Gleðilega þjóðhátíð

 

"Hinn heiðblái stendur fyrir fjöllin sem fjarlægðin gerir blá, eldrauði liturinn fyrir eldinn i iðrum jarðar og mjallhvíti liturinn ísinn á fjallstoppunum og jöklunum."

 

Eftir aðeins eitt ár á íslenska þjóðin 70 ára afmæli.  Á þeim tíma sem líður fram að því stór-afmæli eigum við íslendingar mikil tækifæri að efla okkur sem þjóðareiningu. Þau tækifæri þurfum við að nota vel. En til að virkja samtakamátt þjóðarinnar þurfum við að standa saman að góðum málum.

 

Við þurfum að líta hið innra með okkur og skoða í hjarta okkar hvað sé best fyrir þjóðina, einstaklinginn, fjölskylduna og ættingja. Jákvæðni, góð gildi og ættrækni eru þær einingar sem við þurfum að fókusa á og tengja þau atriði saman á sem bestan og víðastan hátt. En slíkt er best gert með ýmsu móti eins og að búa til hópefli þar sem fókusað er á þessi atriði.

Jákvæð atriði skipta mjög mikið máli í samskiptum okkar. En inn í hana tengjast atriði eins og gleði, hamingja, góð tjáskipti og fleira. Samtengja þarf þau atriði í samskiptum okkar með ýmsu móti. Eins og að sýna þakklæti fyrir góð verk, sýna réttvísi, sýna umhyggju, skilning, jafnaðargeð og samvinnu svo fátt eitt sé nefnt. En eitt af mikilvægustu atriðum jákvæðninnar er að öðlast sjálfsþekkingu.

Eitt af því sem við elskum og hlúum að eru börnin okkar. Og auðvitað viljum við kenna þeim góð atriði inn í lífið og hvernig á að meðhöndla þau. Og þegar að þau eldast þá kynnast þau eflaust einstaklingum sem þau vilja ganga lífsgönguna með. Þeir aðilar koma að sjálfsögðu frá öðrum ættum  þjóðarinnar. Það er augljóst mál.

Eitt af þeim atriðum sem við flest okkar viljum gera er að efla gildin í samskiptum okkar. Þau góðu gildi sem við viljum taka með inn í ferð okkar í gegnum lífið. En þau gildi geta verið af ýmsum toga, eins og virðing, heiðarleiki, kærleikur og réttlæti svo tekið sé dæmi.

Ættartengsl hafa löngum verið sterk í þjóðarsálinni. Þar má nefna þau atriði að vilja halda í skyldleikann og efla samskipti fólks innan ættarinnar á sem mögulegastan hátt. Eins og tildæmis að hafa áhuga á að þekkja ná frænkur og frændur. Hafa samskipti við þau á sem mögulegastan máta. Eins og að vita hvað þau eru að gera í lífinu. Bestu tengslin myndast með því að hittast og spjalla eða skiptast á sögum og öðrum atriðum inni á net-samkiptamiðlum eins og tildæmis facebook.

Til að Ísland geti orðið fjölskylduvænt land þar sem börnin  búa við öryggi og jöfn tækifæri þurfum við að virkja samtakamátt þjóðarinnar með þessum atriðum sem ég nefni hér að ofan. Framfarir og bætt lífskjör á Íslandi tengjast að sjálfsögðu þeirri samvinnu og samheldni sem byggir á jákvæðni, góðum gildum og skyldleikatengslum.

Fyrir nokkru síðan sendi ég Forsætisráðherra Íslands sérstakt bréf þar sem ég hvatti til þessara atriða sem jákvæðni, gildi og ættarsamvinna tengjast í. Sérstaka tillögu um að efla samtakamátt þjóðarinnar. Tvisvar sinnum hef ég sent Sigmundi Davíð bréf á þessum nótum. Það fyrra rétt fyrir kosningar þegar að nokkuð ljóst þótti að hann yrði næsti forsætisráðherra. Hið seinna fyrir rúmlega viku síðan sem var á sömu nótum.

Í bréfum þessum var hvatning til þess að vinna að þeim samtakamætti þjóðarinnar með þessi atriði að leiðarljósi og undirbúa stórhátíð næsta árs á þennan máta þar sem fólk gæti tjáð sig um þessi mál sem jákvæðni, góð gildi og skyldleiki tengjast saman.

Gaman væri að ef fyrra bréf mitt hafi verið forsætisráðherra sú hvatning sem notað er sem fyrstu orð í stjórnarsáttmálanum.

Góðir íslendingar, notum tímann vel fram að næstu stórhátíð!

Hátíðardagskrá á Austurvelli

Til hamingju með afmælið íslendingar

 

"Hinn heiðblái stendur fyrir fjöllin sem fjarlægðin gerir blá, eldrauði liturinn fyrir eldinn i iðrum jarðar og mjallhvíti liturinn ísinn á fjallstoppunum og jöklunum."

 

Eftir aðeins eitt ár á íslenska þjóðin 70 ára afmæli.  Á þeim tíma sem líður fram að því stór-afmæli eigum við íslendingar mikil tækifæri að efla okkur sem þjóðareiningu. Þau tækifæri þurfum við að nota vel. En til að virkja samtakamátt þjóðarinnar þurfum við að standa saman að góðum málum.

 

Við þurfum að líta hið innra með okkur og skoða í hjarta okkar hvað sé best fyrir þjóðina, einstaklinginn, fjölskylduna og ættingja. Jákvæðni, góð gildi og ættrækni eru þær einingar sem við þurfum að fókusa á og tengja þau atriði saman á sem bestan og víðastan hátt. En slíkt er best gert með ýmsu móti eins og að búa til hópefli þar sem fókusað er á þessi atriði.

Jákvæð atriði skipta mjög mikið máli í samskiptum okkar. En inn í hana tengjast atriði eins og gleði, hamingja, góð tjáskipti og fleira. Samtengja þarf þau atriði í samskiptum okkar með ýmsu móti. Eins og að sýna þakklæti fyrir góð verk, sýna réttvísi, sýna umhyggju, skilning, jafnaðargeð og samvinnu svo fátt eitt sé nefnt. En eitt af mikilvægustu atriðum jákvæðninnar er að öðlast sjálfsþekkingu.

Eitt af því sem við elskum og hlúum að eru börnin okkar. Og auðvitað viljum við kenna þeim góð atriði inn í lífið og hvernig á að meðhöndla þau. Og þegar að þau eldast þá kynnast þau eflaust einstaklingum sem þau vilja ganga lífsgönguna með. Þeir aðilar koma að sjálfsögðu frá öðrum ættum  þjóðarinnar. Það er augljóst mál.

Eitt af þeim atriðum sem við flest okkar viljum gera er að efla gildin í samskiptum okkar. Þau góðu gildi sem við viljum taka með inn í ferð okkar í gegnum lífið. En þau gildi geta verið af ýmsum toga, eins og virðing, heiðarleiki, kærleikur og réttlæti svo tekið sé dæmi.

Ættartengsl hafa löngum verið sterk í þjóðarsálinni. Þar má nefna þau atriði að vilja halda í skyldleikann og efla samskipti fólks innan ættarinnar á sem mögulegastan hátt. Eins og tildæmis að hafa áhuga á að þekkja ná frænkur og frændur. Hafa samskipti við þau á sem mögulegastan máta. Eins og að vita hvað þau eru að gera í lífinu. Bestu tengslin myndast með því að hittast og spjalla eða skiptast á sögum og öðrum atriðum inni á net-samkiptamiðlum eins og tildæmis facebook.

Til að Ísland geti orðið fjölskylduvænt land þar sem börnin  búa við öryggi og jöfn tækifæri þurfum við að virkja samtakamátt þjóðarinnar með þessum atriðum sem ég nefni hér að ofan. Framfarir og bætt lífskjör á Íslandi tengjast að sjálfsögðu þeirri samvinnu og samheldni sem byggir á jákvæðni, góðum gildum og skyldleikatengslum.

Fyrir nokkru síðan sendi ég Forsætisráðherra Íslands sérstakt bréf þar sem ég hvatti til þessara atriða sem jákvæðni, gildi og ættarsamvinna tengjast í. Sérstaka tillögu um að efla samtakamátt þjóðarinnar. Tvisvar sinnum hef ég sent Sigmundi Davíð bréf á þessum nótum. Það fyrra rétt fyrir kosningar þegar að nokkuð ljóst þótti að hann yrði næsti forsætisráðherra. Hið seinna fyrir rúmlega viku síðan sem var á sömu nótum.

Í bréfum þessum var hvatning til þess að vinna að þeim samtakamætti þjóðarinnar með þessi atriði að leiðarljósi og undirbúa stórhátíð næsta árs á þennan máta þar sem fólk gæti tjáð sig um þessi mál sem jákvæðni, góð gildi og skyldleiki tengjast saman.

Gaman væri að ef fyrra bréf mitt hafi verið forsætisráðherra sú hvatning sem notað er sem fyrstu orð í stjórnarsáttmálanum.

Góðir íslendingar, notum tímann vel fram að næstu stórhátíð!

Sigurvegarar - eða hvað??

Í síðustu bloggfærslu minni nefndi ég að lífsleikni tilheyri aðeins innanum sérstöðu Íslands. Þar var ég að tengja inn að bestu aðstæður til að iðka lífsleikni séu næst okkur sjálfum. Að sjálfsögðu tengist sú lífsleikni þeim sem eiga að stjórna á Íslandi.

Nú förum við að kjósa á morgun munum við velja okkur þá sem við treystum best til að stjórna landinu næstu árin. En á hverju byggist það traust?

 

Síðustu fjögur ár hafa verið mjög róstusöm á alþingi. Þar hefur eins og við vitum gengið mikið á. Þar ríkti yfirgangur, valdfrekja, óvirðing, lygi og blekkingar. Þar var rifist og kallast á. Eiginlega kom margt fyrir það sem getur ekki talist til mannlegra dyggða. Nokkuð margt sem var ekki til þess að efla traust okkar á þinginu. Þegar maður hugsar um það þá man ég ekki eftir neikvæðara þingi í marga áratugi.

Stjórnmálamönnum má vera ljóst að slíkan vinnustað viljum við ekki. Og ég held að besta byltingin sé sú að stjórnmálamenn hafi séð að slík vinnubrögð séu ekki hentug til árangurs né nýtist þeim eitthvað sem ætla að nota þau. Ég held að sú fullyrðing mín sé alveg rétt að langflestir kjósendur mæti á kjörstað með þetta í huga.

Hvað mig varðar þá mæti ég í kjörklefann með miklum semingi. Ég vona að nýir þingmenn sýni virðingu og losi sig við þessa neikvæðni og vinni fyrir landsmenn á faglegan og uppbyggilegan hátt. Það er besta byltingin. Að minnsta kosti á þessum tímum.

 

Ég vona svo sannarlega að ný ríkistjórn upphefji sig ekki. Sama hvað þau gera. Í stað þess mætti taka upp þau vinnubrögð að segja frá hvað sé verið að reyna að gera. Og að segja að verið sé að gera sitt besta. Rétt upplýsingagjöf til almennings er frumskilyrði. 

 

Ég vona svo sannarlega að ný ríkistjórn muni farnast vel í starfi sínu. Taki á málum af staðfestu. Sýni ekki kjósendum sínum vanvirðingu og sýni viðleitni til að taka tillit til athugasemda kjósenda á kjörtímabilinu. Því lýðræði er ekki bara að mæta á kjörstað til velja sér stjórnmálamenn sem hafa síðan yfirvald yfir kjósendur eftir kosningar og framkvæmi bara með valdfrekju án tillits til skoðana annarra. Ég vona svo sannarlega að stjórnmálamenn sjái að við kjósendur erum ekki bara á lífi þegar á að kjósa.

 

Ég er ekki spenntur fyrir því að velja fólk sem hugsar bara ég, ég, ég. Þoli eiginlega ekki að slíkt fólk komist á þing. Ég er ekki að sjá að fólk með ofurhátt egó-stig geti eitthvað gert af viti fyrir land og þjóð.

 

Það er alveg ljóst að mörgu þarf að huga. Og margt þarf að laga. Sérstaklega með það í huga að þjóðin skuldar 389 milljarða. En það sést með því að skoða efnahagsreikning fyrir 2012 frá Seðlabanka. Það er alveg ljóst að hvað sem hver segir. Þetta verður alls ekki létt verk.

Hvað sem loforðum líður þá ætla ég rétt að vona að nýrri ríkistjórn og nýtt alþingi muni takast að rétta hlut þeirra sem hafa lent undir vegna kreppunnar. Réttlæti er jú sú krafa að mega búa á Íslandi án þess að vera skuldaþræll. Réttlæti er jú að geta haft í sig og á, án þess að hafa með sér sífelldar áhyggjur í gegnum lifið.

Ég vona svo sannarlega að lýðræðið sé að breytast með því að nýir stjórnmálamenn taki miklu meiri tillit til skoðana okkar.

Sjálfstæðisflokkur með mest fylgi

Sigurvegarar - eða hvað?

Í síðustu bloggfærslu minni nefndi ég að lífsleikni tilheyri aðeins innanum sérstöðu Íslands. Þar var ég að tengja inn að bestu aðstæður til að iðka lífsleikni séu næst okkur sjálfum. Að sjálfsögðu tengist sú lífsleikni þeim sem eiga að stjórna á Íslandi.

Nú förum við að kjósa á morgun munum við velja okkur þá sem við treystum best til að stjórna landinu næstu árin. En á hverju byggist það traust?

Síðustu fjögur ár hafa verið mjög róstusöm á alþingi. Þar hefur eins og við vitum gengið mikið á. Þar ríkti yfirgangur, valdfrekja, óvirðing, lygi og blekkingar. Þar var rifist og kallast á. Eiginlega kom margt fyrir það sem getur ekki talist til mannlegra dyggða. Nokkuð margt sem var ekki til þess að efla traust okkar á þinginu. Þegar maður hugsar um það þá man ég ekki eftir neikvæðara þingi í marga áratugi.

Stjórnmálamönnum má vera ljóst að slíkan vinnustað viljum við ekki. Og ég held að besta byltingin sé sú að stjórnmálamenn hafi séð að slík vinnubrögð séu ekki hentug til árangurs né nýtist þeim eitthvað sem ætla að nota þau. Ég held að sú fullyrðing mín sé alveg rétt að langflestir kjósendur mæti á kjörstað með þetta í huga.

Hvað mig varðar þá mæti ég í kjörklefann með miklum semingi. Ég vona að nýir þingmenn sýni virðingu og losi sig við þessa neikvæðni og vinni fyrir landsmenn á faglegan og uppbyggilegan hátt. Það er besta byltingin. Að minnsta kosti á þessum tímum.

 

Ég vona svo sannarlega að ný ríkistjórn upphefji sig ekki. Sama hvað þau gera. Í stað þess mætti taka upp þau vinnubrögð að segja frá hvað sé verið að reyna að gera. Og að segja að verið sé að gera sitt besta. Rétt upplýsingagjöf til almennings er frumskilyrði. 

 

Ég vona svo sannarlega að ný ríkistjórn muni farnast vel í starfi sínu. Taki á málum af staðfestu. Sýni ekki kjósendum sínum vanvirðingu og sýni viðleitni til að taka tillit til athugasemda kjósenda á kjörtímabilinu. Því lýðræði er ekki bara að mæta á kjörstað til velja sér stjórnmálamenn sem hafa síðan yfirvald yfir kjósendur eftir kosningar og framkvæmi bara með valdfrekju án tillits til skoðana annarra. Ég vona svo sannarlega að stjórnmálamenn sjái að við kjósendur erum ekki bara á lífi þegar á að kjósa.

Ég er ekki spenntur fyrir því að velja fólk sem hugsar bara ég, ég, ég. Þoli eiginlega ekki að slíkt fólk komist á þing. Ég er ekki að sjá að fólk með ofurhátt egó-stig geti eitthvað gert af viti fyrir land og þjóð.

Það er alveg ljóst að mörgu þarf að huga. Og margt þarf að laga. Sérstaklega með það í huga að þjóðin skuldar 389 milljarða. En það sést með því að skoða efnahagsreikning fyrir 2012 frá Seðlabanka. Það er alveg ljóst að hvað sem hver segir. Þetta verður alls ekki létt verk.

Hvað sem loforðum líður þá ætla ég rétt að vona að nýrri ríkistjórn og nýtt alþingi muni takast að rétta hlut þeirra sem hafa lent undir vegna kreppunnar. Réttlæti er jú sú krafa að mega búa á Íslandi án þess að vera skuldaþræll. Réttlæti er jú að geta haft í sig og á, án þess að hafa með sér sífelldar áhyggjur í gegnum lifið.

Ég vona svo sannarlega að lýðræðið sé að breytast með því að nýir stjórnmálamenn taki miklu meiri tillit til skoðana okkar.

Skynsemistal

Veist þú hvað þú hefur mikil áhrif bara með því að vera til? Veistu um þann rétt þinn að fá að tjá þig á þann máta sem þú kýst þér í lífi þínu? Hugsaðu vandlega um öll þau tjáningarform sem þú átt kost á að nota með öllum skylningarvitum þínum. Meira að segja þó þú sést ein/n þá getur þú haft áhrif á líf þitt, líf annarra og umhverfi þitt. Einmitt vegna þess að þarna úti getur einhver verið að hugsa til þín. Það er svo þitt að velja hvernig þú vilt tjá þig, hvernig áhrif þú vilt hafa. En við sem einstaklingar erum jú bara mannleg og getum gert okkar mistök. Það er svo okkar að sjá þau og laga þau. En að sjálfsögðu eiga verðleikar okkar að byggja á öllu því góða siðferði það sem þjóðin velur sér.

Er það rangt að segja að það sé í nánd við eigin lífsleikni sem þú getur ræktað garðinn þinn best?

Nú er ég sem íslendingur fæddur inn í það umhverfi sem mér er boðið upp á að tjá mig og efla lífsleikni mína. Inn í það umhverfi sem á sér sína eigin sérstöðu með íslenskri tungu og þeim starfsháttum, menntun, menningu og listum sem okkur er boðið upp á. Sama á við okkur öll. En sú sérstæða byggist einmitt á því hvað við sem einstaklingar gerðum og gerum til að búa okkur til slíkt líf sem við viljum eiga.

Er það rangt að segja að lífsfærni sé mest uppbyggileg í nærumhverfi?

Það eru ákveðin forréttindi sem við sem einstaklingar eigum að halda í og byggja á. En það eru þau forréttindi að við sem íslendingar fáum notið þessara atriða sem lífið bíður uppá. Og þau forréttindi að fá að efla þessa sérstöðu okkar án beinna utanaðkomandi áhrifa.

Allar þær reglur sem við setjum eiga sér djúpstæðar rætur í þeirri sérstæðu menningu okkar sem við höfum byggt okkur upp sem þjóð. Allar þær reglur teljast þannig til okkar eigin lífsfærni og eiga að tengjast saman í órjúfanlegum böndum. Allar þær reglur sem verða búnar til teljast jú líka til að gera okkur kleift að að fá að njóta þess að búa um þessa lífsfærni. Öll mistök sem við gerum eigum við því sjálf þannig að leiðrétta meðal okkar. Hvort sem við erum einstaklingar, hópar eða þjóð sem heild. Allt það góða sem við gerum eigum við að sjálfsögðu að sýna alþjóðasamfélaginu.

Fjármálaumhverfi á að sjálfsögðu að beintengjast þeim atriðum er við sem þjóð eigum að fá að njóta sem afrakstur eigin hvata til að búa okkur til eigin hag. En að sjálfsögðu eigum við að byggja á því að allir einstaklingar fái notið þess afraksturs eigin verðleika. En öll eigum við þann rétt að fá að efla okkar lífsleikni og tengja hana hvernig afkoma okkar er. En að sjálfsögðu eru fjármunir eingöngu notaðir sem skiptimynt á verðmæti okkar.

Allt helst þetta þannig í hendur. Til okkar þjóðarmenningar teljast því einstaklingar, fjölskylda, ættingjar, vinir og aðrir íbúar sem byggja þessa þjóð.

Að sjálfsögðu eiga önnur lönd sér sína eigin menningu þar sem fólk á fá sín tækifæri til að efla sér sína lífsleikni. Þar sem ýmislegt gott verður til sem við íslendingar getum þannig lært af. Það er hinsvegar spurningin hvað við getum aðlagað okkar menningu og örugglega ýmslegt þar að skoða.

Við sem þjóð eigum þannig mikil tækifæri til að efla okkar eigin verðleika. Við eigum þau með margvíslegum auðlindum okkar. En mannauður er líka þar á meðal sem og þau gæði sem landið okkar hefur upp á að bjóða þar sem við getum tekið á og skilað jafnt ef ekki meira til baka.

Ég á mér val. En það er að ég vil fá að njóta þess að efla lífsleikni mína án utanaðkomandi aðila sem munu hafa mikil völd yfir ákvörðunvaldi okkar sem þjóð. Ég krefst þess að fá að byggja upp þá lífsleikni innan sérstöðu þess sem það land sem ég er fæddur inn í hefur uppá og mun hafa uppá að bjóða.

Við esb segi ég því ákveðið NEI TAKK!

Ekki í framboði - eða hvað?

Reykjanesbær 17. apríl 2013

 

Kæru stjórnmálasamtök,

Ég er 58 gamall einhleypur karlmaður sem óskar eftir að komast ofarlega (ef ekki efst) á framboðslista.  Ég hef mjög mikla lífsreynslu og mjög margt hefur komið fyrir mig í lífinu. Ég er fatlaður og hef farið í 4 aðgerðir á vinstri fótinn og 41 vika samtals í gifsi. Ég hef mjög víðtæka reynslu í atvinnulífinu enda hef ég unnið í yfir 27 störf um ævina hér og þar um landið, stundum í erfiðustu störfum. Og ég hef líka skuldareynslu.

Ég elska landið mitt, hreinleika þess, náttúruna og fegurðina og nýt þess að ferðast um það í svo miklu mæli að ég kemst til þess.

Ég hef mikinn áhuga á sjálfbærni og lýðræði. Og hef skrifað um það greinar og skjöl. En lýðræði í mínum huga er sterkur vilji mannlegrar getu til að hafa áhrif á líf sitt í umhverfi fyrir það. Ég þrái persónukjör inn á BREYTT alþingi með þátttökulýðræði á svæðisþingum fyrir landshlutana og hef mikinn áhuga fyrir stóreflingu á verðmætasköpun landsbyggðarinnar. 

Ég lít svo á að vilji einstaklingskins og fjölskyldunnnar og réttlæti þar um skipti miklu meira máli en ný stjórnarskrá.

Ég hef mikinn áhuga á að beita kröftum mínum, elju og iðni í að vinna að því að skapa störf fyrir áhugasama íslendinga, þar sem unnið væri að því að efla hagsmunni einstaklingsins og fjölskyldunnar til góðra verka sem vel væri borgað fyrir á alla starfshópa.

Ég elska það að þjóðin hafi sinn eigin gjaldmiðil og trúi því staðfastlega að þjóðin geti elft krónuna og gert hana að því sem hún á að vera. Í því skyni setja upp skiptikrónur fyrir viðskipti með íslenskar afurðir og verðmætasköpun út um allt land, þar sem sá gjaldmiðill yrði notaður með greiðslu á milli.

Þess má sérstaklega geta að ég er á móti inngöngu í esb, meðal annars því að ég trúi miklu frekar á að við íslendingar getum eflt okkar tækifæri innan lands til góðra verka að eigin forsendum og án þess að aðrir ráði yfir okkur.

Þess má og geta að ég er bara nokkuð góður söngvari og ég hugsa líka að ég gæti alveg lært leiklist. En ekki ætla ég að blanda hugsanlegum vinsældum mínum í þá veru inn í pólitíkina.  Einnig er ég góður í hinum ýmsu fögum, með góða rödd, góður upplesari og ræðumaður.

Ég er mjög hreinskiptinn, heiðarlegur, einlægur og mjög jákvæður. Enda hef ég verið að vinna í þá veru að undanförnu. Meira að segja búið til skjöl um það og haldið uppi hóp á facebook um málefnið.

Endilega farið yfir þessa umsókn mína og skoðið vandlega hvort ég kemst ekki inn á lista hjá ykkur. Ég tek það fram að ég þoli ekki að vera hafnað.

Virðingarfyllst,
Guðni Karl Harðarson

P.S. Pleas, please hafið nú samúð með mér. 

Virtualis

Frýs í æðum frumhlaups blóð,

því fann það ekki vorið?

kannski á að komast á slóð,

kemst það þá á sporið?

Alltaf fyrir kosningar fæ ég skrýtið suð fyrir eyrun. Sem er eitthvað svona smánarlega svipað og “Tinnitus”. Iíííííiiiiiiii. Úff hvað þetta getur verið óþægilegt.

Helgast það mikið til af öllu þeim hrærigraut loforða sem hellast yfir mann og erfitt er að átta sig á. Mörg hver þeirra svipuð ef ekki eins og loforðin fyrir fjórum árum. Ó, Guð hvað þjóðin er búin að gleyma. Og sjá svo allt þetta og heyra hvað sumt þetta ágæta fólk er að bera á borð fyrir fólk.

Svo eru það hinir sem sjá fylgið hrynja út í veður og vind fyrir aðra að grípa það. Þá er brugðið fyrir sig sýndarveruleikafirringu í örvæntingu og upphafin glansmynd með bláu bindi í ofurjakkafötum.

Svo koma þeir gargandi fylgisveinarnir og konur, “ó hvað þetta er gargandi snilld” Allt eftir því hvað upphrópanirnar koma og svona nær alveg sama úr hvaða flokki þær koma. Svona eitthvað svipað og með snilldina, en fatta ekki andstæðuna eins og hún blasir við frá sjónarhorni hinna.

Svo eru það sumir sakleysingjar sem eru dregnir inn í aðstæður hjá flokkum, án þess að vita nákvæmlega hvað er um að vera innan hans. En hrekkur svo við þegar að fylgið er lítið þrátt fyrir alla vinnuna. Og svo falla málin fyrir kosningar og flokkar klofna. Vaknaðu vinur!

Það væri þannig sérstaklega áhugavert að gera könnun á trúverðuleikann. En hver er fær um að meta það, sérstaklega í ljósi hér að ofanverðu.

Svo segja menn hitt og þetta afþví það hljómar svo vel.

En ég veit vel afhverju vorið er ekki komið enn. Íslendingar eru í tveggja mánaða súrrealískum sýndarveruleika.

En hvað tekur við? Hvað er næst?

“having sex with an alien?”

Hvað er eiginlega fátækt?

Núna þegar að mestu lætin eru frá vegna orða Vigdísar Hauksdóttur langar mig til að setja nokkur orð hér á bloggið mitt um fátækt.

Eitt af því fyrsta sem ég man eftir í lífinu var þegar að brann undan fjölskyldunni þar sem við bjuggum á mótum Skerjabrautar og Nesvegar á mótum Reykjavíkur og Seltjarnarnes. Allt fór. Við björguðumst út á Náttfötunum. Eina sem bjargaðist voru smá föt sem mamma gat hennt í tösku. Okkur var hjálpað niður um stiga sem var lagður upp að glugga á íbúðinni sem var í risinu.  Við fengum að gista hjá afa og ömmu á Hringbrautinni þangað til við fengum annað húsnæði. 

Fátæktin varð sem logi í gegnum líf fjölskyldunnar eftir það. 

Við fengum svo húsnæði vestast á Vesturgötunni í Bragga/Verbúð. Ekki varð nú mikið um húsgögnin þá. Svona aðeins rúmin okkar og nokkrir aumir tréstólar og gamalt borð til að setjast við snæðinginn. Engin stofa, því eldunarbúnaðurinn var sameinaður í eitt hol þar sem við þrjú systkinin sváfum í hinum enda þess. Og aðeins eitt annað herbergi sem var fyrir foreldra okkar. 

Við fluttum alls fimm sinnum á þessum árum þegar að ég var lítill drengur og fram að við fluttum burt frá Hverfisgötu 23 (þar sem nú er lýðveldisgarður) þegar að ég var ný orðinn fjórtán ára. 

Ég man alltaf eftir því hversu oft við vorum að ströggla við að hafa í okkur og á. Mamma átti einn stóran gráan Pott sem hún sauð Kjötsúpuna í. En í hann var oft blandað Kartöflum, smá Gulrótum, Lambakjötsbitum og afgöngum frá deginum áður. Oft var nú potturinn sá notaður og sennilega ein sú mesta lífsbjörg okkar. Þá var sko heldur enginn Ísskápur til að geyma matinn í heldur eitt pínulítið Búr með nokkrum hillum.  Stundum var Fiskur á borðum, en það var helst þegar pabbi gat náð eins og einn fisk gefins hjá Trilluköllunum.

Þá var okkur svo sannarlega kennt að meta sem við höfðum. Oft var sig spurt hvað yrði til í matinn daginn eftir. Við áttum tildæmis skilyrðislaust að borða matinn þó okkur þætti hann vondur. Ég man tildæmis alltaf eftir því hvað okkur krökkunum fannst Hræringurinn vondur (Hræringur var blanda af Skyri og köldum Hafragraut og Mjólk sett útá). Ef við ætluðum að neita að borða hann þá var viðkvæðið frá mömmu: "hugsið ykkur fátæku börnin úti í heimi sem fá ekkert að borða". Það voru alltaf einhverjir sem höfðu það verra en við. 

Og Guð minn góður, ekki var nú mikið af fötunum að fara. Enginn lúxus né tískudót heldur var það ódýrasta og nýtingin sett í fyrsta og annað sæti. Oft vildi það til að göt komu á fötin þar sem maður var mikið úti að leika sér. Urðu þá Hnéin og Olnboganir mest fyrir barðinu og götunum. Ekki var þá hlupið til að kaupa ný föt, heldur var tekið sig til og settar bætur yfir. Oft skrautlegar, því stundum varð að grípa til þess sem hendi var næst. Og maður skammaðist sín fyrir að mæta í skólann í stagbættum fötum.

En þrátt fyrir allt þetta var okkur kennt það góða í lífinu. Eins og hvað Kærleikur, Kurteisi, Virðing oig Heiðarleiki væri og hvernig ætti að nota þau góðu Gildi. Og við tókum þau með okkur inn í fullorðins árin.

Svo velltir maður því fyrir sér hvernig aðrir af ættingjum okkar hefðu það. Voru þau fátæk og gætum við gert eitthvað til að hjálpa þeim? Því oft er nú skilningurinn mestur hjá þeim sem þekkja til og vita um hvað málin snúast. Við vissum alltaf að það var fátækt út um allan heim og hvar hún væri mest. En lítið gátum við gert við það. Því það er nú einu sinni þannig að við sjálf þurftum að lifa. 

Svo ef okkur var boðið eitthvað í neyð þá þurfti alltaf að vega og meta hvort ætti að þiggja. Því stoltið var oft yfirsterkara. Og vegna þess var því stundum sleppt að leita aðstoðar til hjálparsamtaka, nema þá í allra mestu neyðinni, þó sem betur fer við þurftum lítið sem ekkert að nota.

Oft er svo erfitt að vega og meta hvar neyðin er stærst og mest. Er hún hjá sjálfum okkur? Ættingjum? Eða úti í löndunum í Afríku? Svo vakna upp ýmsar spurningar eins og tildæmis þær hvað sé hægt að gera við hinni miklu fátækt á vissum stöðum í heiminum? Eigum við fyrst og fremst að hugsa um nálægðina þegar tildæmis óvenju mikil fátækt er á Íslandi og fólk á ekki fyrir allra helstu nauðsynjum eins og mat og fötum? Eigum við að hugsa um fjarlægðina þegar að spurningar koma upp í hugann hvort að hjálp í neyð geri eitthvað fyrir alvöru til að losa burt fátækt? Eða svo er spurningin stærst að geta þó alltaf í voninni að bjarga mannslífum.

En það er svo erfitt að setja peninga í eitthvað sem ekki er vitað nákvæmlega í hvað fara. Og svo eins og það hvort peningunum eða matvælunum verði ekki bara stolið. Svo breytist ekkert. Alltaf sama fátæktin á sum sömu stöðum alveg sama hvað gert er. Því ekki er tekið á vandamálunum eins og að byggja upp þannig að fólk geti notið afrakstur vinnu sinnar með því að rækta sér sín matvæli sjálft. Þó alls ekki megi alhæfa því vissulega á sumum stöðum er  gott fólk að vinna upp og aðstoða fólk fyrir framtíðina til að losna úr langvarandi fátækt. 

Í mínum huga vil ég ekki blanda fátækt á Íslandi saman við fátækustu lönd í Afríku. Við eigum að gera okkar til að búa til sanngjarnt kerfi til að losa okkur út úr fátæktinni hér heima. Að bjóða öllum íbúum á Íslandi uppá sanngjarna afkomu, sanngjarnt kerfi og án ölmusu. Þar sem ekki er alltaf verið að særa stoltið.

Hvað Afríku löndin varðar þá er nú svo að langvarandi fátækt í fjölskyldum þar sem það hefur ekki mat á milli daga, þar hugsar fólk ekki um stoltið, heldur aðeins fyrst og fremst um að lifa. En lítið getum við gert, nema þó að senda einhverja aðstoð. Þá er ég tildæmis að tala um undirstöðu matvæla, eins og hveiti og önnur aðföng sem nýtast fólki til að rækta upp og búa til. Og peningarnir sem fara héðan úr landi ættu að vera notaðir eingöngu í svoleiðis. Því það er sterkasta sem við getum gert.

Í mínum huga þarf því að sinna fátæktinni í Afríku en búa okkur heima á Íslandi við bætt kjör, sanngjarnt kerfi þar sem okkrar fátækt er útrýmt að fullu.

Þessvegna finnst mér þessi tvö mál eigi ekki að vera á fullu að bera saman. Við eigum að hjálpa fólki í ýtrustu neyð í Afríku með þeim formerkjum að við vitum í hvað aðstoðin fer.

Og við eigum jafnframt að útrýma algjörlega fátækt á Íslandi. 

 

Nýju ljóðin mín um sumarið

 

Góð ráð fyrir alla verðandi stjórnmálamenn - í alvöru!

Hér er listi yfir þau atriði sem koma upp í huga minn varðandi hvað góður stjórnmálamaður og flokkur þarf að hafa.

1. Jákvæð framkoma

2. Réttsýni 

3. Heilleiki

4. Hreinskilni - bein stefna, allt upp á borðið

5. Samþykki

6. Samvinna

7. Umhyggja

8. Eftirtektarsemi

9. Víðsýni

10. Forvitni

11. Vilji til að taka áhættu fyrir hið góða

12.  Góða dómgreind

13. Þakklæti

14. Vongleði

15. Djúpur skilningur

16. Örlæti

17.  Vera sannsögull

18. Sýna Virðingu

19. Opinskár

20. Sýna kostgæfni

21. Gefa sig í verkin á  fullu

22. Hafa yfirsýn

23. Opinn fyrir hugmyndum annarra

24. Fullkominn Heiðarleiki

25.  Sýna sjálfsstjórn

26.  Sýna góðvild

27. Hafa þolinmæði

28. Setja sér markmið

29. Sýna auðmýkt

30.  Sýna samúð

31. Endurskínandi hugsun (ómandi)

32.  Réttlæti 

Jóhanna fékk hrós úr óvæntri átt