Ísland er Landið mitt-2

Náungakærleikurinn

Til að fólk nái samhenginu verð ég að byrja á að koma dálítið inn á um sjálfan mig og skrifa í fyrstu persónu þó ég vanalega hallist gegn því formi í mínum bloggskrifum.

Þegar að ég var 14 ára tók ég ákvörðun um að helga lífi mínu að öðlast visku og skilning um lífið í kringum mig. Var það vegna sérstakra atburða sem ég get ekki um hér. Allt mitt líf hefur gengið út á þessa ákvörðun að öðlast dálítið skilning í hvað sé rétt og rangt. Að sjá öll þess viðkomandi atriði innan um fólk í samfélaginu í kringum mig. Að gera tilraun til að sjá og öðlast skilning á hvað náungakærleikur er og læra að bera virðingu fyrir náunganum. Að öðlast getu og til að tjá mig með mínum atriðum innan um fólk. Ég hef alltaf staðið fast með þessari ákvörðun minni.

Með tímanum hef ég því komist þannig að einn versti galli minn er sá að þola stundum ekki ýmsa galla annars fólks og ýmislegt sem fólk gerir, sem ég myndi aldrei gera sjálfur. Þessi atriði hafa skerpst svo rosalega í huga mínum og ég á því til að pyrrast í návist við fólk sem framkvæmir ýmsar neikvæðar athafnir og hefur lítinn skilning eða hugsar ekki um afleiðingar gerða þeirra. Ég verð var við þetta næstu daglega og verð stundum að passa mig.

Stundum er þetta svo erfitt því að maður lendir inn um fólk sem hefur litla sem engva visku sjálft og maður lendir svo í árásum frá því fólki sem hefur engin efni á að ráðast á annað fólk með aðdróttunum.  Svo er annað að það eru svo sumir einstaklingar í þjóðfélaginu sem hafa litla getu til að bera jafn mikla virðingu fyrir öðru fólki og veit lítið út á hvað virðing er.  Sama hvernig líkamstjáningu fólkið sem er í kringum það hefur og hvern það tjáir sig. Ég hef oft orðið var við þetta atriði innan um fólk! Það eru oft margir sem eru að ota sér fram og tjá sig úti í þjóðfélaginu sem hafa lítinn samfélagsþroska. Það sem er svo leiðinlegt við þetta er að ef einhver verður fyrir árásum frá þessu tiltekna vanþroska fólki. Á leiðum mínum um lífið hef ég oft orðið var við svona atriði. Sérstaklega í enda síðastliðinn vetrar. Ég er alltaf að læra og komast að hlutunum. Þar á meðal að sjá hversu lítt þroskað fólk setur sjálft sig í aðstæður sem það á eiginlega skilið. Því hvernig er komið fyrir þeim sem koma óheiðarlega fram? Orðnir smáir og lítt áhugaverðir.

Í þessu samhengi langar mig til að vita hvernig færi kæmi út úr því að ef eitthvert afl tæki sig til auglýsir sig sem vanþroska, aumingja og kannski sem möguleika á að hagræða hutunum í eigin vil í byrjun? Þar að segja lítillækkar sig í byrjun. Er einhver möguleiki að snúa slíku dæmi við eftir á? Að gera svoleiðs afl að hreinu, heiðarlegu og þroskuðu risastóru afli? Í stað þess að hrynja vegna þess að það hafi komið í ljós að þeir sem hafi gefið sig út fyrir að vera heiðarlegir í byrjun og ætla að gera einhverja góða hluti en fljótlega komið í ljós hið gagnstæða og allar þeirra ætlanir hafi hrunið vegna þess að hafa gleymt öllum loforðum og eða aldrei ætlað sér að gera neitt nema fyrir sjálft sig. Mér er auðvitað ekki alvara en var bara svona að spá í þetta.

Þegar að ég varð fullorðinn þurfti ég sem fatlaður maður að leita aðstoðar við að fá vinnu hjá til þess sérstakri  atvinnumiðlun þeirra. Allir sem þurftu að leita til þessarar miðlunar þurftu að gangast undir sérstakt getupróf og líka persónuleikapróf. Getuprófið var þannig krossapróf þar sem fólk átti að leysa ýmsar þrautir, raða saman táknum, ferhyrningum, hringjum, þríhyrningum osfrv. ( flokkað niður í 5 flokka hver með 12 spurningum, alls 60 krossaspurningar). Það er skemmst frá því að segja að ég stóð mig mjög vel og veit að ég hafði amk. 57 af 60 réttar. En er þó nær viss um að hafa haft fleiri svör rétt. Það var síðan sagt við mig að ég gæti unnið við hvað sem er! 

Varðandi síðan sem gerst hefur í lífunu þá hafa svo mörg atriði spilað inn í það hvernig persóna ég er. Þó að geta hafi verið til þess þá einhvern veginn (ég nefni hér ekki allt) æxlaðist það svo að ég gekk ekki til hærri eða hæstu menntunar, þó ég átti að hafa getað það. Meðal annars hvað hefur komið fyrir mig og einnig spilar ákvörðun mín frá 14 ára aldrinum þar inn í.

Í lífinu hef ég verið að skoða mjög marga hluti og lesið mig til um mjög marga hluti. Borið það saman og brotið til mergjar um réttmæti þess sem ég les. Allt tekið mið af því að öðlast sem mesta lífsreynslu.

Ísland er ríkt Land

Afhverju er ég að mótmæla? Það er ekki vegna þess að ég vilji bara vera á móti öllu og vera reiður út í allt. Heldur er það vegna þess að ég vil ekki að fólk brjóti á sannfæringu minni! Sannfæringu sem ég hef öðlast við leit minni að réttlæti og virðingu manna á millum. Það er ekkert réttlátt sem stjórnvöld eru að gera gangvart almenningi. Það er hinsvegar réttlát sannfæring mín um hið gagnstæða! Það skal aldrei brjóta á mannréttindum heildarinnar til hjálpar hinum fáu sem hafa brotið af sér. Með því er verið að bjóða slíku velkomið aftur og segja að það sé í lagi að gera það aftur. 

Ég fór í Berjamó seint í sumar upp í Borgarfjörð. Þegar að ég var að troða mér innan um runna þá hrökklaðist Farsíminn min upp úr vasa mínum og ég uppgvötvaði það ekki fyrr en þegar að ég var kominn heim til Reykjavíkur. Mér sárnaði auðvitað að hafa tapað símanum en þó sárnaði mér ekki eins mikið af eignatapinu eins og að hafa gengið að landinu sem ég gekk um. Því allir hlutir sem lenda inn í náttúrunni sem eiga ekki heima þar eru aðskotahlutir. Eitt smátt gerir margt stórt.

Nú starfa stjórnvöld á Íslandi sem vilja bjóða erlendum mannverum sem eru ekkert annað en aðskotahlutir heim í landið okkar. Því hvað er það annað en aðskotahlutur, afætur og hrægammar sem kemur inn í landið okkar til að breyta þar aðstæðum sér í vil og hagnast sjálfir á breytingum á landinu okkar? Taka með sér síðan afrakstur landsins okkar burt. Í stað þess að við sjálfir, almenningur sem vinnum þetta land og njótum þessa lands geti notið fullan afrasktur erfiðis okkar án þess að vera aðskotahlutur á landinu og náttúru þess!

Ísland á sér svo mikin auð að við sem búum hér og ræktum þetta land eigum sjálf að njóta afrasktur vinnu okkar af hverskonar nýtingu auðæfa okkar til okkar hags sjálf í stað annarra sem búa ekki í þess landi og bjuggu ekki til afrakstur auðæfa okkar. Það eru aðeins við sem byggjum upp og vinnum í okkar landi sem eigum fullan rétt á landinu og afrakstur auðæva þess heldur en einhverjir auðmanna sem vilja nýta sér okkar vinnu og afraskur sjálfir án þess að koma nálægt þeirri vinnu nema að litlu leiti sjálfir og aðeins svo litlu leiti sem þeir geta!

Að sjálfsögðu eigum við íslendingar sjálfir að búa til aðstæður fyrir verðmætasköpun af landinu okkar í og njóta síðan okkar afraksturs sjálf. Það eru fullt af verkefnum sem við gætum sett í gang sjálfir án þess að vera aðskotahlutir, afætur á landinu okkar með þeim eyðileggingum sem því fylgja. Það þarf ekki að ganga á náttúruna!

Ef ég sjálfur réði í þessu landi og mér myndi bjóðast öll þau falboð sem hægt væri eins og að útlendingar borgi upp skuldir landsins. Þá myndi ég tafarlaust segja nei við slíku gylliboði. Ég myndi aldrei selja landið mitt/okkar gegn hverskonar falboði sem væri fáanlegt! ALDREI! Slíkt væri ekkert annað en svik gagnvart því vinnsama fólki sem starfar í þessu landi til að hafa í sig og á. Að fórna landinu sínu er eitt hið versta sem nokkur manneskja getur gert!

EKKERT ICESAVE - EKKERT ESB!

Endursköpum Ísland með okkar eigin vinnuafli og byggjum upp afurðir okkar sjálfir!

 

 

Athugasemdir

[Steingrímur Helgason, 25.10.2009 kl. 02:34]

Þetta skrifaðir þú vel, & þú ert ekki fatlaður fyrir mér.

[Guðni Karl Harðarson, 26.10.2009 kl. 00:41]

Þakka þér fyrir Steingrímur. Og meira kemur á næstunni.

ég skrifaði>Ég hef alltaf staðið fast með þessari ákvörðun minni.

Ákvörðun mín sem ég tók sem ég var 14 ára, sem var gerð sem lífsáheit og gerð upp við stóra Eikartréð sem stóð (og stendur enn) upp við heimili mitt á Hverfisgötu 23, þar sem nú er Lýðveldisgarður Íslands sem var settur upp á 50 ára afmæli Lýðveldisins Íslands.

Ef fólk heimsækir garðinn þá getur það séð sérstaka steina úr bergi frá öllum fjórðungum Íslands. Grunn hugmyndir mínar að skiptingu landsins "Okkar Ísland" kom upphaflega upp á undan garðinum og engum ljósar nema mér en hefur síðan þróast eftir að garðurinn var settur upp. Þangað til að ég kláraði að vinna hugmyndirnar vegna þess að kreppan kom.

[Guðni Karl Harðarson, 26.10.2009 kl. 11:52]

Steingrímur. Annars gekk lýsing min ekki út á að sanna að ég geti eitthvað þó ég sé fatlaður. Heldur frekar að sýna fram á getu mína til að takast á við málin og sýna fram á lífsreynslu mína og rosalega réttlætiskennd, sem getur svo mikið skipt máli að hafa þegar að farið er yfir málin Nægir tildæmis að skoða vel um mig hvað ég hef starfað til að öðlast þetta.

Undir öðrum kringustæðum hefði verið gaman að sækja um að vera með í MENSA hóp. En ég hvorki hafði áhuga þá né nú.