Hvernig væri?

Já hvernig væri að fólk noti nú tækifærið fyrir alvöru að losa sig við allan 4flokkinn? Það er svo sannarlega kominn tími til þess!

Það eru svo mörg okkar búin að fá yfir okkur upp í kok af þessu liði!

Við gætum unnið að réttlætinu saman. Það við viljum ná fram.

Eins og:

Verðtrygginguna burt!

Lagfæra lána og íbúðamál!

Sérstakur stuðningur við fátækt fólk sem hefur orðið undir....

Sérstakur stuðningur við aldraða og öryrkja.

Þessi mál þarna gæti verið aðal málin.

Aldrei hefur verið eins gott tækifærið til þessa eins og nú!
. 

„Bjóða ís fyrir alla“

Réttlæting stjórnmálamanna

* Eru stjórnmálamenn á Íslandi siðferðilega vanþroska?

Þjóðfélagið morar allt í mauraþúfunni. Innan um allt kaðrakið hristast stjórnmálamenn og skjálfa  á beinunum í yfirlýsingunum og afsökununum. Eins og: ég gerði þetta vegna þess, og svo framvegis...........Þeir sem kunna að lesa í andlits og líkamstjáningar sjá hvað hér fer fram. 

Listin að friðþægja sjálfa sig birtist í ýmsum myndum

Þeir sem eru ekki trúaðir koma með siðlætingu sem felst í afsökunum með því að tjá sig að allt það sem þeir gerðu var rétt og satt. Sama þó hið gagnstæða blasi við almenningi. Þannig eiga slíkir stjórnmálamenn til að ljúga eða blekkja. Algjörlega siðblindir vita ekki einu sinni af gjörðum sínum. Hinir smá meðvituðu eru minni menn fyrir því að biðjast ekki afsökunar á gjörðum sínum. En slíkt væri langbest fyrir manneskjuna sjálfa hugarfarslega og myndi hjálpa fólki til að sjá trúverðuleika. Til að geta haldið í traust á honum. Stjórnmálamaður sem viðurkennir ekki mistök og biðst afsökunar missir þannig virðingu almennings vegna þess að augljóslega virðir hann sig ekki sjálfur. Hann missir þannig traust líka sem verður til þess að hann tapar trúverðuleika. Síðan má spyrja sig hvort slíkur stjórnmálamaður sé heiðarlegur, sem hann er augljóslega ekki.

Þeir hér bæði peningamenninir og hægri sinnuðustu frjálshyggju stjórnmálamenn sem brotið hafa af sér leita oft friðþægingar í trúnni. Þeirra réttlæting felst í því að hlusta á aðra segja sér hvað sé rétt og gott. Hinsvegar er allt eins víst að þegar á hólminn er komið er ekki farið eftir því. Vegna þess að það rekst á við fjárhagslega hagsmuni þeirra. En við fjárhagslega hagsmuni geta komið upp aðstæður sem þeir  spyrja sig hvort þeirra ákvarðanir séu löglegar, ólöglegar eða siðlausar. Þar að segja hjá þeim sem slíkt skiptir máli. Hinsvegar nota margir þeirra tækifærin sem koma upp í hendurnar, alveg sama hvort þær eru réttlætanlegar eða ekki. Aðstæður gætu verið þannig að bjarga sér út úr fjármála óráðsíu svo dæmi séu nefnt. Einnig að geta notfært sér aðstæðunar sem aðrir bjóða þeim upp á, hvort sem það eru vinir eða ókunnugir. Þeir kunna listina að fela gjörðir sínar. Þessar persónur eru fyrst og fremst óheiðarlegar í fjármálalífinu sem blasir útá við. Þeir sem eru hvað verstir og siðblindir sjá ekki neitt ranglátt við gjörðir sínar.

Áttum okkur á þeim sannleika að fjármálamenn gera allt sem þeir geta til að eignast peninga og þó þeir hugsi um að vera strang heiðarlegir þá geta komið upp þær aðstæður sem öll slík loforð hverfa eins og dögg fyrir sólu. Þeir gera allt til að bjarga sér úr aðstæðum. Virðing manna fyrir slíku fólki verður á sama hátt engin vegna þess að þeir kunna ekki að virða sjálfa sig.

 

Hvað er raunverulegt lýðræði?

Hvora staðhæfinguna aðhyllist þú?

*Lýðræði felst í því að velja sér yfir sig stjórnendur, eftir að þeir hafa sagt þér hvað þú heldur að það sé sem þú vilt heyra?

*Lýðræði felst í því að ég sem einstaklingur er fæðist í þennan heim fæ að hafa áhrif á þarfir mínar og væntingar. Að ég sem einstaklingur hafi rétt á því að tjá mig um þarfir mínar og skoðanir á þeim og að tekið verði tillit til þeirra af stjórnendum.

Hvað er eiginlega lýðræði?

Sjáðu fyrir þér eftirfarandi:

Á hverju landsvæði Íslands væri 1 stórt hús þar sem:

1. Í sérstökum sal yrði komið á svæðisþingi sem við kjósum okkur þingmenn í. Bæði beint persónukjör og persónur í gegnum flokkakjör. Svæðisþing sem slík myndu efla hvert landsvæði fyrir sig og hafa ráð á ýmsar framkvæmdir á svæðinu. Á þessu svæðisþingi yrði unnið eftir hringborðsreglu og spjaldanotkun til að tjá sig. Búið að sleppa alveg Ræðupúlti og miklu auðveldar verður að vinna og klára mál.

2. Í öðrum sal á sama stað væri sérstakt almannaþing þar sem almenningur kemur saman og ræðir hugmyndir sínar. Þetta þing væri frjálst fyrir íbúa komna á kosningaaldur en líka væri hægt að fá fram tjáningu hjá íbúum svæðisins með því að búa til mætingaskyldu, til að ná fram fullri nýtingu.

Samhæfanleg virkni

Þau mál sem þátttakendur svæðisþings kjósa sér um eftir umræðu vær síðan borin fram á svæðisþingið og þingið þyrfti að taka það til umræðu. Þannig gert að almannaþingsfulltrúi fengi að mæta á svæðisþingi og taka þátt í umræðu um þau mál sem almannaþingið ákveði. 

Á ákveðnum fyrirfram settum tíma eins og tildæmis 1 sinni í viku, kæmi síðan svæðisþingimaður inn á almannaþingið til mæta með mál og fá álit almennings á því máli áður en að það væri tekið til umræðu á svæðisþinginu.

Með þessu móti væri aðal alþingi íslendinga með miklu færri þingmenn sem ræddu þá bara um mál sem snúast að öllu landinu eftir sérstakri jafnræðisreglu.

Þannig myndi lýðræðið virka best og fólk viti af því að það getur haft áhrif.

Hér er ein ástæða þess að ég myndi aldrei samþykkja nýja stjórnarskrá eins og hún er sett upp. 

 

Hver var tilgangurinn??

Við allt það sem gerðist?

Hrunið, Búsáhaldabyltingin, ags, esb, Icesave. Og öll mótmælin, grasrótarhópar, útimótmælin, fundirnir, bloggskrifin, prófessorabistlar, rifrildin og öll lætin. Aldrei hefur í þjóðfélaginu geisað svo mikil vandamál. Aldrei hafa orðið eins litlar úrlausnir, þrátt fyrir allt. Við erum enn að berjast fyrir réttlætinu.

Spáið í það! Eiga flokkar og menn innan þeirra eitthvað skilið að vinna að lausnum þar sem við gerðum byltingu og 4 ár hafa liðið og við stöndum svo enn í þessum vandamálum.

Og var þetta þá allt til einskins?

Eins og við vitum þá kusum við  yfir okkur ríkistjórn sem við svo rosalega mörg vorum óánægð með.

Svo eigum við að fara að kjósa aftur.

Tilhvers var byltingin? Eða var þetta  kannski engin bylting?

Við þessa svokallaða Búsáhaldabyltingu hafði ég alltaf gert mér vonir um að hún myndi leiða til einhvers góðs! Að við myndum breyta ýmsu. En við vitum hvað gerðist. Við kusum bara fólk með hátt egó inn á þing. Við stöndum því bara ekkert betur, ef ekki bara miklu ver eftir þessir ár. Og svo ætlum við að fara að kjósa aftur.

Hversvegna þá ekki aðra Búsáhaldabyltingu? Afhverju mætum við ekki á Austurvöll svo þúsundum saman til að mótmæla? Til að kjósa svo aftur á þingið?

Hver var tilgangurinn?
Hvar er Byltingin?

Vilja umræðu um vantraust í dag

Kosningabylting

*  í liðið, þá fór hver að öðrum, til að allt riðlaðist í smáa flokka.
* þá skrámir það ljós fyrir augu mér, að mér verður ekki að skapi.

* og þegar lýðurinn kemur þar að þá rennur það út eins og heitar lummur.
* en saga sú var misjöfn að atgervi, að nokkru eða sumu leyti, hálfvegis.

KOSNINGABYLTING

Aldrei hefur verið eins tækifærið og nú til að renna inn í framtíðina saman. Ef við gerum það ekki núna þá verður sennilega aldrei af því. Hinsvegar verðum við að tempra viðmót okkar hvort sem við styðjum hægri, miðju, vinstri, eða ekkert af því, þá sjáum við að allir hafa bæði nokkuð til síns máls og ekki til síns máls. Spáið í það. Það er fullt af fólki sem er sárt og reitt yfir því hvernig stjórnmálamenn hafa komið fram það. Hvað þeir hafa gert og ekki gert. Það er því réttlát krafa að okkur sé bættur skaðinn af hruninu. Hinsvegar yrði réttlætið sett í fyrsta sætið!

Hvað er réttlæti?

Er ekki frumskilyrði að allir hafi það réttlæti að vera skuldlaus og hafa í sig og á? Er þetta ekki einmitt öflugasta dæmið um mismunun fjármálakerfisins á milli manna? Er það ekki það ekki augljóst að ef fjármálakerfi hrynur þá gengur það ekki upp! Vinna þarf að nýju kerfi. Það er rökréttast.

Er það ekki réttlæti líka að okkur sé boðið upp á það val að efla okkur sem manneskjur í því þjóðfélagi sem væri boðið uppá?

Er það ekki réttlæti líka að geta boðið börnum okkar sanngjarna framtíð án erfiðleika þess að lendi í ýmsum fjárhagslegum áhyggjum sem að mestu til við unnum ekki til. Þó kannski megi  sumstaðar um það deila hverjir eiga skilið eða ekki. 

Flokksvani

Á Íslandi virðist fólk haldið þeirri hræðslu við breytingar, jafnvel þó að það vilji breytingar. Það gerist því oft að fólk fer að kjósa það gamla aftur út vananum. Einskonar Stokkhólmsheilkenni.

Það er hinsvegar svo að við íslendingar förum alltaf að gömlum vana að setja skoðanir okkar inná og ætla okkur að þeir sem kosnir verða muni breyta einhverju. Að koma með kröfunar inn í stórgallað kerfi. Gallaðan vinnustað sem við berum mjög lítið traust til vegna þeirra vinnubragða sem þar fara fram. En flest okkar höfum við séð hvernig sá vinnustaður hefur verið undanfarið kjörtímabil. 

Er ekki raunhæft að segja að það sé fáránlegt að okkur sé ætlað að kjósa inn á það sem tók réttlætið okkar burt og ætlar ekki að gefa það til baka sem var tekið?.  Hvaða er rökrétt í því að halda í það sem hefur brugðist okkur!? Er eitthvað haldbært í því að kjósa sér  nýtt fólk, inn á þann vinnustað sem er óbreyttur, jafnvel þó að það fólk séð ábyggilega kannski bara það ágætasta? Eða þann flokk sem ætlar sér lítð að fyrir alvöru að gera til að lagfæra. Mundum við bara ekki sjá það sama gerast aftur, að fólk flýi flokka sína þegar að það getur ekki farið eftir öllum óraunhæfu kröfum sem þeir gera.

Stjórnarkreppa

Það er mín skoðun að upp séu að koma þær aðstæður að mjög líklegt verður stjórnarkreppa eftir næstu kosningar. Að ýmsir flokkar munu eiga erfitt að mynda stjórn. Helgast það af ýmsum þeim ástæðum sem hér fyrir neðan eru nefndar. Er þetta síðan ekki bara sem alveg búast má við þegar að mikið hefur gengið á úti í þjóðfélaginu og margt verður til.

1. Til að Sjálfstæðisflokkur og Framsókn gæti unnið saman þurfa þeir flokkar að gera með sér sáttmála ríkistjórnar.  Í ljósi síðustu daga og atburða þá er það alveg ljóst að erfitt verður að mynda ríkistjórn með þessum flokkum því að þá þyrtu hinir að svíkja loforiðin. Eins og tildæmis Framsókn með verðtrygginguna. Það er því alveg ljóst að þessir flokkar geta ekki unnið saman nema að svíkja kjósendur sína.

2. Það hefur lengi verið ljóst að þjóðinn vill ekki inn í esb. Eins og skoðanakannanir hafa hvað eftir annað gefið til kynna. Því er nú nokkuð ljóst að hvorki Framsókn né Sjálfstæðisflokkur geta myndað stjórn saman við þann flokk sem hefur framhald esb á stefnuskrá sinni. Eins og tildæmis Samfylkingin.

3. Það er nokkuð ljóst að gefa þarf Samfylkingunni frí vegna þess að þeir hafa verið í ríkistjórn í 8 ár. Sem er alveg nóg. Það er því mjög líklegt að enginn annar flokkur vilji semja við hann. Nema þeir sem eru honum sammála í utanríkismálum. En raunhæfast er að segja að það sé ekki nóg. Slíkir flokkar nái ekki meirihluta. Sem er auðvitað það augljósa miðað við afstöðu meirihluta þjóðarinnar til þessara mála.

4. Varðandi Vinstri Græna þá virðist svo vera að esb málið hafi afgerandi áhrif á stuðning við þann flokk. Eitthvað mikið þarf til þess að aðrir flokkar vilji semja við þá.

5. Hvað litlu flokkana varðar þá virðist svo vera í raunveruleikanum að enginn þeirra fái mann inn á þing. Að minnsta kosti yrði það þannig að sá flokkur sem hugsanlega kæmi manni/mönnum inn, hefði lítið að segja í stjórnarandstöðu.  Slíkt er alveg augljóst hvað varðar þetta kjörtímabil.

Það er því nokkuð ljóst að erfitt verður að mynda nýja ríkistjórn eftir kosningar.

Er þá ekki upplagt að vera minnsta kosti vel undirbúin fyrir þann glundroða sem mikil hætta á er að myndist?

Spáið í það! Er ekki besta leiðin fyrir að hópur manna sem víðast úr þjóðfélaginu sé valið saman til í sérstaka framfarastjórn til að koma réttlætinu á? Að lagfært væri þau mál sem þarf að lagfæra. Eins og þau mál sem hafa verið efst á baugi, verðtryggingin, lánamál og íbúðamálin? Það er alveg á hreinu að sú væri réttasta leiðin út úr þeim málum sem þarf að vinna að. Að sá hópur setti sér áætlun að klára verkefnin á sérstökum fyrirfram ákveðnum tíma. Og vinni á annan hátt heldur en alþingi hefur gert. Tildæmis að allir fundir sé við borðin í stað þess að nota ræðupúltin þó að slíkt sé freystandi.


Það er því skynsemi að kjósa ekki!

Alla vega þá er ég alveg ákveðinn að nota skynsemina og mun ekki mæta til að kjósa! Það eru fyrir mig svo ótal ástæður að kjósa ekki. Hinsvegar mun ég vera sjáanlegur út um alla Reykjavík þennan dag með barmmerki þar sem ég verð slagorðunum Ég kýs ekki á alþingi. "Ég vil réttlæti" 

____________

En ég hef verið að velta því fyrir mér hvort ekki væri hægt að búa til aðstæður þess að þeir sem ekki kjósi geti fengið miklu meira vægi heldur en tíðkast hefur hér á Íslandi. Allavega set ég fram hér þær pælingar mínar hér fyrir neðan.

Nú munu sumir kannski segja að atkvæðið sé dautt ef ég kýs ekki. Ég spyr á móti!: hvað ef undir 50% þjóðarninnar ákveður að kjósa ekki og mikill hluti þeirra segir um leið hversvegna?

Ég kýs ekki, ég vil réttlæti

Þettar er draumur minn!!!!!

______________________________________________________

Í því skyni bjó ég til þetta skjal fyrir nokkrum dögum:

______________________________________________________

Við krefjumst réttlætis

Við erum hópur fólks á Íslandi sem viljum mynda manneskjulegt og réttlátt samfélag. Í því skyni munum við vera áberandi úti í þjóðfélaginu fyrir næstu alþingiskosningar.

 

Við leggjum til eftirfarandi:

Að fá fólk til að kjósa ekki í næstu alþingiskosningum og tjáum okkur meðfram því sérstaklega hversvegna (öll með sömu orðum).

 

Hópurinn safni inn fólki hér og þar af öllu landinu. Sem vinnur að því að safna inn fólki og að dreyfingu slagorðana.

 

Takmark okkar er að kosningaaðsókn fari vel undir 50% til að mynda aðstæður fyrir sérstakri stjórn sem sæi um að taka á helstu málunum í þjóðfélaginu, einskonar stjórn utan þingsins.

 

Takmark okkar að stuðningurinn verði það mikill að hópurinn njóti svo mikils prósentu fylgis, eða til jafns við þann flokk sem yrði stærstur í prósentutölu eftir kosningar.

Tökum dæmi:

Ef Sjálfstæðisflokkur fengi 28% fylgi af þeim 48% sem kjósa,

Þá fengjum við allavega 29% af þeim 52% sem kjósa ekki.

Leitað síðan yrði til Forseta Íslands hr. Ólafs Ragnars til að styðja við tillögur okkar að mynda utanþingsstjórn vegna aðstæðnanna. Þessir aðilar settu sér sérstök markmið sem yrðu síðan borin undir forsetann.

Unnið væri sérstaklega á að vinna velja þau mikilvægustu atriði sem þarf að lagfæra og leggja þau fyrir forseta.

 

Við viljum Manneskjulegt og Réttlátt samfélag

Við viljum að umhverfi vinnustaðarins alþingis verði breytt og alþingi gert manneskjulegt.

Við viljum að tekin verði sérstök atriði og unnið að þeim utan alþingis. Og að þau verkefni verði sett á sérstök tímamörk.

Við viljum  að  á þessu tímarki muni sú stjórn vinna saman að  réttlætislausnum á aðalvandamálum fólks í landinu.

Við krefjumst réttlætis

 

 

Dómur þjóðar

Gott fólk. Við sem lifum og hrærumst í því umhverfi sem okkur er boðið upp á, þekkjum best hvernig málin standa hjá okkur. Ekki stjórnmálamenn sem segja það sem þeir vilja, hver svo sem staðan er. Aðeins við sem finnum fyrir því vitum um það. Hversu slæmt við höfum það.

 

Þjóðin mun dæma alþingismenn fyrir Icesave málið. Upphaf þess og endir. Ekki bara ríkistjórnina fyrir samingana, heldur líka þingmenn sem samþykktu. Eðli þess er einfaldlega það að fólk tryggir ekki svindl fjárglæframanna. Eðli þess er líka það að aldrei skal þeirri hugsun koma inn hjá fólki að það eigi að ganga gegn eigin sannfæringu og gera eitthvað sem það er óréttlátt að gera. Slíkur hugsunarháttur er óheiðarlegur og á tvímælalaust að fara burt úr íslenskum stjórnmálum. Að minnsta kosti fyrir þær sakir einar eru stjórnmálamenn sem hvöttu þjóðina til fara gegn eigin réttlæti með réttu dæmanlegir. Þjóðin dæmir.

Almenningur vill ekki óheiðarlega stjórnmálamenn sem bera enga virðingu fyrir þjóðinni.

Þjóðin lætur ekki bjóða sér upp á hvað sem er!

Á sama hátt og dæmt var í Icesave málinu þjóðinni í hag mun þjóðin dæma stjórnmálamenn fyrir gjörðir sínar og aðgerðarleysi vegna hrunsins.

Þjóðin mun dæma fyrir allar þær klyfjar sem hafa verið lagðar á almenning þessa lands.

Þjóðin sjálf mun leiðrétta kjör almennings, þar á meðal aflétta verðtryggingu, ofurlánavöxtum og tryggja það að fjölskyldur sundrist ekki vegna hrunsins. Við erum búin að fá algjörlega nóg!

Réttlæti verður komið á til þess fólks sem er búið að, eða við að missa eignir sínar vegna okurlánavaxtanna.

Öryrkjum verður aflétt öryrkjadómurinn og komið verður á réttlátri tekjutryggingu til þeirra. Og kjör aldraðra leiðrétt.

Við viljum réttlæti, burt með skuldaánauð, enga fátækt, burt með deilur. Við viljum heiðarleika á alþingi, að þingmenn sýni þjóðinni virðingu sem og allir stjórnmálamenn sín á milli. Við viljum burt með ofurvald og tryggja að þeir sem ráða geti ekki gert það sem þeim sýnist gagnstætt vilja landsmanna. Við viljum að það verði tekið vel á móti fólki með skoðanir. Við viljum jákvæð viðbrögð við þeim.

Uppgjör hrunsins er því langt í frá búið á Íslandi. Það verður ekki búið fyrr en að afleiðingum þess verður aflétt af almenningi. Við ætlum ekki að bíða í fjögur ár, átta ár, eða sextán ár til þess. Í stað þess krefjumst við að allt verði leiðrétt á þessu ári.

Ég tilheyri þeim hópi fólks sem hefur engva trú á að nýir alþingismenn, gamlir og nýir flokkar geri mikið til að leiðrétta kjör almennings með neinni alvöru.

Ég tilheyri þeim sem telja engan tilgang með að kjósa inn á það alþingi sem hefur ekkert breyst til að auka traust fólks á þeim vinnustað.

Ég tilheyri þeim hóp sem hefur einlæga trú á því að nú hafi almenningur valdið til að breyta fyrir alvöru. Á þann hátt mun ég vinna hvað ég get fyrir næstu kosningar. Og ég mun hvetja fólk til þess sama.

Ég hef mikla trú á því að fullt af fólki á Íslandi sé sama sinnis.

Þjóðin hefur valdið.

Eftir Icesave kemur hvað?

>Það er hins vegar alveg ljóst að Björt framtíð og einhverjir þingmenn Hreyfingarinnar munu ekki styðja slíkt vantraust, hvorki á ríkisstjórnina né einstaka ráðherra. Þar af leiðandi kemur það í hlut þjóðarinnar að segja álit sitt og samþykkja vantraust sitt á ríkisstjórnina í komandi kosningum,“ segir Gunnar Bragi.

Það kemur í hlut þjóðarinnar tækifærið að standa saman og mynda sér nýtt þjóðfélag. Það er alveg augljóst að þjóðin getur staðið saman í mikilvægum málum!

Hvað mig varðar er það ekki neinn flokkur sem er með framboð til þingsins.

Hvað mig varðar eru það leiðréttingar á lánamálum og verðtryggingu, breytingar á þinginu þannig að það sé alvöru vinnustaður og fólk hafi traust á því. Sem og miklar breytingar á högum fatlaðra og aldraðra. Og ýmiss önnur sanngjörn og réttlát mál sem ég hef áhuga fyrir.

Hvað mig varðar er svo margt sem skiptir miklu meira máli en ný stjórnarskrá.

Því miður er ég ekki að sjá að kjósa til þingsins sé leiðin til þess að breyta.

 

 

 

 

Ekkert vantraust frá Framsókn

Hvað með að heimurinn væri þín Liljurós?

Villir hann eða stillir hann?

Oft verður mér hugsað til hvernig mannfólkið velur að tjá skoðanir sínar. Að fylgjast með lífinu í fjölda ára þá hef ég orðið varið við á hversu ótrúlegan fjölda máta fólk tjáir sig. Og hvernig það gerir það. Sem aftur svo leiðir hugann að því hvernig þær skoðanir þeirra verða til. Hvað er að baki einni lítilli skoðun? Er það full reynsla? Eða er það sem aðrir segja manni? Því sumir fylgja eftir mörgu því sem fólk segir frá og hugsar kannski stundum lítið um hvað liggi að baki, eða hvort að skoðaninar séu réttar. Þetta kallast kannski svona að vera meðvirkur.

Stundum fylgir fólk eftir í blindni sem aðrir segja því. Sama þó svo kannski komi í ljós að skoðaninar séu rangar. Svo ef aðrir segja hið gagnstæða þá er tekið sig til að verja skoðanirnar hvað sem það kostar. Alveg sama þó staðreindir koma svo í ljós er fella allan grunninn á skoðuninni. Helgast það til hvernig fólk vill meðhöndla staðreindirnar. Svo eru aðrir sem æða út á ritvöllinn og hrópa upp hversu hinir séu miklir vitleysingar ef þeir voga sér að hafa aðra skoðun á málinu. Þá er gripið til þess að úthrópa manneskjuna, segja að hún sé svona og svona. Hafa gert hitt og þetta, jafnvel þó þær mögulegu gerðir skipti engu máli í samhenginu. Að hún geti ekki haft aðra skoðun vegna meintra annarra gjörða sinna. Svo er líka stundum gripið til að segja að það sé svo vitlaust sem komi frá manneskjunni ef hún vogar sér að vera á móti. Þá er þetta svona viðbrögð eins og fólk sé rökþrota gegn rökfærðum andmælarétti.

Svo hendir það stundum að jafnvel fræðimenn lenda í því að verja ranga skoðun. Skrifa heljarinnar langar greinar um meðvirkni sína og lýsa því fjálglega hvað þeir hafi nú rétt fyrir sér. Það skín í gegnum greinar þeirra. Helgast þetta líka nokkuð til af því að þeir hafa lært að fela sannleikann þegar þeir hrökkva við og verða fyrir honum. Því það er nú einu sinni ekki sama að segja sannleikann eða velja um hvort það að segja frá sannleikanum. Það skal jú verja skoðun sína hvað sem það kostar.

Hugsið ykkur hvað lífinu getur verið vandlifað.
Það er tildæmis ekki það sama að segja sjálfur sannleikann eða velja það að segja ekki frá sannleikanum.

Á sama hátt er ekki það sama að ljúga eða að segja ekki frá lyginni.

Að vera heiðarlegur eða segja ekki frá heiðarleikanum.

Að vanvirða eða að segja ekki frá vanvirðingunni

Ég held dálítið að ef fólk er að velja sér að mótmæla og mynda sér skoðanir að það verði að koma fram af fullum heilindum í gjörðum sínum. Annars gerir það sig svo hvað á að segja, lákúrulegt og aumkunarvert með tjáningum sínum. Hjálpar það ekki til við að gera manneskjuna trúverðuga. Ekki setja sjálfan þig í öngstræti.

Það er alls ekki nóg að segjast segja satt. Eða að segjast vera heiðarlegur, bera virðingu og svo framvegis.

Ég spyr. Er það sanngjarnt að krefjast þess að þjóðfélagið ómi af sönnum manngildum? Í alvöru?

Eða veit fólk alveg nákvæmlega hvað er verið að skrifa um?

Elsku vinur hafðu einlagnina og skynsemina með í för.

Veldu það að viðurkenna ef þú verður fyrir því með að grannskoða skoðun þína og komast að því að þú hefur ekki rétt fyrir þér. Ekki þegja og hætta að tjá þig heldur viðurkenndu staðreindirnar með því að skrifa á gagnlegan máta hvernig málin gætu verið öðruvísi.

Hið nýja vald þjóðar .....

Ég vil ekki lengur gá í ginn,

gef mér miklu betra,

náum við þá í þetta sinn,

því fótspor góð að feta?

 

Alþingi

 

 21. desember 2012. Gengið hefur verið til atkvæðagreiðslu um Bleiufrumvarp stjórnarandstöðu og það samþykkt. Forsætisráðherra tvístígur við hliðina á ræðupúltinu og heimtar við þingforseta að atkvæðagreiðslan skuli endurtekin. Skipar henni að hringja bjöllum ótt og títt. Hér er það sko Dóm-hildur sem ræður. Tikk, takk, tikk, takk, klukkan tifar, bjöllur hringja, tikk takk bjöllur hringja, en enginn mætir. Það bara Dóm-hildi grætir, því endurtekin atkvæðagreiðslan fór við það sama. - Hér er sko lýðræðið á alþingi að verki.

Þetta er bara eitt af mýmörgum dæmum því hvernig starfsemin á þessum vinnustað er. Í þetta þarna sinn, sýndi ofurvaldið sig. En að horfa á og fylgjast með þessum stað er nú oft á tíðum alveg með ólíkindum. Allt ofurvald meirihlutans, hver svo sem hann er. Öll óvirðingin, rifrildin, frammíköllin, durtshátturinn og ómálefnalega umræðan sem þar fer fram. Engan skal því undra hversu lítið verður að verkum á þessum óforbetranlega al-sýslu stað.

 

Nú förum við brátt að ganga til kosninga þar sem kjósendur eiga að velja sér nýja fulltrúa á þennan miður háttsetta vinnustað. Flestum okkar ætti að verða orðið það ljóst að engar breytingar þar verða nema að við krefjumst þess sjálf. Enda mun það enn frekar koma í ljós ef ekkert er að gert, hversu fáir mæta á kjörstað til að velja sér þetta yfirvald. Meirihluti á nýju alþingi yrði því byggt á mjög veikum grunni.

En alþingi er alls ekki þó það eina sem þarf að breyta. Þær breytingar sem er sjálfsagt að framkvæma ættu að óma út um allt þjóðfélagið og vera grunnurinn að farsæld framtíðarinnar.

 

Þjóðfélagið

 

Nú hefur eins og við höfum séð gengið mikið á út í þessu blessaða þjóðfélagi. Þar sem sitt sýnist hverjum. Þar sem fólk myndar sér sínar skoðanir á þeim grunni sem það telur best ætla til árangurs. En eins og við vitum sem fylgjumst vel með þá hafa verið mjög skiptar skoðanir hvaða leiðir þjóðin á að velja sér.

 

Það er nú samt alveg orðið ljóst að þjóðin þarf að finna sér sameiginlegan grunn inn í framtíðina. Því ef ekkert er að gert þá munum við hafa búið börnum okkar upp á þá miklu erfiðleika sem við sjálf höfum ekki getað leyst. En ekki viljum við að börnin okkar þurfi að leysa úr þeim mikla vanda sem við hinir fullorðnu bjuggum til. Sama hverjir gerðu það.

En nú er úr miklu að velja og hafna. Hvað sjálfan mig snertir þá hef ég alveg myndað mér eigin skoðanir á því.

 

Að velja og hafna

 

Í mínum huga þurfum við að búa til nýjan grunn sem byggir á mannúð. Kjarninn er sá að við þurfum að taka okkur fyrir alvöru á, í því hvað við viljum og hvað ekki. Fyrir það fyrsta þurfum við að verka jákvæð og hætta þessum endalausu ávirðingum á hvort annað og byggja samræður okkar á fyrir alvöru að leysa málin. Því ekki eru þeir fjömörgu sem eru að mótmæla að gera það út af engu.

Eitt af því sem stjórnvöld þurfa að gera er að viðurkenna að vandinn sé fyrir hendi. Að sýna vilja til þess að vinna með fólki að því að leysa málin. Í stað þess að tala allt upp og lofgera sín eigin verk sem kannski eru ekki byggð á raunveruleikanum. Enda vitum við að orð standa gegn orði. Þetta endalausa hjal þeirrar ríkistjórnar sem ræður, um að allt sé svo gott og fínt, því þau hafi verið svo dugleg við að leysa málin. Sama hvort það sé rétt eða ekki. Sama þá hverjir eru við stjórn. Raunveruleikinn er jú sá sem við finnum fyrir en ekki sá sem okkur er sagður að sé.

 

Margt er það sem við þurfum að huga að. Eins og tilæmis þau atriði sem við viljum og viljum ekki.

Tökum dæmi:

Það væri alveg sjálfsagt að vilja

virðingu í stað óvirðingu

 

heiðarleika í stað óheiðarleika

 

sannleika í stað lyginnar

 

rætt sé saman á friðsamlegum grunni í stað rifrildis sem elur jú á ósamkomulaginu

 

jákvæðni í stað neikvæðni

 

einlagni í stað vafasemi og tvöfeldni

 

að hlusta og taka á móti skoðunum fólks á jafnréttisgrundvelli og meðtaka þær, melta og byggja út frá þeim, í stað þess að neita öllu og hugsa bara um að ráða öllu og byggja eingöngu á eigin skoðunum

 

alvöru réttlæti sem nær til allra jafnt hvar svo sem í þjóðfélagsstiganum sem fólk – í stað óréttlætis sem bara byggir á sundrungu og því að halda í háværar raddir fólks sem í alvöru finnst að það sé brotið á því

 

Að byggja upp alvöru Traust í stað þess að ala á vantrausti með gjörðum sínum

 

Að vinna út frá Kærleika því hann er jú með í öllu saman og á að ná jafnt út um allt þjóðfélagið og er að grunninum til að við getum unnið betur saman

 

Kæru lesendur. Leggjum út frá því að byrja nýja árið 2013 á grundvelli friðseminnar og vonumst eftir að við náum saman um öll þau góðu málefni sem við þurfum að vinna að. Setjum okkur raunveruleg markmið og byggjum á því að efla hugsun manngildana og samtvinna hana þannig að hún tóni saman út um allt þjóðfélagið.

Höldum í vonina því hún hvetur okkur til dáða að góðum verkum.

 

Góðar stundir og gleðilegt nýtt ár

Segir orð forsetans ekki koma á óvart

Ó Ísland, ó Ísland, þetta Guðs stútvalda land

 

Það er enn tími fyrir íslendinga að sameinast um grundvallaratriði

Þjóðin gæti unnið saman að gerð Stjórnarskrár!

 

Tillögurnar þurfi að endurskoða