Siðferði stjórnmálamanna?

Það er oft hjákátlegt að fylgjast með stjórnmálamönnum sverja sig frá þátttöku í þeirri spillingu sem teygir sig út í þjóðfélagið með þeirra aðgerðum "eins og það að segja að það hafi engvar reglur verið brotnar!" 

Auðvitað hafa sumar þeirra aðgerðir verið siðlausar. Mér þótti það nokkuð sérstakt að sjá stjórnmálamenn mæta á Þjóðfund þar sem þessi mál voru rædd. Sérstaklega þar sem skýrslan kom út nokkrum mánuðum á eftir. 

Þessi siðferðismál hafa síðan verið rædd fram og til baka en sitt sýnist hverjum. Mikið er það erfitt fyrir þetta fólk að átta sig á þessum siðferðismálum. Sama úr hvaða flokki þeir koma.

Það hljóta að vakna upp spurningar hvað sé það sem er að í íslensku þjóðfélagi sem gerir það að verkum að fólk sem lendir inn í hringiðu þessarar valdastjórnunar sér alls ekki flýsina í eigin auga og getur ómögulega séð hvað það hefur gert rangt. Er þetta einhver vöntun í stjórnunarkennslu kannski? Eða þegar að fólk lendir inn í málum sem það tekur þátt þá hverfur siðferðismatið og getan til að sjá hvað það hafi gert rangt?

Búsáhaldabyltingin var aðferð fólksins að segja að það vildi ekki hafa spillta eða siðlausa stjórnmálamenn. Þjóðfundur líka. En fleiri svona aðgerðir og fundir þurfa til að halda áfram að losa okkur við siðlausa stjórnmálamenn. Þessari hreinsun er langt í frá lokið!

Það er bara því leiðin sem þetta fólk sjálft vill að verði farin!: með góðu? eða illu?

Það er að vera augljóst að stjórnmálaflokkar munu ekki geta tekist á  við þessi siðferðismál. Því verða þeir auðvitað að gefa eftir. Hinsvegar mun alltaf fleira fólk sem mun hafa fengið nóg!

Upplausn= kaos og endalaus átök milli manna og flokka

Þessi upplausn mun taka mörg ár að takast á við og endalaust strögl vegna átaka meðal fólks innan flokka og flokksfélaga. Einmitt og meðal annars vegna tengslana og fjárstuðningsins.

Persónukjör= undirbúningur að leið til takmarks

Vegna þess að velja persónur til stjórnunar er upphaf að nýju afli fólksins án mikilla átaka. Þannig væri hægt að gera sérstakt átak í því að velja leiðir að takmarkinu. Leiðir til að losna við siðleysi og spillingarinnar innan þess. En eins og ég hef svo áður skrifað þá er að mínu mati besta leiðin að skipta landinu niður í svæði og breyta um stjórnkerfi. Líka vegna þess að þá er búið að búa til batterí þar sem ekki hægt væri að komast til valda vegna fjárausturs í framboð.

Að skipta Íslandi í 5 svæði er því ekki nein bull hugmynd heldur raunsæismat og skynsemi.

Í Silfri Egils í dag var rætt um upplausn í stjórnmálakerfinu. Flokkarnir séu þannig á sig komnir að þeir virðist ekki geta tekið á við þessa upplausn. Rök þeirra stjórnmálamanna sem hafi hagað sér á ósiðsamlegan hátt séu þau sömu og auðmanna: " Við brutum engar reglur".

Páll Vilhjálmsson blaðamaður var einn af gestum Egils og  sagði að með því að flykkjast um „heiðarlegt grínframboð" væri almenningur að svara flokkunum sem hafa neitað að takast á við þau vandamál sem blasa við eftir hrunið. Flokkarnir virðist hafa takmarkaða möguleika á að víkja þeim frá trúnaðarstörfum sem hafi þegið óeðlilega háar fjárhæðir. Rök þeirra stjórnmálamanna sem hafi hagað sér á ósiðsamlegan hátt séu þau sömu og auðmanna: „Við brutum engar reglur". En að mati Páls snýst þetta ekki um reglur, heldur um siðferði. Hann telur þá stjórnmálamenn sem hafa vikið úr embættum og sagt af sér trúnaðarstörfum hafa verið að fórna smámunum.

Stefanía Óskarsdóttir stjórnmálafræðingur telur að ein ástæða þessa sé sú að margir kostuðu miklum fjármunum til þess að ná kjöri. Þar að leiðandi eru þingmenn ófúsari að láta þingsæti sín af hendi, fórnarkostnaður sé það mikill.

Mjög sérstakt viðhorf hjá þessari Stefaníu, því fjármunir þessi koma ekki nema að litlu leiti úr vasa stjórnmálamanna sjálfra. Á hún þá við að þeir sem hafa látið peninga í sjóð til að stiðja framboð einhverrar persónu, vilji fá peninga sína til baka? Kannski auðmennirnir sem hafa stutt framboð með fjármúgum vilji þá ekki losa takið?