Ég elska landið mitt!

Ég á mér sérstaka von. Hún er svo einlæga von að við íslendingar gætum allir lifað í sátt og samlyndi hér í okkar fróma landi. Hún er líka sú að ég fái í frelsi mínu að vinna í hamingju minni í nálægð við annað fólk sem tengjast mér að öllu eða bara líka að einhverju leiti. En til þess að hún rætist þurfa ýmsir að taka sig til og vinna saman í grunnþáttum góðra samskipta. Von mín deyr aldrei. Hún lifir alltaf og aðrir geta tekið við henni þegar að ég er farinn í eitthvað annað líf að sýsla þar.

Kjarninn er sá að við erum í náum tengslum við landið okkar hvort sem okkur líkar betur eða ver. Tengslum sem byggjast á því lífi sem við sjálf kjósum okkur að lifa. Í tengslum við þau grunnatriði sem okkur var gefið inn í farveg okkar til að vinna með í gegnum lífið. En inn í líf okkar tengjast atriði eins og afkoma, geta okkar og þrá til að standa okkur í amstri lífsins sem er innan um fjölskyldu okkar, ættingja og vini. Einnig þau atriði þar sem spilar fjárhagsleg afkoma án þess að þriðji aðili fái að taka af okkur og losa okkur út úr þeim viðjum sem við veljum okkur og spila með þau nær að eigin vilja. Ég krefst þess að vera maður með mína eigin sérstöðu. Maður meðal annarra, þar sem önnur fjölþætt sérstaða fylgir eftir.

Ég neita að frelsi mitt til að standa mig sem frjáls maður til að framkvæma góð atriði í lífi mínu verði tekið af mér. Ég neita því að erlendir aðilar fái að spila með líf mitt og afkomu mína. Ég neita því að erlendir aðilar fái að taka af mér mannlegt frelsi mitt. Ég neita að þurfa að hafa það í huganum hvort velja eigi einhverja aðra leið sem er mjög ótryggt að virki innan okkar litla lands. Í stað þess að fá að velja sjálfur að vinna að velja eigin leið með öðrum í nálægð við mig.

Að elska landið sitt er sú kærkomna þrá sem fylgir mörgum góðum atriðum. Eins og þeim að geta fengið að njóta samvista manneskja í okkar litla samfélagi þar sem við tjáum okkur með jákvæðni og höfum góð gildi að leiðarljósi. En þetta teljast til grunnatriða til að samfélag virki. Í litlu samfélagi okkar er sú besta leið að tengja saman þessi atriði að vera í nálægð þeirra sem fá notið þeirra með mér sem manneskju. Einmitt vegna þess að gott og hamingjuríkt mannlíf er gagnvirkt og best að vinna saman að í litu samfélagi.

Þannig er jákvæðni að góð gildi sem eiga að virka út um allt í samfélaginu og líka innan stjórnskipunar okkar í verki þannig að farið sé eftir henni. Í því skyni er tildæmis nauðsynlegt að alþingi setji sér slíkar siðareglur og fari eftir þeim. En því miður vill það bregða við þegar hæst lætur að þau gildi og þær reglur gleymast í mesta hamaganginum. Það er ljóst að grunnbreyta þarf þinginu þannig að það góð gildi virki innan þeirra veggja.

En allststaðar í hamingjuríku þjóðfélagi spilar allt saman og vinnur að því að það virki að allra leiðarljósi. Staðreindin er nefnilega sú að allir eiga sinn sama rétt til síns lífs, þar sem lif þess er og þar sem það velur líf sitt. Um leið og það á að taka ákvörunarrétt fólks af því þá er búið að hefta frelsi fólks til að lifa hamingjusömu lífi inn í því þjóðfélagi sem það er fætt í.

Ég neita því líka að aðrir fái að taka þennan ákvörðunarrétt af mér alveg eins og aðrir eiga sjálfir að njóta þess eigins ákvörðunarréttar er tengist lífi þess. Aðalatriðið er nefnilega það sem er landsins frelsi og frelsi innan þess. En ekki ákvörðun um að breyta því sem ég hef val um að efla mig sem manneskju í. Það er nefnilega grundvallaratriði að breyta ekki því mannlífi sem við höfum. Í huga mínum er þetta því ekki spurning um hvort að eiga að velja sér eitthvað annað eins og ganga í samband einhverra erlendra samtaka sem taka af okkur þennan ákvörðunarrétt okkar. Heldur hitt! Ég vil eiga val um hvort að ég fái að standa mig sem persóna innan þess lands sem ég er fæddur í.

Það á því ekkert að vera að kjósa um inngöngu í esb. Heldur frekar að kjósa um að fá að standa okkur sem manneskjur.

Hvernig á að lýsa því þegar að maður hefur A að það þurfi að búa til eitthað eins og að velja eitthvað B vegna þess að einhverjir í landi okkar séu ekki að standa sig og að þetta B sé eitthvað betra að taka við og ráða yfir amstri okkar? Og hvernig á að taka þann rétt af öðrum sem er að standa sig í sínu lífi, af þeim. Er það réttlætanlegt? Hvað er þetta B eiginlega og hvernig varð það til?

Ég ætla að vona að þið skiljið lesendur hvað ég er að fara. Það er ekkert spurning um nýtt val! Þetta stendur ekki um utanvert val heldur afkomu okkrar sjálfra. Þetta stendur ekkert um einhverja kosningu sem aðrir ákváðu í hugarfari sínu að velja fyrir okkur. Þar sem aðrir munu taka rétt minn að lifa mínu lífi af mér og okkur.

Ég nefnilega óska eftir því að góðar reglur verði búnar til í okkar eigin landi. Þar sem við stöndum fyrir okkar eigin vali um seta í gang A eða B eða C og svo framvegis.

Að sjálfsögðu þarf að vinna að því að fólk taki sig saman um góð gildi og tengja það í að þau virki. Til þess þarf fólk að taka sig sérstaklega saman að því að vinna að þeim gildum og mynda með sér umhugsunarferli um þau. Þannig að fólk fái að njóta sína sem manneskjur og fái að eiga góð samskipti í friði. En aðeins verður það gert með því að fólk komi saman til að vinna að sérstakri grunnvinnu hvernig að þessi jákvæðu og góðu gildi virka sem best saman í þessu litla þjóðfélagi okkar.

Í huga mínum er sú von að við fáum að vinna með okkur þessi atriði og komum saman til að grunnefla þau í sameiningu. Hvað er betra til þess en að koma saman með andleg og góð málefni sem samvinnuverkefni í þágu Ísland og gera það þegar að 70 ára stórafmæli Íslands verður haldið?

Vinnum að því að gera Ísland að heildar stór andlegt og mannlegt samfélag saman. Það besta sem til er og vinnum í því að vera til fyrirmyndar fyrir alþjóðasamfélagið.



« Síðasta færsla

Bæta við athugasemd

Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband