn. En til þess þarf að setja í gang fullt af meðal stórum fyrirtækjum út um allt land til að byggja upp ónotaðar auðlindir landsins sem við eigum jú nóg af. Ásamt því að endurvekja gamlar starfsgreinar eins og Fiskiðnaðinn og Landbúnaðinn. Til þess þarf að hvetja fólk til verka og bjóða því upp á mannsæmandi kjör. Að búa til þær aðstæður að fólkið vilji vinna í störfum sem gæði landsins bjóða upp á. Í stað þess að vera hamra á menntun sem gerir oft lítið annað en setja í gang ofvæntingar í fólk. 
 
En afhverju er þá ekki fólk að losa sig úr þessum fjötrum flokka til að geta átt möguleika á að fá eitthvað nýtt? Ég hef oft verið að tala við fólk á mínum stóra vinnustað um þessi mál og spyrja það afhverju það er ekki að taka þátt í mótmælum. Ég fæ þau svör að enginn sé að gera neitt fyrir alvöru til að búa til eitthvað nýtt. Langflestir spurðra svara því til að það sé búið að fá nóg af stjórnvöldum og ruglinu en samt fylgir því ráðleysi hvað eigi að taka við. Vonleysi um að fá einhverjar alvöru breytingar. Og algjör uppgjöf á stjórnmálamönnum og flokkum.
 
Málið er einfalt í byrjun þó það flóknara taki síðan við. Almenningur þarf ekkert endilega að taka þátt í þessum venjulegu mótmælum, einmitt vegna þess að það er búið að fá nóg. Nei! Fólk þarf ekki að gera neitt til að byrja með nema að vera heima og skrifa nafn sitt, kennitölu og heimilisfang á lítinn miða þar sem kemur fram að það vilji fyrir alvöru breytingar. Athugið að byrjunin er sú að safna nöfnum fólks sem vill breytingar fyrir almenning. 
 
Hver væri þá tilgangurinn? Hann væri sá að sýna fram á að stór fjöldi almennings vilji alvöru breytingar og að Ísland geti tekið algjörlega nýja stefnu. Þannig gæti verið búið að safna a) 5.000 manns b) 10.000 manns, c) 20.000 manns osfrv. á lista sem segir að það vilji nýtt Ísland. Með því er fólk sem um munar að segja út í þjóðfélagið að það vilji endurvekja Ísland. Og ef nógu stór hópur þá er ekki annað en hægt að segja að svo margir vilji breytingar að það séu í reynd tvær þjóðir á Íslandi. Þeir sem vilji endurgera Ísland með nýjum formerkjum og áherslum og síðan þeir sem vilja það ekki..........
 
Svo einfalt er það. Því byrjunin gefur tilganginn til kynna með umfanginu og með því að gefa það í skin að við viljum endurvekja Ísland hvort sem hinir vilji það eða ekki. Það er ekki þar með sagt að við séum búin að því og það strax. Nei því að með fjöldanum fáum við vopnin upp í hendurnar! Og ekki væri hægt að neita okkur það frelsi að hafa þær skoðanir!

Við getum þetta alveg því það er svo einfalt!  Framkvæmum hina þöglu byltingu fólksins. Endurvekjum Ísland og köllum nýja landið okkar:

VARMALAND

því það er alveg eins nóg af hita i þessu landi eins og kuldanum.
 
Því landið er jú okkar, almennings sem búum í þessu landi.