Hvað gerist þegar fólk nær ekki endum saman?

Þegar að fólk nær ekki endum saman þá lendir það í erfiðleikum frá fyrsta degi. Það er mjög auðvelt að setja saman útreikning sem sýnir hvernig málin geta þróast. En verður aðeins gert á einfaldari máta hér.

Ég ætla að leyfa mér að fullyrða að í svona aðstæðum sem þessum sé slíkar kannanir sem þessar ekki marktækar vegna þess hversu úrtakið sé lítið eða aðeins 1678 manns af  öllu landinu, 16 ára og eldri, eftir handahófs­val úr þjóðskrá. Þar sem svarendur voru þó aðeins 864 talsins og svarhlutfall svo lítið sem 52,4%.  Ég held að málin séu miklu verri en þessi könnun gefur til kynna.

1. Ef könnunin hefði verið gerð með miklu stærra úrtaki sem þarf við svona könnun þá hefði útkoman verið áreiðanlegri.

2. Þeir sem eiga í erfiðleikum með sín mál vilja oftast ekki segja neinum neitt frá vegna þeirra stolts.

Þegar að fólk lendir í því að geta ekki borgað af lánum þá verður það til þess að þurfa að taka nýtt lán til að borga upp það gamla sem þegar hefur safnast upp vegna verðtryggingar og hærra vaxtaálags. Þannig lendir fólk í áralöngum eða lífslöngum hringiðum atburða sem það ekkert ræður við. Ef skuldir eru 20.000 kr. hærri en tekjur einn mánuðinn þá getur sú tala rokin upp í 30.000 krónur þann næsta. Þannig getur sá sem hefur verið í kr. 10.000 mínus í upphafi árs verið kominn í 60.000 kr. mínus í enda ársins svo smá dæmi sé tekið. Og þegar að talan hækkar það mikið þá kemur að því að taka þarf nýtt lán. Svo talað sé aðeins í smáum tölum. Hugsið ykkur svo hvernig þetta er í stórum tölum.

Fólk getur auðveldlega lent í aðstæðum sem það ræður ekkert við allt sitt líf. Svo getur það orðið fyrir því að vera álitið fjármálaglæframenn og átt í síendurteknum erfiðleika viðræðum við banka sinn og starfsmenn þar sem stundum hefur lítinn sem nær engan skilning út á hvað málin ganga og virðing fyrir lántakanda lítil.

Allt á meðan að aðrir gátu gengið inn í banka og fengið lán með bréfum í bankanum sjálfum til að kaupa hlutabréf í bankanum án trygginar nema veð í sjálfum bréfunum. Til þess svo að geta selt bréfin síðar á miklu hærra verði á tölu sem átti sér langt í frá enga stoð í raunveruleikanum. 

Ég er ekki hér að setja fram nein ákveðin dæmi né sérstakan útreikning en aðeins að reyna að sýna fram á hversu auðveldlega málin geta þróast áfram til hins miklu verra. 

Hugsið ykkur svo hvernig aðstæður geta orðið þegar að mál hrannast upp í áralöngum erfiðleikum. En ástæðurnar geta verið ýmsar til að fólk missi tökin á fjármálum sínum! Tildæmis áralöng veikindi og aðgerðir á spítölum vegna veikinda.

Síðan eru það hinir sem gerðu lítið annað enn að bruðla í þessum svokölluðum óðæris árum sem voru ekkert annað en blekkingar til að fá fólk inn í bankana. Fólkið með flottræfilsbílana eða í einbýlishúsunum sem yfirpóluðu sig í óðærinu á ekkert skilið neina leiðréttingu eða að minnsta kosti ættu að fara aftast í röðina yrði nú eitthvað gert.

Það nánast ekkert gert fyrir fólk sem er fatlað fólk sem lendir í svona aðstæðum. Svo talað nú sé um réttindi fatlaðra þá stendur í stjórnarskrá Íslands þar sem segir að fötluðum séu tryggt réttindi og kjör sambærileg annara úti á vinnumarkaði. Eftir því er ekki farið.

Það eru oftast aðeins þeir sem hafa lent slíku sem áralöngum fjármálaerfiðleikum sem geta sagt frá út á hvað málin ganga.

Að lokum þetta:

Ég held að stjórnvöld ættu að stórskammast sín vegna þess að standa sig ekki í að laga kjör þeirra sem hafa lent í erfiðum málum í stað þess að standa að því að bæta þeim kjörin sem þau best hafa. Bara eitt lítið dæmi um slíka verknaði er Icesave og trygginar í sjóð til einkafjárfesta......

Ná ekki endum saman

Athugasemdir

[Svavar Friðriksson (IP-tala skráð) 25.9.2009 kl. 21:46]

Eins og talað úr mínu hjarta!

[Elle_, 30.9.2009 kl. 11:57]

Þarfur piltill, Guðni.  No. 2 hitti naglann á höfuðið. Ófögnuðinum var oftar en ekki hellt yfir blásaklaust fólk sem getur ekki varist gegn fjármálafyrirtækjum og svívirðilegri innheimtu þeirra.  Og ekki hjálpa nú yfirvöld.