Við bloggarar megum alveg búast við því að fylgst sé með sem við skrifum

En mín vegna má gera það! Og auðvitað veit ég að möguleiki sé á að fleiri geti hafað skrifað um sömu mál.

Það er greinilegt að fylgst er með því sem við bloggarar skrifum. Ég hef orðið var við að stuttu eftir að ég hef skrifað eitthvað hefur annaðhvort ríkisstjórn, alþingismenn eða fjölmiðlar stundum  komið með atriði sem má heimfæra tilefnis sem ég hef verið að skrifa um. Ég hef líka tekið eftir þessu af öðrum bloggum!

Sjáið tildæmis þetta:

Á fimmtudagskvöld 20. ágúst  var ég að horfa og hlusta á alþingismenn í sjónvarpinu. Bloggaði ég um sérkennilegar ræður.

Aðfaranótt 21. ágúst skrifaði ég:

>Hvernig er eiginlega komið fyrir þessu liði á alþingi, þegar að skrípaleikur er í aðalumræðuefninu á þingi? Það eru nokkuð margir trúðar þarna sem eru ekkert að gera neitt af viti.

Ég var að fylgjast með sjónvarpi frá alþingi í kvöld. Guð minn góður. Þetta eru eins og smábörn þarna á þingi. Mikill tími fór í að rífast um hverjum þetta fjármálahrun væri að kenna og var rætt um það fram og til baka. Ég hélt að allt þetta væri komið í ljós!

Það er búið að fara svo mikið í þetta mál allt en það er augljóst að allt þetta er öllum þarna innan flokka að kenna. Hvort sem er Sjálfstæðisflokkurinn, Samfylking, Framsókn eða jafnvel VG sem á þó kannski eftv. minnstan hlut.

Það var mjög lítið talað um sjálft Icesave málið. Er kannski verið að tefja til að bíða eftir hvort það komi viðbrögð frá Bretum og Hollendingum? Ef það koma viðbrögð frá þeim verða það þá kannski ekki samræmd viðbrögð? Og því taki það dálítinn tíma að fá þau frá þeim vegna þess að viðbrögðin verði að ræða á sameiginlegum fundi hjá þeim?

 

Þann 23. ágúst (eða 3 dögum seinna) skrifaði ég þetta:

>Að líta yfir farinn veg síðustu mánuða er alveg með ólíkindum. Allir þessir atburðir síðustu mánaða bera öll merki þess að íslenskt þjóðfélag er að hruni komið. Og er þá vægt til orða tekið.

>Sökudólgarnir?

>Að fylgjast með og horfa á ræður alþingismanna á Alþingi íslendinga er líka með ólíkindum. Þar rífast menn um hver sé sökuldólgurinn á efnahagslegu hruni landsins. Sem er alveg dæmigert á því að alþingismenn eru langt á eftir fólkinu að sjá hvað hefur gerst. Lang flestur þorra landsmanna hefur séð hvað hefur gerst og það strax fyrir mánuðum síðan. Í stað þess hefðu alþingismenn og líka flokkar átt að koma fram og biðja þjóðina afsökunar og koma fram með loforð um að þetta muni ekki gerast aftur. Hinsvegar er alveg ljóst að það voru ýmsar stefnur sem byðu afhroð þó mismandi mikið og á mismunandi hátt. Auðvitað er augljóst að sjá hverjir hafi átt sterkastan þátt í að þetta fjármálahrun hafi átt sér stað. En það eru þeir sem voru lengst við stjórn. Samt er alveg ljóst að flest allir flokkar hafi átt þátt þar að. Sá flokkur sem nú ræður í stjórn ber þannig litlu minni sök á. Og einnig stærsti stjórnarandstöðu flokkurinn. Það mætti síðan nefna ýmsa einstaklinga sem hafa notfært sér aðstöðu sína til að hagnast á. Og það stórum.

viðbót: ég er tildæmis að tala um ræðu Sigmundar Ernis fyrir um 3 dögum síðan.

 

Síðan kemur Vísir með frétt um að Sigmundur Ernir hafi mætt undir áhrifum á alþingi.

Frétt af Visir.is um Sigmund og atburðarrás málsins:

http://visir.is/article/20090825/FRETTIR01/639215118

 

Fékk sér léttvín með mat

Athugasemdir

[Guðni Karl Harðarson, 26.8.2009 kl. 23:10]

Við getum oft séð og lesið í möguleikana á að það sem við skrifum berist út. Og hugsað um hvort við náum eyrum manna

Sjáið líka möguleikann: Samstarf Europol? sem ég skrifaði.

Hinsvegar er það alveg fínt mál að skoðanir okkar bloggara berist út í þjóðfélagið.

En að sjálfsögðu eigum við að koma fram heiðarlega og skrifa undir eigin nafni en ekki fela okkur á bak við ip tölur eins og sumir hafa gert.

[Guðni Karl Harðarson, 26.8.2009 kl. 23:27]

Er ég þá líka sérstaklega að þó sum okkar séu ekkert sérstaklega mikið menntuð eða sérfræðingar í því sem við skrifum. Þá erum við alltaf Rödd! og kannski kemur eitthvað sérstakt inn í umræðuna!

Ég verð oft var við að á bloggsíður þeirra sem eru meira menntaðir (og kannski þekktir)  koma oft miklu fleiri  en til þeirra sem eru það ekki. Síðan auðvitað fá þeir fleiri viðbrögð en við hinir. En þá verðum við hina (eins og é) að bara vera dugleg að kynna okkur um þau mál sem við skrifum um.